Je hebt al heel wat realistische beelden van prof trainers kunnen nalezen en zo zie je, het is niet altijd feeling of summertime in de paardenbuisiness
Ikzelf ben ook sinds kort trainer in bijberoep (allee ik niet, mijn man eigenlijk )
Een gewone eenmanszaak waar de inkomsten maar ook uitgaven en kosten (investeringen) verzameld worden voor de belastingen
Wij hebben allebei een job in loondienst; mijn man fulltime, ikke 4 van de 5 werkdagen (woensdag thuis).
We hebben nu ook een hummeltje van 5maanden en dat lijkt ook op een fulltimejob
Ik klaag tegenwoordig tegen iedereen (en ik ben pas gestart) dat ik te veel werk heb, dat ik vooral met andere paarden bezigben en de eigen paarden staan daar in de wei te niksen. Weet je dat het vier weken geleden is dat ik gereden heb of grondwerk gedaan? Wel elke dag water gaan geven en voordroog bijvoeren, maar daar hield het bij op. Voel mij daar heel slecht bij en ben blij dat er binnenkort een binnenpiste is waar ik ook in het donker en gietende regen iets kan doen met MIJN paarden! Verder weiger ik nu oo iedereen die om hulp vraagt waarik verder dan 45min (enkel) moet voor rijden, want dat anderhalf uur word ik niet betaald natuurlijk en kon ik evengoed iets voor mezelf of eigen paard doen!
Ik maak deel uit van de ITClicks trainersgroep van Inge Teblick en die samenwerking geeft ons het voordeel sommige dingen gezamelijk en centraal te kunnen doen. Ook doorverwijzen. Mensen die ik weiger, verwijs ik door naar mijn collega's die dichterbij wonen, en omgekeerd.
Om je maar een idee te geven dat werken in bijberoep ook niet zo tijdzeker is, wel zekerheid op een ander inkomen als het eens wat minder gaat (winter bv).

Martina schreef op vrijdag 21 november 2008, 8:29:


Ik begrijp de diskussie hier niet
Het lijkt hier te gaan over of het wel ok is dat we dieren conditioneren?
Elk dier wordt geconditioneerd, elke minuut van de dag, geen onderkomen aan
We moéten onze paarden trainen, dat zijn we ze verplicht, omdat ze in gevangenschap leven; ik heb daarover eens een slight uit mijn cursus geplaatst.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 20 november 2008, 20:43:


Groot en sterk ja!
Lang geleden dat ik me zo onveilig heb gevoeld tussen paarden, dat lief huppeltje van jou, amai, das een grote dame hoor!
Goed van jou dat je het wijken van de achterhand eerst geleerd hebt, en het achteruit stappen als ze jou wilt overtrappelen
Kwam van pas ! Zo'n karakter bij een tradi gezin en t is omzeep
Jij kan dat wel aan met jouw engelengeduld (ook al zeg je van niet)

Steffi Hermans schreef op zaterdag 22 november 2008, 8:37:


hallo steffi
"je moet wat informatie vinden over..."
Dus niet voor jezelf, maar voor wie dan, voor wat?
Afhankelijk daarvan kunnen wij selecteren in info, want er is natuurlijk te veel om hier neer te pennen
Groeten
Eva S

Britt Claeys schreef op zaterdag 22 november 2008, 22:29:


tis bij ons zulle, zenne

Piet schreef op zaterdag 22 november 2008, 22:40:


jaja in een bak rijden... doen jullie toch
bij ons zijn die hooguit groot genoeg voor een muis
en een veranda, een serre, balkon, voer voor verwarring
op de bank slapen, auwch, zo hard!
lekker in de zetel, zulle, a ja, das dan weer te klein voor jullie?
pfff ollanders ...

Britt Claeys schreef op zondag 23 november 2008, 14:40:


tis pertank nie moeilijk!

