Herman schreef op dinsdag 28 oktober 2008, 9:05:


Goh Herman, nen hele dikke proficiat!!
De kennismaking met die pijnlijke steentjes en het grote gevaarte dat op de achtergrond voorbij kwam, viel erg goed mee hè! Dit groene bladje zal wel uitgroeien tot een mooie boom. Veel plezier ermee!!

Black is sinds een week of 3 fel vermagerd, zijn ruggengraat ligt er bovenop en van zijn eeuwig mooi rond poepke schiet niks meer over. Hij had 2 weken geleden wel diarree en ik dacht dat die vermagering daardoor kwam. Hij is ondertussen ontwormt met Equimax en de diarree was over. Bijkomen doet hij niet.
Het is me wel opgevallen dat hij nu wel erg kleine mesthoopjes heeft van 2 à 3 ballekes, de ene keer wat platter (maar niet platplat) dan de andere. Hij mest genoeg, want er liggen dagelijks veel zo'n hoopjes op de wei.
Ondertussen heb ik wel geleerd dat bij wel mesten niet noodzakelijk koliek kan worden uitgesloten dus dacht ik aan 1 of andere verstopping ergens. Zijn kuur van psyllium met een goede scheut paraffineolie zit er bijna op en er is geen verbetering.
Hij is wel alert, eet redelijk goed (na een tijdje laat hij het hooi links liggen en gaat hij in zijn eentje in een hoekje staan om er dan na een half uur uit te komen en wat van het nog weinige gras te knabbelen, geen goe teken want Black was altijd een vreetzak), heeft nog altijd zijn kenmerkende Black-kuren en gedraagt zich niet echt ziek, hij gaat ook niet liggen en rollen.
Toch denk ik aan één of andere vorm van (komende) koliek en daarom ging ik zoieso de DA bellen na het weekend.
Daarstraks was ik hem aan het poetsen en ik ontdekte dat zijn koker enorm opgezwollen is (heeft ongeveer de grootte van een handbal), het kan zijn dat dit al langer is want eerlijk gezegd buk ik me niet dagelijks om de edele delen te inspecteren. Het was warm maar als het pijn doet dan kan hij dat goed verbijten want ik mocht er goed aankomen.
Morgenvroeg is mijn eerste taak de DA bellen maar ik denk graag mee in die dingen. Ooit heb ik eens gehoord dat een ontstoken koker als gevolg kan hebben dat het paard vermagert. Daarmee zijn de kleine mesthopen nog niet verklaard, maar als ik al een paar ideeën aan de DA kan voorleggen, komt ze mss op iets waar ze aanvankelijk nog niet aan gedacht had.
Dus, ideeën iemand?

Britt Claeys schreef op zondag 2 november 2008, 21:48:


Het internet al wat afgezocht en een gezwollen koker kan ook gelinkt worden aan een probleem met de nieren en een probleem met de nieren kan als gevolg hebben dat er minder gegeten wordt.
Wat me daarstraks opviel, is dat ik Black 2 keer heb weten plassen in een dikke 2u.

amar schreef op maandag 3 november 2008, 8:40:


Hij at nog wel genoeg maar hij vrat zich ni meer zo vol als vroeger, hij kreeg ook dagelijks pulp bij met die psylliumzaadjes en olie. Hij is altijd al wel een eenzaat geweest en als hij in het hoekje ging staan en ik ging er naartoe dan was hij wel heel alert en begon te schoeien (hij doet zijn voorbeen dan naar boven). Al bij al geen zieke indruk maar toch ni à la Black. Iemand die hem niet kent, zou niet gedacht hebben dat er iets scheelde (buiten dat mager zijn), ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, noem het maar intuïtie.

