eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:16:


dat is toch echt niet zo moeilijk te trainen !
vooral niet op jouw bospaadjes daar,
ik doe eigenlijk niet echt full-stops meer ,
daarvoor is de ondergrond hier te slecht
ofwel puinboerenpaden kapotgereden door quads en jeeps
dus totaal ongelijk
ofwel asfalt die wel lekker strak loopt
maar verre van ideaal is om bruusk te stoppen
dus dat wordt stoppen op 10-20m
rustig weg

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:16:

Oefenen met een draadje laat het paard remmen op de voorhand, dat zou je niet moeten willen, is rijkunstig niet correct.
Correct halthouden uit galop bereik je door een kleine volte in galop te rijden (dan haal je de snelheid uit de galop en spreek je het achterbeen alvast extra aan), bovenlichaam oprichten en sluit je buitenteugel, paard remt op de achterhand. Zodra je voelt dat het paard reageert, meteen teugelrelease zodat het 'remmen' daadwerkelijk op de achterhand gebeurt. Dit kun je uitbouwen naar steeds subtieler, als het paard lichamelijk ver genoeg ontwikkeld is, is de krachtsinspanning zelf geen probleem en blijft slechts de communicatie over.
Hard trekken -ook aan een bitloos ding- veroorzaakt dat een paard apathisch wordt voor je gewicht- en zithulpen dus dan boer je per saldo alleen maar achteruit.

Christel Provaas schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:35:


zit hier niet weer de kiem voor scheefheid
op een kleine volte en werking op de buitenteugel ?
ik doe het liever recht-rechtuit,
zak door, adem uit, zeg zachtjes hoow en neem beide teugels gewoon op
eerste keer snappen ze het niet meteen
maar dat komt wel
uiteindelijk doen ze het alleen op je bekken

Peter Donck schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:44:

.>>
Juist, en dan kan dat draadje net datgene zijn wat 'm ff helpt op dat moment, die van mij stopte niet op de voorhand, juist op de achterhand, hij gaat (ging) bijna zitten! Géén sliding stop, verre van, maar echt zo van "ooh, shit, draad, kont eronder" Ik doe dat soort oefeningen niet meer, nu stopt ie gewoon..........soms slecht (op de voorhand) soms goed, ligt niet aan hem maar aan mij.

My best whisper is a thought

Peter Donck schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:44:

Ik vind de winst van het op de achterhand galopperen doordat het paard zich op een kleine volte beweegt, waardevoller dan het risico van scheefheid bij terugname. Bovendien kun je ook het rondje andersom doen!
Rechtuit komt meer op de echte 'rem' aan, terwijl een volte van zichzelf al een natuurlijke remming heeft.

Het is een afweging, ik denk ook dat het per paard zal verschillen. Caat beschrijft een paard dat van nature op de achterhand stopt voor een draad, daar zit dus al een goed achterhandgebruik op geïnstalleerd.
Buck wil altijd graag voorover en rechtdoor, die heeft veel baat bij het terugnemen dmv een kleine volte, anders wordt het een ordinaire trekpartij, hij hobbelt graag nog wat meters door en accepteert daarbij enig ongemak. Om die reden rijd ik hem dressuurmatig slechts kleine stukjes in één gang, vanwege het risico van voorover denderen. Tussendoor steeds even halthouden, paar passen achterwaarts (op zit, zodat hij alvast weet: daar moet ik op letten) en weer in draf naar voren, energiek of juist verkort. Paar galoppassen, paar passen de kont opzij, de schouders opzij, steeds weer achter het zadel activeren. Doe ik dat hele voorstuk niet, dan wordt hij zwaar en zal hij in de galop-stap overgang gegarandeerd op de voorhand landen. Vandaar dat ik ook die overgang liever vanuit een geëngageerde achterhand zoals op de kleine volte maak.

Pas als de achterhand goed aangesproken is, zal een snelle overgang (zowel naar voren als terug) vanuit verzameling en dus correct gereden kunnen worden.

Mijn ervaring is dat het goed laten functioneren van de achterhand in zo'n overgang, niet zo gemakkelijk voorkomt uit uitademen, een draadje of hoow. Maar mijn uitgangspunt is dan ook niet een paard dat zijn achterhand al bij voorbaat goed gebruikt wanneer de moeilijke overgangen eraan komen. Misschien zit daarin het verschil?

van lennep schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 9:02:


Dat wil ik geloven. Voor haar paard is het allemaal te negeren ruis.


:)*

Het is maar wat je wilt. En zo ver kunnen belevingen van paardrijden uit elkaar liggen dat het, en zeker voor het paard, totaal andere werelden zijn die verrekt weinig met elkaar overeen komen.