eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:04:

Klopt. enkele weken geleden heb ik een vriendin meegenomen die jaren geleden dressuur op redelijk niveau gereden had bij de LRV .
Zij kende veldre niet, had haar nog nooit gezien, maar is gewoon opgestapt en beginnen rijden. Het plaatje klopte.
Deze dame had ook nog nooit bitloos gereden, maar het lukte allemaal. Zij had er geen 5 minuten voor nodig om Veldre nageeflijk en ontspannen te laten lopen.

In de kudde valt het me toch op dat Veldre vaak alleen staat, dat ze geen behoefte heeft aan andere paarden om haar heen. Dan jaagt ze desnoods zelfs Fantast uit haar buurt. Dat was mij opgevallen in mijn kampeerweekje.
Ik verwacht (nog) geen volledige kanteling. Daar ben ik inmiddels wel achter. Maar na bijna een jaar kan ik mij niet voorstellen dat er nog steeds eerst strijd moet geleverd worden voordat ik simpelweg goeiedag kan zeggen...
Trouwens, héél soms krijg ik nu ook Veldre's voorhoofd aangeboden. Héél soms zoekt Veldre zélf toenadering. Dat zijn, zoals Anita het al schreef, de mooie momenten. Toen ik vorige zaterdag vertrok van de Poedertoren ben ik nog even in de wei gestapt. Veldre kwam zelfs enkele passen mijn richting uit. Ze hield Fantast op een afstand toen ik haar nog even goeiedag ging zeggen. Dán is er plots wél contact. Héérlijk ! Maar die momenten zijn zó schaars.
Ik ben vooral benieuwd hoe ze zal reageren wanneer ze me terugziet.

En wat zo'n pelgrimstocht betreft, misschien doen we samen nog wel eens zo'n onderneming. Jij de lange trip, en ik loop voor kortere tijd mee, om dan alleen met Veldre terug te keren.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Esther schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:06:

Onlangs vertelde iemand dat het paardentransport vanuit oostelijk Europa nogal rampzalig is.
De paarden zouden gedurende de hele rit - die toch wel 12 tot 24 uur kan duren - niets te eten of te drinken krijgen. Het risico dat sommige paarden het transport niet overleven is namelijk goedkoper dan te moeten stoppen om deze dieren uit te laden en van voedsel en drank te voorzien.
Het was mij niet duidelijk of dit geldt voor alle transporten, dan wel alleen maar transport voor "slacht"paarden.
Feit blijft natuurlijk dat een transport van Letland naar Nederland (in de buurt van Venlo) niet zo'n sinecure is.
En inderdaad, van aclimatisatie heeft Veldre niet gegund.
veldre had geld gekost, dus moest ze meteen ook renderen. Vandaar die 3-dagen tijd voor het zadelmak maken.

Veldre heeft inderdaad een vriendinnetje in de wei: Fantast.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Christel Provaas schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:16:

Ikzelf heb met clickeren geen ervaring. Maar aangezien Veldre zich nogal apatisch opstelt, lijkt clickeren niet echt te werken bij haar.
Wat jou suggestie van een diergesprek betreft, daar sta ik zéker wel open voor.
Als je me daar verder advies in zou kunnen verstrekken, héél graag. Als het goed is vind je mijn mailadres bij mijn naam.
Bedankt.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Karin Haneveer schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:21:

Ik denk dat het bij Veldre hoofdzakelijk "iets van haar" is.
Veldre is zéér op zichzelf. Dit lijkt me niet moeilijk gezien haar afkomst én 4 jaar steppeleven.
Veldre is daardoor ook gehard, fysiek én mentaal - die indruk geeft ze althans.
Door haar "foute" opvoeding heeft ze ook nog eens geleerd dat ze de mens niet nodig heeft. Dat laat ze ook voortdurend duidelijk merken.
Het is exact zoals Eddy het beschrijft: "Laten we zeggen dat Veldre de mensen in haar buurt duld maar daarmee is alles ook gezegd."
Het zit in haar karakter, het zit in haar hele "zijn".
Vandaar dat ik niet wet of het iets met autisme te maken heeft, of dat Veldre gewoon maar een ruwe "bolster - blanke pit" is (waar ik alleen nog maar de stekels van de bolster gevoeld heb).
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 19 augustus 2008, 12:21:

Vorige zaterdag zijn we opnieuw gaan rijden. We zouden het rustig aan doen, maar we zouden de confrontatie niet uit de weg gaan.
We zijn op stap gegaan met 3 paarden en 1 fietser.
Vóór ons vertrek stelde Pieter ook voor om bachbloesem te gebruiken. Eerst 3 x gespray op Veldre's tong, daarna ikzelf ook een portie.
Of het geholpen heeft weet ik niet. Ikzelf heb me redelijk rustig kunnen houden (al waren er spannende momenten).
Bij Veldre voelde ik soms ook wel spanning opkomen, maar zonder verder gevolg.
We zijn overigens koeien gaan opzoeken. Pieter had het lumineuse idee om met Veldre uiteindelijk een koeienstal binnen te wandelen, en haar zo te confronteren met deze beangstigende monsters.
Veldre gaf geen krimp. Na enkele minuutjes al stond ze gewoon neus aan neus het hooi van de koeien op te vreten.

Ik wil niet echt opbieden wie het meest moeilijke paard zou hebben, maar ik denk écht dat er géén vergelijk mogelijk is met Veldre.
Zij is nooit een droomkoningin waar je onder door zou kunnen lopen. En haar stemming kan omslaan in minder dan 1 seconde. Probleem is dat ze dan haast niet meer te kalmeren is.
Bedankt voor de link naar de site over bachbloesem remedies.

Ik ben er ook nog niet zeker van of het gebruik van "kalmerende" remedies ook effect hebben bij Veldre.
Ik herinner me nog, toen ze voor de eerste keer bekapt werd, was ze zó hevig dat we haar een tranquiliser hebben moeten geven. En zelfs daar heeft ze zich doorheen gevochten.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"