eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 2 december 2008, 9:39:


Nu ga ik hier efkes op reageren, dus vanuit het standpunt van degene die graag les wil nemen!
Eddy en Piet, jullie niveau van lesgeven, geen enkele kritiek, daar gaat het nu bij mij niet om.
Maar soms, kan het oh zo nuttig zijn om THUIS les te krijgen! Thuis, daar waar de problemen zich voordoen, daar waar het paard thuis is, daar waar het paard zich sterk voelt, bij dat poortje, bij die bocht, bij die speciale super megaplas... Thuis is het altijd veel moeilijker dan op verplaatsing. Op verplaatsing gaat zelfs een paard dat zich 'thuis" sterk voelt, meer steun zoeken bij zijn mens. Couscous op verplaatsing is een superpaard (zonder vreemde paarden in de nabijheid ). Zo durf ik haar hier niet altijd benoemen.

Een paar lessen thuis kunnen veel meer uitwerking hebben dan een paar weken op
verplaatsing. En ik heb het nu niet over dressuur of rijkundige tips hé maar, om het met een heel lelijk woord te omschrijven, over "dominantieproblemen"

Jammer genoeg hangen daar dus financiële consequenties aan vast!
Alhoewel, het is maar hoe je het bekijkt:
Ik zou veel liever Eddy drie keer vragen om hier bij ons een namiddag mee te rijden dan om mijn paard voor een aantal weken te verkassen. (@ Eddy: ik kies dus wel degelijk voor jouw aanpak hé )

Voilà, dat is mijn gedacht !

Marianne

zeeuwtje schreef op dinsdag 2 december 2008, 17:03:


Wij rijden alle dagen met onze natte weidepaarden. Waarom zou dat niet kunnen?
Ik denk dat de paarden er minder last van hebben dan wij

Marianne

Piet schreef op dinsdag 2 december 2008, 20:39:


Kijk, dit pik ik er natuurlijk tussenuit hé
Frans heeft arabieren, een draver... dus... fijngevoelige paarden! Dat opvoeren van druk werkt daarbij. Normaal gezien blijft zelfs de hoogst nodige druk erg laag.

Maar als je met dit verhaaltje bij een koudbloed afkomt? Onze Apache vond dit maar flauwekul hoor! De eerste keren (Parelli) luisterde hij "redelijk" snel. Toen hij het systeem eenmaal doorhad was het van "OK, is het dat maar? Ik doe mijn ogen dicht en zet me op slot, kan ik ondertussen een dutje doen."

Ik ben toen beginnen clickeren en zijn ogen gingen wel heel erg snel weer open !
Maar bij het rijden zelf bleef ik toen toch ook op mijn honger zitten.

Marianne

Arabesk schreef op dinsdag 2 december 2008, 22:19:


Raar, wij rijden in de winter véél meer dan in de zomer, of 't moet zo stormen dat de takken rond onze oren vliegen. Alleen spijtig dat het nu zo vroeg donker is!

Marianne

Ilma Meijer schreef op woensdag 3 december 2008, 0:22:


Ja, daar ga ik ook voor! Wij gaan pas naar huis wanneer de paarden hun kont constant naar de wind/regen willen draaien . Rijden bij 30 graden, dat doe ik dan weer niet, en onze paarden vinden dat ook maar niks, die staan dan liever wat te soezen.

Marianne

Anita Cats schreef op woensdag 3 december 2008, 10:41:


Roei kaakskes!

Marianne

yES - training schreef op woensdag 3 december 2008, 10:41:


Dit is natuurlijk 200% OK. Maar ik herken er toch weer een clickeraar in!
Ik zit liever op mijn paard, buiten, in weer en wind , ik vind dat je dan op een bepaalde manier heel dicht bij je paard bent.
Maar ik denk dat ik gewoon graag in de frisse lucht ben. Terug thuis ben ik liever bezig met de mest dan met de strijk of zo Ik ben altijd buiten aan het prullen.

Marianne

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


Ow, Katja toch!
Ik heb hier ook een vlecht van Apache zijn staart. Soms steek ik mijn neus daar nog eens in. Die staart ruikt nog zo lekker naar hem. Maar dat is ook verschrikkelijk want dan mis ik hem weer heel erg.
Er komt een moment dat je terug klaar bent voor een paardje, forceer niks, het komt vanzelf wel.

Marianne