Och jongens ,dat meeleven doet me goed , echt!!

Net weer even gebeld. Ze is de nacht goed doorgekomen , en is goed op temperatuur.
Ik had de arts zelf net aan de telefoon , en die zei dat je met paarden juist meer bang moet zijn voor oververhitting na een operatie , dan voor onderkoeling.
De bloeding lijkt gestopt , maar dat zullen ze nog even met een echo gaan bekijken.
Maandag mag ze mee naar huis.

Ik ga vandaag bij haar langs. Eens kijken of ze weer weet wie ik ben...
En of ik dat vervelende plaatje van gisteren weer van mijn netvlies kan krijgen.

Gr Esther

Monique Meijer schreef op vrijdag 5 december 2008, 9:54:


Thanks!!

Super mooie foto by the way!!!

Gr Esther

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 5 december 2008, 11:03:


Hier precies hetzelfde verhaal. Als er maar gras staat!
Maike kan ik prima los laten lopen , en als ik aan het wandelen ben , dan volgt hij na een tijdje wel.
Maar ik zorg wel altijd dat hij langs mij moet , want hij heeft alwel een keertje in een gekke bui een sprintje naar huis getrokken.
Hier kan dat weinig kwaad , het enige gevaar hier is prikkeldraad , van die lage , precies voor de opening van een zeer mooie groene koeienweide...daar kan hij zo dwars doorheen lopen.

Met fietsen was ik al een stukje verder. Dan kon hij zo 2 kilometer los volgen.Wel met clickeren dan , want anders zat hij om de haverklap in het gras.
Ik heb ontzettend veel vertrouwen in hem , en ik weet bijna exact wat hij denkt , dus problemen kan ik veelal gewoon voorkomen.
Met Namkje ben ik nog lang niet zover , en dat gaat ook veel langer duren.
Namkje is ook veel meer een echt paard.
Maike heb ik altijd het vertrouwen gegeven , omdat ik dat vertrouwen ook heb , en zover ben ik nog lang niet bij Namkje.

Een tipje , ga wandelen met een lange longeer lijn oid , en laat het paard zelf kiezen wat hij wil.
Zorg dat je met zijn tweeen bent , op een pad waar hij niet van af kan wijken , met een stukje gras , en laat hem maar los grazen.Eventueel longeersingel om zodat hij niet op de lijn kan gaan staan.
Heeft hij even kunnen grazen , probeer hem dan te roepen , en naar je toe te laten komen.
Flink belonen als hij naar je toe komt.
Hij moet dan alwel zo ver zijn dat hij niet de lijn door je handen heen trekt , en er in paniek vandoor gaat.[en misschien een maatje meenemen waar hij erg aan hangt , daarmee gewoon doorlopen. Grote kans dat hij vanzelf wel volgt , maar aub wel in een veilige omgeving , waar er niet snel wat kan gebeuren]
Maike schrikt , maar loopt niet weg , hij kijkt naar waar hij van schrikt , en dat is natuurlijk wel heel makkelijk!

Succes , en doe voorzichtig!!

Gr Esther

Moniek schreef op vrijdag 5 december 2008, 15:16:


Dat laatste ga ik een beetje over twijfelen tegenwoordig...
Ik heb ook altijd gedacht dat voordroog , wat zo lekker ruikt , te zuur zou zijn voor de paardenmaag.
Maar , die fermentatiebacterien...is dat niet de yakultachtige , dus darmbacteriestimulerende fermentatie bacterien?
maw. zou je er goed aan doen om juist na een ab kuur , je paard op voordroog te zetten???
Dit zou ik wel eens willen weten , of dit nou klopt , of dat het onzin is...

Gr Esther

joop schreef op vrijdag 5 december 2008, 11:22:


Ik ben blij dat ik geweest ben!
We kwamen daar aan , en ze stond met een mondkap op , na te zweten.
Ze deed erg haar best om hooi te eten , maar dat lukte niet door die kap.
Nadat we bij de balie waren geweest , werd ons het een en ander uit gelegd.
Ze was net weer behandeld , schoon verband om haar sprong , en haar gebit was nagekeken en behandeld.
De sprong zag er goed uit , geen vocht , en zeker geen bloeding meer!!
Haar gebit viel een beetje tegen , maar ik kan er niks aan doen dat ik een beetje ging twijfelen , want ja , het gebit zag er voor een 7 [??]jarige redelijk uit. Huh? 7 jaar?? Ze is nog maar 4,5 jaar...Dat zie je toch wel aan het gebit?
Der zaten wat haken op haar kiezen , en die hadden een kant van de wang ook al beschadigt , maar dat kwam waarschijnlijk van hoe ze op de ok tafel gelegen had.

Pfff , meis , de ellende is achter de rug!!!
Maar zo zielig , en paard met zoon kap op waar ze dus niet mee kunnen eten.
Hij moest een uurtje omblijven , vanwege het roesje wat ze had gehad.
Ze was bijna weer de oude, en daar was ik wel erg blij mee.
Niet meer dat enorme hyperactieve geschrik van alles , maar gewoon attent zoals ze zich thuis ook gedraagt.
Ik mocht haar uitgebreid op haar lekkere plekjes kriebelen , en toen vergat ze ook even om te proberen wat hooi naar binnen te krijgen.
Ze kon er weer van genieten! Ik was echt helemaal blij!!
Na een uurtje mocht de kap af, en ze begon aan het hooi te eten , maar toch had ze op haar manier ook best belangstelling voor ons.
Ik heb even met haar geclickerd , maar ze reageerde zo snel , dat ik het maar afkapte , want dat kon ik even niet bijbenen.
En ach , laat haar maar lekker haar hooi opeten.
Ze mag daar nog even drie dagen ''genieten'' van alle rust.
Ergens ben ik er ook nog wel blij om ook , dat ze daar nog even blijft, want dan kan ze daar helemaal tot rust komen , daar waar alles gebeurd is.
Tuurlijk is er ook wat voor te zeggen om haar weer zo snel mogelijk naar huis te halen , maar daar valt ze ook in de frustratie van het op stal moeten staan. En ik vind het ook wel een prettig idee om een ''stabiel'' paard weer mee terug te nemen in de trailer. Niet een die mega opgefokt is van alles.

Maandagmiddag mag ze weer naar huis.[Ze mocht eigenlijk morgen al naar huis , maar ik zit in de wacht , en slaap dan overdag , plus ik wil haar ook nog even in de gaten kunnen houden als ze weer thuis is. En ik krijg geen zorgverlof! bah!!]

Ik ga met een gerust hart aan het werk straks , en morgen lekker slapen!

Gr Esther