Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:45:


Nou, vind ik nogal aan boute uitspraak, Realist.
Wat dan? Doorsluizen naar de volgende omdat je het exzeem niet wilt zien? Slachten of inslapen zonder dat je weet waar je het over hebt?

Ik weet heel heel zeker dat mijn eczeempaarden een heel gelukkig leven hebben hier, lekker 24/7 buiten met vriendjes, wèl een deken op, maar daar hebben ze weinig last van, sterker nog: hij moet hen over het hoofd worden aangedaan en dat laten ze maar wat graag toe. Een aantal van deze paarden heeft echt rust moet zo'n deken op.

Wél vind ik dat je met eczeempaarden niet moet gaan fokken opdat ze deze genen niet zullen doorgeven, maar daar had jij het niet over.

Pien

Esther schreef :

Es, begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, maar hoe zit het met jullie eigen gevoel naar Bjork toe en het innemen van de medicijnen?
Ik weet dat wanneer ik niet echt overtuigd ben van zoiets (of ik het wel wil, of het wel zal helpen, of het paard het wel wil etc) dat ik er een harde dobber aan kan hebben. Dat heeft alles met mijn eigen intentie/uitstraling te maken. Ik lees dat je weinig alternatieven lijkt te hebben: Clickeren kan niet, dwang kan niet, van de groep afgescheiden houden kan niet, eten/drinken wil ze niet, wat blijft er dan nog over na alle suggesties hier gelezen?

Ik meen het ook dat ik clickeren dé manier bij uitstek zou vinden om Bjork vertrouwd te maken met haar dagelijkse inname van haar pilletje, maar alles hangt of staat met jouw eigen gevoel en wat je op Bjork uitdraagt.
Als jij niet overtuigd bent zal het niet lukken ook.

Of moet ik dit zien als een teken dat Bjork zélf misschien niet meer wil? Aan jouw berichten te lezen lijkt me dat overigens niet het geval.

Groet, Pien

Piet schreef op woensdag 9 juli 2008, 0:19:


Naja, afgestreept tegen het feit dat ze nu niks binnenkrijgt lijkt het mij dat, ook al duurt het laten-we-zeggen een paar weken, het de moeite van het clickerend proberen zeker waard is.
Wat heb je nou aan voorbereiding nodig behalve een zak brokjes of iets anders dat ze lekker vindt? Geschreven trainingsschema's ofzo?

Hup, gewoon beginnen. Ze zal het moeten gaan leren innemen , anders glijdt ze langzaam maar zeker weg en da's ook niet de bedoeling.
En met 'testcase' bedoelde ik: Leg alles vast, maak foto's, beschrijf je stappen, breng het vervolgens over op Esther zelf zodat zij het kan overnemen en verwerk dit in een verhaal. Kunnen we allemaal weer iets van leren.
Jij en Conrad zeiden immers dat je een paard zelfs kunt leren in een injectiespuit te lopen. Nou dóé het dan....

Pien

Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 20:10:


Ik help je hopen Es.
Onze Puck is een vreetmonster eerste klas; ze eet werkelijk alles wat we haar voorhouden. Maar tegelijkertijd heeft ze een 'neus' ervoor als er ergens medicijnen of een wormkuur inzitten, dan raakt ze het eten NIET aan.

Esther schreef :

How, ik wijs clickeren helemaal niet af, dan hebben jullie míj verkeerd begrepen.
Ik heb alleen kritiek op de uitspraak van Piet en Conrad die beweren dat je met clickeren alles kunt trainen, daar ageer ik tegen.
Dat is dus blijkbaar niet zo en dat is ook niet erg, maar beweer het niet.
Net zoals ik niet zal beweren dat ik met mijn manier van aanpak alles getraind/gedaan krijg want dat is ook beslist niet zo.
Ikzelf zou clickeren in deze situatie júíst ook als een van de mogelijkheden gezien hebben, maar om het nou steevast DE dwangeloze trainingsmethode te noemen gaat mij dus wat te ver.


Oke, daarom dat ik schreef "begrijp me niet verkeerd, Es". Maargoed, als we het over clickeren moeten gaan hebben en jij vindt het onprettig dat dit door jouw berichten loopt zal iemand er wel een andere draad van maken
Ik ga het er verder niet over hebben nu, te weinig tijd om alle berichten bij te houden.