Maar toen ik vanmorgend op de wei kwam, zag ik één hoopje ellende. Hij stond maar wat te staan met zijn hoofd naar beneden, hij is duidelijk gaan liggen en heeft terug diarree, 't spuit eruit. Ik zag in zijn staart ook slijm hangen en na wat zoeken heb ik op de wei een half plat strontje gevonden vol met slijm. Zijn koker is wel een beetje minder dik maar das ook het enige positieve.
Ik heb een half uur gedaan om hem 100m verder te krijgen naar een stal, pas wanneer hij doorhad dat hij naar binnen mocht, stapte hij de laatste meters vanzelf mee.
Hij plast ook moeilijker, druppelsgewijs met af en toe een straaltje.
Hij heeft weer een snelle, onregelmatige ademhaling (net zoals de vorige keer in juni) maar nu heeft hij ook nog 40,2° koorts!
De DA is uiteraard al geweest, hij heeft 3 spuiten gehad (ben de namen weer kwijt: iets tegen de koorts, pijnstiller en iets tegen de ontsteking) en er is bloed getrokken. Zij denkt dat hij een darminfectie heeft en hoopt dat het geen salmonella is. Vanavond weet ik meer als ik de uitslag van het bloed heb.
Ze heeft er zelf geen goed oog op en heeft me gezegd dat ze niets kan beloven, maar als je hem ziet staan dan was ik zelf al tot die conclusie gekomen. Zijn exacte leeftijd weet ik niet maar hij is minstens 20 en ziet er nu uit als 30.
't Is wel ne vechter, al enkele keren is hij door het oog van de naald gekropen maar hij was nog nooit zo mager.
Hij staat nu in de stal en heeft net wat gedronken (oef), aan zijn hooi is hij nog niet aangekomen maar als de spuiten beginnen te werken gaat hij hopelijk eten.
Ik kan nu enkel nog maar afwachten en hem gezelschap houden en hopen dat de uitslag nog wat meevalt.

Bedankt allemaal!
Het gaat nog steeds niet goed, DA is juist nog geweest om opnieuw een pijnstiller te geven en hij heeft ook wat morfine gekregen voor de nacht.
Hij heeft nog steeds koorts, 39,8° nu, wil ni eten en hij drinkt af en toe maar hij zit er meer mee te spelen, hij dompelt zijn neus helemaal onder.
Hij staat nu te zwijmelen door die morfine, hopelijk heeft hij nu geen pijn meer.
We wachten nog even op de uitslag van het bloed dat ik binnen een dik uur zou moeten hebben.
Als het morgen nog niet beter is, dan zal ik keuzes moeten maken want dit kan hij niet lang volhouden, hij is echt slecht en ademt nog steeds niet goed. Vorige keer was het ook erop of eronder en had de DA weinig hoop, deze keer vindt ze het nog erger. Hij is me te veel waard om te moeten lijden, maar ja nog niet te veel aan denken, nog even afwachten.

Cindy Helms schreef op maandag 3 november 2008, 19:48:


Niet dat ik weet, ze heeft wel wat afgetast, mss heeft ze me niet alles gezegd, ik zal het haar morgen vragen wanneer ze terugkomt.
Ik heb wel de indruk dat hij meer en meer moeite heeft met plassen. Hij pusht maar er komen slechts enkele druppels uit. Volgens de DA zou het kunnen dat hij pusht door krampen en dat zijn blaas leeg is.

Cindy Helms schreef op maandag 3 november 2008, 19:39:


Ik zie nu pas dat je een aantal keer gereageerd hebt, da zal zijn terwijl ik een bericht aan't schrijven was en dan komt het via miraculeuze wijze niet direct tevoorschijn, merci Cindy.
Sebiet heb de uitslag van het bloed, urinestaal is niet genomen.

Ben nog eens gaan kijken, er is geen verbetering en het lijkt achteruit te gaan.
Ik heb de uitslag van het bloedonderzoek, 't is een bevestiging van mijn angst.
Van wat ik heb kunnen onthouden:
zijn hematokriet is te hoog wat kan wijzen op shok, zijn darm- en leverwaarden zijn 10x te hoog, ldh is 200 wat kan wijzen op spierafbraak. Er is niks gevonden wat kan wijzen op een ontsteking, het lijkt eerder echt sleet te zijn.
Verder is hij al heel den dag kleine toertjes aan't maken in de stal wat wijst op zenuwsymptomen.
De DA zou nog wachten tot morgenvroeg, met de morfine kan dat wel. Als er geen mirakel gebeurt, laat ik hem dan inslapen want op deze moment gaat het van kwaad naar erger.
't Is alleen klote da juist mijn stage begonnen is en dat er 1 uur is waar ik niet onderuit kan, het eerste lesuur, ik zal er schoon staan met mijn bleit-kikkerogen voor een bende pubers.

van lennep schreef op maandag 3 november 2008, 22:43:

Sleet = slijtage, inderdaad zijn leeftijd, aftakeling.
Ik vind zelf dat hij de laatste 2j enorm achteruit aan't gaan is, 2 keer is hij in die tijd door het oog van de naald gekropen. Maar nu met die magerte en die rondjes lopen, zijn hoofd half in't water steken, zelfs even met zijn hoofd tegen de muur bonken, das echt ni goe, het lijkt of hij zelf genen blijf weet met zichzelf. Nog heel even afwachten dus maar hem niet onnodig laten lijden.
Ik heb enkel per telefoon info gekregen en heb nog geen papieren, mijn medische kennis is ni schitterend, het was zeker ldh en ik dacht 200 terwijl het normaal 70 zou moeten zijn. Kan zijn dak fout ben, zo'n nieuws komt nogal raar aan.