Gisteren aangezet voor een korte wandeling
Skipak aan, dikke kousen, gewatteerde laarzen
Man wat was het koud!!!
Paarden waren blij dat ze van de blubberwei afkonden en stonden te popelen om te vertrekken. Verrek, dat zadel moet er nog op
Ik heb mijn beste trainerstechnieken moeten gebruiken om Queenie te laten stilstaan en wachten tot iedereen klaar was om te vertrekken. Niet makkelijk hoor, met links en rechts een gracht, en een warmbloed die denkt een volbloed te zijn
Enfin, ze waren alle drie zo zot als een kanon en geen van de drie was rustig genoeg om op te stappen. Dus maar even alledrie samen 10minutjes aan de hand gestapt. Was het zo omdat het net begon te sneeuwen en zij de bui voelden afkomen?
Was moeilijk om Queenie met haar aandacht bij me te houden, en zolang dat niet genoeg lukte wilde ik niet opstappen, eerst op de grond nette manieren he meid.
Tien minuten later opgestapt toen ze eindelijk weer wist dat ik naast haar liep en ik toevallig wel iets te vertellen had. Eerst de dochter van peter effe laten rijden op Queenie en ik naast hun lopende want ik vertrouwde het niet helemaal (al zat Tiffani Amber ontzettend rustig om haar gemakje).
Ineens begon het vreselijk te sneeuwen en werden de paarden zo vreselijk eigenwijs! We waren ook net in open veld (gebied van 10 hectare vlakte zonder huizen of andere wind-tegenhouders !) en de wind en sneeuw sneed vreselijk in ons aangezicht. Ze kwam duidelijk van rechts wat maakte dat de paarden persé tegen de wind in wilden lopen met hun kont, maar dat strookte niet met onze richting waarin we liepen en zo kwamen we allen in conflict
Dan gaan we maar lopen, leken de paarden te denken, en zetten het op een draven.
Blijde en ik vonden het welletjes, was ook niet veilig meer, hadden niet veel meer te zeggen en was ook veel te glad in de sneeuw om apetoeren uit te halen.
"Op een twee drie" samen gestopt en afgestapt. Paarden namen vrij snel plaats in schuinachter ons met hun hoofd, beschermd tegen de snijdende sneeuw.
Alles was wit, straat, weilanden, greppels
Verder gelopen met de paarden aan de hand, supergeconcentreerd want het leek alsof ik Queenie elk moment kwijt kon zijn, ik moest ehct heel alert op elk signaal zijn en onmiddellijk reageren of ik was haar kwijt, de huppeltrut dat ze soms is ...
Bijna thuis een berg voederbieten ontdekt bij een boer en onze paarden erheen geleid, en slimme leider gespeeld door ze hen voor te schotelen "kijk eens wat wij gevonden hebben en jullie heen geleid hebben"

Enfin, toch veilig thuisgekomen
Voordeel: geen enkel dier, mens, auto op de baan, alleen wij en de paarden
En dààr heb ik wel eens van genoten
We leken alleen te zijn in die witte wereld van gisteren

clickertrainingmetpaarden.be/#3.58" target=_blank>http://foto.clickertrainingmetpaarden.be/#3.58

Tiffani Amber heeft foto's genomen maar ze zijn zeer onscherp, fototoestel kon zich niet altijd scherpstellen door de sneeuw en de lens werd ook vuil ...
Maar koude sfeerbeelden zijn het wel

link moet dus zijn:
clickertrainingmetpaarden.be/#3.58" target=_blank>http://foto.clickertrainingmetpaarden.be/#3.58

Nils Vellinga schreef op maandag 24 november 2008, 19:34:


Tja waarom willen we doorlopen he ..
Ze houden niet van die koude zure bijtende sneeuwwind (koude bijtende zure, antropomorfisme ) maar wij ook niet ; en zo erg is da nou ook weer nie he, met die dikke winterjassen aan
Ze wilden wel verdergaan hoor, maar t liefst haaaard en dat op glad ijs
Misschien hadden we beter ergens geschuild maar op dat moment leek het ons beter gewoon verder te gaan, ze waren zo vol energie dat stilstaan onmogelijk leek ...

eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 november 2008, 19:11:


pffffffff
weet je al iets van oorzaak
sterkte voor iedereen die pijn heeft bij dit verlies!
ik dank elke dag het toeval dat queenie nog leeft

Piet schreef op maandag 24 november 2008, 20:48:


nieje ge zit er heleganste naast!