Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:16:


Het klinkt bekend Dat soort dingen gaan vaak met vlagen inderdaad.. Kennelijk heeft hij besloten dat hij het ene leuker vindt dan het andere, en omdat jij iemand bent die ook aan zijn wensen wil voldoen weet hij waarschijnlijk dat jij daar gevoelig voor bent?
Als Sieta zo'n periode heeft (eigenlijk altijd als we bijvoorbeeld van stal verhuisd zijn) dan werkt het bij mij ook niet als ik constant zachte druk blijf houden. Klinkt stom, maar dat vindt ze dan niet 'onaangenaam' genoeg om daarvan te gaan lopen. Dat stilstaan vindt ze wel prima en ondertussen bepaald zíj dus dat we stilstaan. En dat is er nou juist níet de bedoeling van
Ondanks dat ik wel van het clickeren ben, werkte het bij mij ook juist averechts om haar met voer te gaan belonen. Ze stond daardoor juist veel vaker stil, ondanks dat ik natuurlijk de afstand uit ging breiden.
Ik zorg nu dat ik zelf in ieder geval níet stil sta, en vraag haar constant van links naar rechts, denk hetzelfde wat jij doet, alleen ik sta er dus naast.
Het enige wat ik me dan afvraag; als hij dan de kant op gaat die jullie willen, kun je dan niet iets doen om hem te belonen? Hem daar even laten grazen ofzo? Om dat niet weer in staken te laten ontaarden doe ik met Sieta altijd een stukje draven, en een hapje gras, een stukje draven, een hapje gras. Zo vergeet ze het staken en vindt ze het zelf ook leuk. Want het meenemen aan zijn halster en die 500 meter draven zal hij dan ook juist niet leuk vinden? En moet je hem niet juist overtuigen dat jij een beter en leuker idee hebt?

Groetjes!

Monique Meijer schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:01:


Dat begrijp ik, als sieta alleen nog kan wandelen zal het mij ook een worst wezen, ik wandel al jaren bijna alleen maar. Het is alleen wel vreselijk als je ziet dat ze zoveel last hebben en je je afvraagt hoe leuk het allemaal nog voor ze is. Zoals Christel zegt, Indy en jij hebben wel voor hetere vuren gestaan, en als je straks verbetering ziet zul je je er weer anders bij voelen. Maar ik kan me voorstellen dat het je opbreekt. Het vreet energie, je maakt je zorgen en het liefst zou het het van ze over willen nemen. Je hebt je amper opgeladen van de positieve momenten en het is alweer zo ver, er gebeurt weer wat. Maar jij moet ook blijven vechten voor Indy zoals zij ook voor jou vecht, en als jij er al geen vertrouwen meer in hebt, waar moet zij het dan vandaan halen? Focus je op de vooruitgangen, en probeer daar je hoop en energie uit te halen.
Groetjes

Super dat je het bitloos kon doen!!! Gefeliciteerd!!!