Gudrun schreef op zondag 22 juni 2008, 16:34:


ja ik moet zeggen de mensen die ik er irl van ken zijn daar toch ook tegen zenne
op elk forum zitten er wel "andersdenkende" hé
ik vind toch dat er ook zeer veel nuttige informatie opstaat

bedankt allemaal,
ik krijg nu niet veel getypt

het doet verdomme veel pijn en is zo oneerlijk!!!! Ik ben nog met hem gaan wandelen ginder en het was weer even zoals het altijd was, Hij en ik, met ons tweetjes.. het is zo snel gegaan

Filasje, mijn grote jongen, mijn engel, mijn droom.. ge hebt mij doen afzien en we hebben samen heel veel geleerd. iedereen was onder de indruk van u coolheid.
ik zal nooit vergeten hoe je mij geholpen hebt.. hoe je mee nadacht met mij.. hoe graag je je appeltje kwam halen en mij daarbij onder spuwde.

Ik ga jouw zo missen en zal in mijn gedachten nog heel vaak met jou crossen in de bossen van averbode

Ik vind eventjes de moed om iets neer te schrijven, al was het maar om iedereen te bedanken voor de mailtjes, telefoontjes, smsjes en zoveel meer van steun.

Het is nu 2 dagen geleden maar de pijn zit er nog sterker dan daarvoor. Ik was verdoofd samen met hem maar nu word mijn hoofd wakker. Ik zie steeds beelden in mijn hoofd van hem en zeker het beeld van het afscheid, mijn fiere stoere hengst op zijn rug vastgebonden met een beademingsapparaat in zijn mond. Ik had het zo zwaar en zelfs dan heeft filas mij nog geholpen, hij deed zijn oogje open en keek naar mij. nu was het hij die tegen mij zei "it's okay" net zoals hij vlak voor de operatie hinnikte naar mij toen ik bij hem ging liggen, iets wat hij zelfden deed. De dierenarts zei dat hij nog stuipen zou krijgen bij het spuitje maar niks was minder waar. Hij is gegaan zoals hij was, rustig, kalm.

We waren een team en een deel van mij is mee met hem gestorven. Ik weet dat hij een super leven heeft gehad. Altijd in vrijheid, nooit alleen gestaan en eigenlijk nooit moeten werken. ik probeer me te troosten met die gedachte maar ik kan het maar niet geloven dat als ik naar de pt zou gaan hij niet meer naar de draad zal komen, dat hij zijn poep niet meer naar mij zou draaien om te zeggen "krab daar eens baasje", dat hij niet meer zou bedelen voor een koekje..

Ik voel me verloren, weet niet waarnaar toe en wil al helemaal ni aan de toekomst denken want die is ingestort.
Ik hou de woorden van cindy in mijn achterhoofd" er komt een tijd dat je dankbaar bent dat hij in je leven was" dat ben ik ook want hij was een super paard.

ik hoop echt dat brett het haalt Esther! niet nog één...

Spirithorses schreef op woensdag 26 november 2008, 9:36:


blijkbaar wel Pien... ik begrijp het echt niet goed, hij werd zo keurig ontwormd, stond fysiek vele beter dan vorige winter, hij was energiek, zijn vacht blonk, niets vermagerd
klote wormen! het gedacht dat ik er misschien toch iets aan had kunnen doen..

kope schreef op vrijdag 28 november 2008, 10:24:


Gudrun, ik weet spijtig genoeg perfect hoe je je voelt.. meer dan woorden van steun kunnen we elkaar niet geven. ook al kennen we elkaar niet persoonlijk, ben er wel als je een babbel wil.

het is nu een week en 2 dagen geleden dat ik mijn maatje heb moeten afgeven..
verloren is het woord dat het meest in de buurt komt bij mijn gevoel.
ja ik functioneer maar het lijkt op automatische piloot.. van zodra ik alleen ben rollen de tranen over mijn wangen. altijd kom ik wel iets tegen wat mij aan hem doet denken en het onwezenlijke van zijn stukje staart in een doos doet mij verschrikkelijk veel pijn. het is het enige wat overblijft van mijn fiere hengst samen met de ontelbare herinneringen.

Ik zoek op internet naar een nieuw maatje maar ik weet dat ik niet zal vinden wat ik zoek, Filas.. het is nog veel te vroeg en ik weet niet of ik het ga kunnen om een nieuw paardje in mijn hart te sluiten.

Uren en uren denk ik na, kijk ik naar zijn foto's, sluit ik mijn ogen en kan ik nog steeds zijn hoofdje strelen. Ik droom er bijna elke nacht van en het komt bijna altijd op hetzelfde neer, dat ik hem zie galopperen in de verte maar ik kan er niet bij. En toch, hij is dan zo vrij en onbezonnen dat het mij blij maakt want zo wou ik dat hij kon leven.

Filas mijn liefste vriend, rust zacht!

veel succes met avanti, verhaal klinkt zo leuk.. spijtig dat ik het te moeilijk heb om eens te komen kijken!

lies zondag schreef op woensdag 3 december 2008, 19:12:


katteke4@hotmail.com