Huertecilla schreef op maandag 4 augustus 2008, 14:05:



Goed dan, er hoort niets in de mond om een paard zeer goed te berijden, gewoonweg omdat het anders en beter kan !!


Yepmond id honderden keren gevoeliger voor mij meer dan reden genoeg .Als je met touwhalster nog maar een schuurplekje ziet op de neus weet je al meer dan voldoende !!Begin dit maar is te controleren in de mond , vooral dat daar de kneuzingen onder de opp.woekeren vooraleer te voorschijn te komen dan !!


Onmogelijk toe te passen in competitie


Nope ,appelen met citroenen vergelijken . De gevoeligheid van de leder(oppper)huid met tandvlees gaan vergelijken gaat gewoonweg niet op .Steek is een naald in je arm of in je tandvlees .Zenuwen en de opp ervan in mond is vele malen hoger . Dus je hebt geen vergelijkingsmateriaal .Behalve dan mischien de anus en dat is een test die jij mag uitvoeren

eddy DRUPPEL schreef op maandag 4 augustus 2008, 11:02:


Ha ja ... hier kan ik dan eindelijk zélf ook eens uit mijn persoonlijk ervaringsvaatje tappen.
'k Heb afgelopen vrijdag met Veldre een grote bosrit gemaakt. Het doel was werken aan onze communicatie én het vertrouwen. 't Was nodig, want er diende één en ander dringend terug bijgestuurd te worden.
Picknick en drinken meegenomen, en héél veel geduld en goede moed. (Het hele veerhaal zet ik hier nog wel eens neer).
Tijdens de rit hebben we voor Veldre allemaal nieuwe situaties opgezocht in de bossen van Averbode waar ze nogt nooit geweest was.
De communicatie tijdens deze rit werd per minuut alleen maar beter.
5 uur later zijn we terug bij de Poedertoren.
200 meter voor de finish komt er plots een auto uit de bocht gescheurd, recht op ons af. In een flits draait Veldre zich 180° om en wil er vandoor. Maar vlak achter ons is Pieter met Fantast. Veldre bedenkt zich, en ik kan haar terug richting Poedertoren zetten.
Op dat ogenblik zijn de hengsten en de ruinen verderop in de wei aan het roepen. Er komt tegelijk terug een kleine camionette uit de bocht gereden.
Waar ik altijd al schrik voor gehad heb gebeurt ook. Veldre denkt geen seconde na, en tracteert mij op een ongevraagde rengalop. Ze gaat met mij aan de kletter.
Veldre is reuzegroot!, beresterk!, en door de vorige eigenares uitsluitend mét bit gereden!
Ik reed én rijd haar ALTIJD zónder bit. Daardoor had ik ze binnen de 50 meter terug tot stilstand. Pech voor mij, er stonden in de wei waarnaast ik Veldre tot stilstand had gerkegen een aantal koeien die zo nodig even moesten komen aanlopen om te zien wat er allemaal gaande was. Veldre flipte zo wat, maar ze bleef voldoende staan waardoor ik de kans had om af te stappen en haar aan de hand verder naar de Poedertoren te leiden.
Maar... gooi daar nog een dikke jeep en een klein fiatje en enkele fietsers in beide richtingen die die allemaal wilde passeren, en het plaatje was compleet.
Pieter was ondertussen ook af gestapt en samen hebben we beide paarden veilig en terug tot rust op de Poedertoren gekregen.

Wat ik hiermee wil zeggen: Dezelfde situatie mét bit, en er waren ongelukken gebeurd! Eerst en vooral omdat je zo'n sterk paard NIET tot bedaren krijgt met wat dan ook in de bek. (Dat verklaart meteen ook waarom Evelien - vorige eigenaar - nooit durfde galoperen tijdens een buitenrit).
Toen ik van Veldre afsprong had ik enkel haar teugels om ze bij mij te houden en te leiden. Veldre liep niet gewoon effe braaf met mij mee. Ze was enkele minuten écht freacky van de situatie. Ze sprong letterlijk met grote galopsprongen van de ene kant van de weg naar de andere. Op een bepaald moment zelfs sprong ze gewoon de gracht in. Ik mag er niet aan denken welk effect dit in Veldre's mond zou gehad hebben als daar nog een bit aan had gehangen.
Om dan nog te zwijgen over de blijvende deuk in de brose relatie tussen mij en mijn paard...
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art."