Groet, Pien

Esther schreef :

Ja en nee, bij Puck ligt het ook in een stuk slimheid en haar levenservaring. Toen ze de chip kreeg wilde de DA haar een praam opdoen omdat ze enorm tekeer ging tegen hem (een vreemde die aan haar klooit is bij voorbaat al verdacht). Hij was mij iets te snel af daarbij, had het ding al gegrepen voordat ik er erg in had. Alleen al tasten naar de lip maakte haar zo woest dat ze steigerde en maaide met haar voorbenen richting DA. Ik zag dat gebeuren (stond op afstand omdat anderen op dat moment waren aan het helpen) en heb hem weggebonjourd (daarbij ben ik niet al te vriendelijk ja) en heb haar bij me genomen, gerustgesteld en een bak eten onder d'r neus ingeduwd. Toen ze 10 seconden later gekalmeerd was ging die sjip er zó in, ze heeft het nog niet eens gemerkt. Als dat niet gelukt zou zijn zou ik haar niet hebben laten chippen, het is voor ons belangrijker dat dit paard vertrouwen houdt, er is genoeg met dit paard gebeurd in haar vorig leven en ik wil niet meer dat er met haar gesold wordt.

Toen Iskander geboren was en het niet gelijk goed ging mocht een andere DA ook niet in haar buurt komen (hij wilde checken of ze wel voldoende melk had). Terwijl Jack er zó aan kan. Waarmee ik aangeef dat het in dit geval om de intentie en het vertrouwen ging. Puck laat alleen iets met zich doen als Jack of ik erbij zijn. Meer nog bij Jack dan bij mij trouwens. Hij is echt 'van haar'.

Als we het dan toch over intentie hebben: Ik begrijp heel goed dat een paard als Puck dit niet wil. 'Zomaar' aanraken, onder die uier in graaien, een chip in je jassen zonder zich vóór te stellen. Als een DA nou eens eerst contact zou maken zou dat heel anders uitpakken.

Ander voorbeeld van intentie dat ik wekelijks meemaak bij mijn grondwerklessen: Groot plastic zeil ligt op de grond, tweebener wil dat paard eroverheen loopt maar zegt: "Ja ja, ik zie het enge plastic, je hoeft niet bang te zijn hoor". Hét voorbeeld van intentie waarbij paardlief denkt : ow, als mijn leidfiguur al aangeeft dat het wel eens eng zou kunnen zijn dan zal dat wel zo zijn en ga ik er maar beter niet overheen.

Groet, Pien

Esther schreef op woensdag 9 juli 2008, 9:20:


Ik herken het wel hoor. Puck laat zich ook niet van de wijs brengen als je iets in haar eten verstopt hebt. Maar vorig jaar hadden we iets grappigs: Dat was in de tijd dat Puck nog neigde naar hoefbevangenheid en ze daarvoor medicijnen moest (oa magnesium). Deze stagiaire wist nergens van en hield zó de bak onder Pucks neus waarop zij het gewoon op at. Hoezo intentie?

Zoiets lukt natuurlijk maar één keer of we moeten de klanten gaan vragen dit soort dingen met de paarden te gaan doen als dat nodig is

Groet, Pien
succes trouwens met je opnames vandaag

Bart en Blue schreef :

Eens. Dan is het al respectloos dat we onze paarden laten chippen, inenten, vastzetten etc. Moet ook gebeuren en is niet te trainen - wél de randvoorwaarden. De vraag is: Hoever ga je.

Voor mij ligt er een wereld van verschil tussen 'hup, nu effe niet zeuren en neem dat pilletje', en 'ik sla je met de zweep als je die pil nu niet neemt'.

Ieder van ons komt wel eens in stuaties waarin jij en je paard een meningsverschil heben, waarin hij iets wil dat jij niet wilt etc. Om nou altijd maar lief, meegaand en aardig te blijven reageren....

Mijn nieuwe hengst Macho is op het moment ook in een testfase, hij begint hier nu wat te aarden, krijgt behoorlijke praatjes en probeert op allerlei manieren terrein te winnen, en ik moet me elke keer bedenken of ik dat wel wil en wat ik anders zou willen. Er is niks in mij dat toegeeflijk is wanneer hij zijn eigen wetten probeert te stellen, afleiden helpt soms niet (hij kent heel wat trucjes en probeert je op een snelle maniert te overbluffen), maar aan het werk zetten is nog altijd de beste optie. En soms gaat dat hard tegen hard wanneer híj begint. Daar heb ik geen enkele moeite mee. Er wordt door mij niet geslagen, wél druk gebruikt. Op zijn beurt mag hij niet sleuren wanneer hij een leuke merrie ziet, niet over mij heen lopen, me niet opzij rammen etc.

Ook heeft hij in zijn drukte enkele weken geleden op de weide een felle beenwond opgelopen en die wonde moet elke dag verzorgd worden, of hij dat nou leuk vindt of niet.
Anders geneest het slecht, krijgt hij een ontsteking of wild vlees en dat mag niet gebeuren.

Jij pijn, ik jou helpen, jij niet aanstellen. Moet nou eenmaal. "Oke", zegt hij dan en hij laat z'n hoofd zakken. "Doe maar". En hij geeft zich aan je. Dat heel he l e m a a l niks met disrespect te maken.
Gewoon een feit.

Cut and dry. Is niet zo moeilijk, heeft weer met intentie en uitstraling te maken.

