Peter Donck schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 10:44:
>
> zit hier niet weer de kiem voor scheefheid
> op een kleine volte en werking op de buitenteugel ?
> ik doe het liever recht-rechtuit,
> zak door, adem uit, zeg zachtjes hoow en neem beide teugels
> gewoon op
> eerste keer snappen ze het niet meteen
> maar dat komt wel
> uiteindelijk doen ze het alleen op je bekken
Ik vind de winst van het op de achterhand galopperen doordat het paard zich op een kleine volte beweegt, waardevoller dan het risico van scheefheid bij terugname. Bovendien kun je ook het rondje andersom doen!
Rechtuit komt meer op de echte 'rem' aan, terwijl een volte van zichzelf al een natuurlijke remming heeft.
Het is een afweging, ik denk ook dat het per paard zal verschillen. Caat beschrijft een paard dat van nature op de achterhand stopt voor een draad, daar zit dus al een goed achterhandgebruik op geïnstalleerd.
Buck wil altijd graag voorover en rechtdoor, die heeft veel baat bij het terugnemen dmv een kleine volte, anders wordt het een ordinaire trekpartij, hij hobbelt graag nog wat meters door en accepteert daarbij enig ongemak. Om die reden rijd ik hem dressuurmatig slechts kleine stukjes in één gang, vanwege het risico van voorover denderen. Tussendoor steeds even halthouden, paar passen achterwaarts (op zit, zodat hij alvast weet: daar moet ik op letten) en weer in draf naar voren, energiek of juist verkort. Paar galoppassen, paar passen de kont opzij, de schouders opzij, steeds weer achter het zadel activeren. Doe ik dat hele voorstuk niet, dan wordt hij zwaar en zal hij in de galop-stap overgang gegarandeerd op de voorhand landen. Vandaar dat ik ook die overgang liever vanuit een geëngageerde achterhand zoals op de kleine volte maak.
Pas als de achterhand goed aangesproken is, zal een snelle overgang (zowel naar voren als terug) vanuit verzameling en dus correct gereden kunnen worden.
Mijn ervaring is dat het goed laten functioneren van de achterhand in zo'n overgang, niet zo gemakkelijk voorkomt uit uitademen, een draadje of hoow. Maar mijn uitgangspunt is dan ook niet een paard dat zijn achterhand al bij voorbaat goed gebruikt wanneer de moeilijke overgangen eraan komen. Misschien zit daarin het verschil?