Marleen den Arend schreef op woensdag 24 september 2008, 10:54:


Marleen,blijf lekker zoeken.......jij snapt mij niet maar daar kan je niets aan doen meid.

Wat doe jij met fris paard,ik loop met hem mee en houdt de lijn niet slap,daardoor zou je hem ineens bij je willen houden en misschien trekken????

Bij mij gaat hij dan niet uit z'n bol omdat ik hem voor ben,ik bedoel wat er KAN gebeuren bij longeren,het was voorbeeld snap je!

Rommel lekker op jou manier door en leg maar presies uit hoe jij rijd en longeerd,intereseerd mij niet hoor.

doei

Britt Claeys schreef op woensdag 24 september 2008, 11:20:


oei,oei, dit is wel een beetje simpel gedacht.
terecht mag iemand zich afvragen of het een goed idee is om op een paard te stappen dat niet in de mentale staat is om bereden te worden.
verstandig is om in zo'n geval de oorzaak van dat gedrag weg te nemen, waarna het opstappen geen probleem meer hoeft te zijn.
beter dan toch op te stappen en het paard (via teugeldruk of i.d) te dwingen zijn medewerking te geven.
verder is het afstappen van de ruiter, op het moment dat hij/zij de controle dreigt te verliezen, een uitstekend idee, uitgaande van het feit dat de ruiter daarna in staat is het probleem vanaf de grond op te lossen.
Parelli principe; safety first.

stumperd schreef op woensdag 24 september 2008, 12:32:


Dat doorhangende lijntje van Hempfling hé ?? Dat leert hij aan in de picadero van 12 OP 12M met een lijn van 6+m , zelfs a blijft ie in het midden staan (wat hij nooit doet trouwens ) komt de lijn nooit strak te staan .Meeste mensen echter beginnen in een grote bak te longeren en tja dan kan de longe al is strak komen te staan door een onverhoedse beweging van paard of paardemens !! Ik vind Hempfling's manier het mooiste om te zien vooral omdat hij bijna nooit Kaptoom hoeft te gebruiken maar op halsring longeert !!

stumperd schreef op woensdag 24 september 2008, 12:24:

Wat een beperkt beeld van wat je met lichaamstaal allemaal kan doen...

En het is gewoon biomechanisch een feit.... de band van nek tot kont heeft maar een beperkte lengte. Als je je paard in een rustig tempo laat ondertreden (steeds meer) komt zijn hoofd vanzelf in de hogere houding die past bij zijn lichaam en bij de balans die hij nodig heeft. Heb je geen lijntje voor nodig. Hij houdt zichzelf met die band 'bij elkaar'. Sorry, maar dat is nu eenmaal de manier waarop een paard in elkaar zit. Valt geen mening tegenop te hebben

Ik vermoed dat wij hoe dan ook zijn uitgepraat over dit onderwerp. We verschillen hierin teveel van elkaar.

lies zondag schreef op woensdag 24 september 2008, 12:33:


uitgaande van het feit dat de ruiter daarna in staat is het probleem vanaf de grond op te lossen.

DAAR wringt héél dikwijls het schoentje niet ???

Marleen den Arend schreef op woensdag 24 september 2008, 11:27:


Tja , ik doe dit nu ook af met , dit is wel heel traditioneel gedacht!
Maar goed , ik weet nog niet waarover ik praat he!!
Namkje word nu bijna 2 jaar al voorbereid op het bereden gaan worden.
Ik ben nu bezig met soepel maken , onderstappen van het achterbeen.
Het zadel gaat binnenkort geintroduceerd worden , en ik weet zeker dat ze dat het allerleukste gaat vinden!![ze is al bekent met vele vreemde objecten op haar rug , tuinstoelen , plank , grote bal , etc]
Ik probeer ontzettend goed te kijken waar en waarneer en hoe Namkje leert , en reageerd.Dit gaat mij goed van pas komen , om in de toekomst mijn eigen veiligheid niet in gevaar te brengen , en het wederzijds vertrouwen alleen maar te versterken.
De eerste keer dat ze zegt *geen zin* te hebben moet nog komen , ik heb het volste vertrouwen.
Wel heeft ze mij al heel vaak gezegd dat ik te hard ga , en te snel wil.
Interpretatie is zo belangrijk!!!

Maar goed , we dwalen weer af vrees ik....

Gr Esther

Ik bemoei mij nooit zo met de rij-kunstige discussies hier op het forum (en wil mezelf zeker geen kennen noemen ik hel meer over naar leek in theorie van het paardrijden). Ik verbaas me soms over het verschil hoe ik het vroeger geleerd (oude cavallerie instructeur) en wat ik hier soms lees. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van rij-technische aangelegenheden, ik rij ook meer uit gevoel dan dat ik bewust ben van veel dingen denk ik. Wellicht omdat ik het geluk heb gehad vanaf zeer jongs af aan naast eten,slapen en school vnl paardenruggen heb gezien. Maar ik ga het proberen:

Ik heb altijd geleerd dat je vanuit voorwaarts neerwaarts naar een verzameling gaat door de achterhand naar voren te rijden gebruik makend van impuls. Iets wat lang is buigt makkelijker dan iets wat kort is. Dus een jong paard rijdt je met voorwaarts neerwaarts met hals gestrekt en neus naar beneden waarbij je hem langzaam oppakt. In dit geval heb je dus ook geen weerbarstige hand maar meer een soort ademende hand. Zelfs bij een paard dat zeer ver is begin je iedere rit nog altijd eerst voorwaarts neerwaarts en daarna pas oppakken. Je ziet ook direct dat paarden die met dwang aan de teugel worden gereden bij het onderdeel halsstrekken op de diagonaal ook compleet uit elkaar vallen. Het woord aanleuning geeft mij ook altijd het gevoel dat het paard hangt op de handen.
Het paard pakt het bit/neusriem aan wanneer je het uitnodigt, voel je tegenstand laat je direct weer los en vraag je opnieuw. de weerbarstige had laat het paard zoeken naar alternatieven hoe onder de druk waar hij/zij blijkbaar nog niet aan toe is onderuit te komen en komt dan snel uit op valse knik, achter de teugel etc.

stumperd schreef op woensdag 24 september 2008, 12:32:


Jeetje wat ben jij onaardig zeg. Heel onaangenaam. Ik ga idd zo liever doorrommelen op 'mijn' manier dan hier mijn tijd aan te verdoen.

Getver!