Pien

Corinne oet Belsj schreef :> Ik denk wel dat het gebeid waar je paard staat behoorlijk van

Ja, Kolfaxi heeft geen plekken nu, hij is helemaal gaaf en glanzend. Maar hij is ook van kop tot teen ingepakt, ook zijn hoofd. Zijn eczeem blijft latent aanwezig en de oorzaak hebben we nog steeds niet gevonden. Ook staat hij niet op het gras, dat kan ook een oorzaak zijn. En inderdaad het feit dat het bij ons veel meer waait en die vliegjes er bijna niet zijn.

PaardEnSchool schreef op donderdag 10 juli 2008, 21:32:


Nou, da's aardig van je. Alleen is Kolfaxi niet mijn paard al woont hij hier wel. Geldt jouw aanbod dan nog steeds?

Pien

Aafke schreef op vrijdag 11 juli 2008, 9:03:


???? Caatje, je laat je toch niet uit het veld slaan omdat je ergens was waar het niet volgens jouw filosofie was?

Hier bij mij lopen alle paarden in groepen, zowel de pensionpaarden als de lespaarden. We kijken welke paarden qua karakter, ras, temperament goed overeen komen (is soms wel wat zoeken en uitproberen). Op het moment hebben we zelfs maar 3 groepen waar alle paarden samen in leven; een merriegroep met één ruin aan het hoofd, een hengsten/ruinengroep en de eczeemgroep (de boerkagroep).
Of het nou een pensionpaard of ons eigen paard is maakt voor ons niks uit. Iedereen die hier komt gaat daar in mee, het is zelfs een vereiste om je paard hier in pension te 'mogen' brengen: Je paard komt in de groep, wordt zonder bit, zweep, sporen gereden en ze lopen allemaal zonder ijzers. Als je zoals ons echt weet vast te houden aan deze filosofie is dat een kracht waarmee je kunt werken.

Ook hier worden wekelijks paarden aangeboden, gratis, tegen slachtprijs, goed tehuis gezocht etc en hebben we een wachlijst voor pensionpaarden. Maar vol is vol, we nemen er niet meer dan ons terrein aankan. En er is hier geen enkele klant die ergens niet aantoe is.
Iedereen gaat super samen.En wat de kosten betreft: Die zijn echt wel laag te houden!

Als je wat wilt weten vraag je maar, er moeten gewoon meer paardgerichtere paardenplekken in NL en B bijkomen dus wij zijn blij met elk initiatief in deze richting.

Groet, Pien

Caatje schreef op vrijdag 11 juli 2008, 9:54:


Hihihi, sorry, je hebt helemaal gelijk, ik bedoelde Aafke.
Dat komt er nou van als ik snel snel iets wil schrijven

Aafke schreef op vrijdag 11 juli 2008, 10:02:


Ik ben ook ooit met één groep begonnen (2 paarden).
Je hebt toch niet gelijk 6 stuks. Hoewel zaken wel snel kunnen gaan, dat zagen we hier wel, na een jaar hadden we 10 paarden.

Je schreef ergens dat als je via die rusthuismethode wilde beginnen je het op hún manier moest doen, welnu, ik kan je verzekeren dat wanneer je lekker je eigen ding doet en je niet bindt aan een ander, de paarden in rijen staan te wachten, neem dat maar van mij aan.
Heb je helemaal niemand anders voor nodig.
Hier zijn hele wachtlijsten dus je mag er zó wat van ons 'overnemen', zullen Nele en Nadja die de TweedeKans Paarden bemiddeling doen dankbaar voor zijn als er weer meer paarden een goede plek krijgen.

Overigens is het me niet helemaal helder of je het in pensionvorm wilt gaan doen of dat mensen afstand van hun paard doen. Als je het in pensionvorm doet heb je inkomsten in de vorm van pensiongeld, als ze afstand doen draai jij voor de kosten op, maar dat wist je vast al.
En alleen een rusthuis of ook een paardenpension voor (rij)paarden?

Groet, Pien (moet zo weg dus als ik niet meer antwoord ligt het daaraan, ben vanavond weer terug).

Piet schreef op vrijdag 11 juli 2008, 22:12:


Jawel hoor, helpt wel als je gif in het overgebleven gat spuit.
Nu weet ik niet meer of wij MCPA of MCPP gebruikt hebben (Jack weet het inmiddels ook niet meer) en op die plekken is het kruiskruid voorgoed verdwenen, nu al twee jaar.

Pien

Wil schreef op vrijdag 11 juli 2008, 22:47:


Moet maar de hele tijd aan mijn 3 jarig Spiritje denken, daar ga je toch nog niet op zitten?????????
Die tweejarige TWH lopen al hun eerste wedstrijd dus zijn ze nog eerder ingereden. En dan die creeps met hun podloodventersjassen op die dunne scharminkeltjes met doorgezakte achterbeentjes, echt schandalig!

Pien