Ik kan me ook gewoon ziek melden en dan is de kous ook af maar 't is maar 50 min en zo kan ik mijn gedachten even verzetten. Al de rest heb ik afgezegd, vandaag en morgen geen les volgen en niet werken, voor dat één uurtje stage ga ik even op mijn tanden bijten.

Blackske is vannacht gestorven.
Ik weet dat het beter is zo want hij zag echt af maar kga hem missen...

Bedankt voor de lieve berichtjes en mailtjes.
Ik heb Black niet laten inslapen, hij is uit zichzelf heengegaan. In overleg met de DA gingen we nog 1 nachtje wachten, dat kon wel volgens haar, ze wou nog even vechten en met die morfine ging dat wel. Ik heb 4m geleden ook 's avonds voor zo'n keuze gestaan en als ik toen had beslist om hem te laten inslapen, had hij geen mooie laatste zomer gehad. Dat hele kleine sprankeltje hoop flitste weer door mijn hoofd.
Gisteren heb ik me vrij sterk kunnen houden, maar hij werd zo afwezig en toen ben ik beginnen snikken als een klein kind. Hij werd terug alert en keek me aan, precies of hij me zei of het wel goed was zo. De laatste keer dat ik ben gaan zien gisteren, draaide hij zich om. Ik mocht hem wel strelen maar ik kon zien dat hij liever gerust gelaten werd, ik heb dat gerespecteerd. Als ik kon merken dat hij mij nodig had, had er heel de nacht gezeten maar je moet het moment zelf bekijken en je eigenbelang opzij kunnen zetten vind ik.
Vanmorgen stond ik er van zodra het licht was, voorgevoelens had ik wel maar dat wil je nog even naast je neerleggen. Hij lag neer en bewoog niet meer, heb nog 2 maal zijn naam gefluisterd voor het tot me doordrong, heb me even naast hem gezet. Enkel de mensen die gevraagd hadden om iets te laten weten, heb ik een berichtje gestuurd, de antwoorden niet meteen gelezen en ik wou niet bellen om niet te knappen voor mijn stage. Dat uurtje is me gelukt, moeizaam maar kzat op automatische piloot. Toen ik daarna in de auto zat, kon ik me niet meer inhouden, ik had me al sterk genoeg gehouden.
Ik heb nog vele uren op de wei doorgebracht, dat was eigenlijk de enigste plek waar ik tot rust kwam. Nobody, Jeanneke en Soraya waren rustig lief, niet het gewoonlijke bekkengetrek om de meeste aandacht te krijgen en ze schijnen er niet veel last van te hebben. Ik heb ook veel naast Blackske gezeten, heb hem nog wat gestreeld en tegen gesproken. Rond 5u zijn ze gekomen om hem naar voren op de oprit te doen, dan heb ik afscheid van hem genomen want daar wou ik ni bij zijn. Ik heb een grote pluk manen en zijn staart als aandenken, noem me maar emotioneel maar mentaal helpt het wel om nog een stukje van hem te hebben.
Uiteraard zit ik nog met de vraag of ik hem niet beter gisterenavond had laten inslapen en niet egoïstisch nog een nacht te wachten. Maar ik heb bevestiging gekregen dat hij niet veel heeft kunnen afzien door die morfine en alle andere pijnstillers. Hij lag ook mooi in de stal, hij heeft niet gesparteld, alles lag nog netjes. Ik denk dat hij vrij rustig is ingeslapen op een manier hoe hij het zelf wou, alleen zonder veel tamtam. Zo is hij ook altijd al geweest...

Cindy Helms schreef op woensdag 5 november 2008, 13:02:


Als je niemand vindt, neem ik hem wel voor op de wei. Maar wel pas wanneer hij zelfstandig genoeg is om daar te zitten want een met een kat thuis komen is echt niet te doen met de honden (en ik mag er zelfs ni mee binnen vrees ik, ben de enige kattenliefhebber thuis) en een kat van 5 weken is mss wat te vroeg om daar alleen te zetten?
We geven de straatkatten eten op de wei, minstens 2 keer per dag maar eigenlijk zijn we te week en krijgen ze eten wanneer ze het komen vragen. Er zijn dus vriendjes genoeg, hij heeft dan vrijheid en krijgt eten wanneer hij het komt vragen. Een huiskat zal hij dan ni worden maar wel een knuffel-wei-kat.

Cindy Helms schreef op woensdag 5 november 2008, 16:30:


Grote kat bang van kleine kat?
Goed, laat maar iets weten.