Gudrun schreef op zaterdag 11 oktober 2008, 8:41:
> Gewoon doen, in haar tempo, pauze houden als ze gestresst wordt
> en even laten grazen of zo. Laten kijken waar ze wil,... maar
> dat weet je.
> Onze jaarling heeft er ook al een rit als handpaard van
> anderhalf uur op zitten zonder enig probleem of negatief gevolg.
> Wandelingen alleen zijn heel wat moeilijker tot ze jou genoeg
> vertrouwd.
> Sterkte straks met het afscheid van Jur!
Het afscheid zal heel plezierig zijn, keerpunten zijn altijd heel waardevol bovendien zie ik er naar uit Eddy te ontmoeten. Gevoelens worden altijd getriggerd door gedachtes, en de positieve gedachtes zijn nu eenmaal altijd dominant aanwezig bij mij. En gedachtes die nare gevoelens opwekken zijn altijd onwaar als je ze onderzoekt.
Ja we zien het aan straks en gaan voor die langere wandeling, heerlijk!
Pauze nemen dat moest ze zelfs ook nog leren, erg belangrijk dat een paard dit durft in een "nieuwe" omgeving met al die nieuwe geluiden!
Daar stond ik nooit bij stil, maar als ze kan pauzeren en echt tot rust kan komen, dan vergroot dat enorm de wandelmogelijkheden.
Groet, Michiel
Warboel
