elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:41:

Hoi,
Ja dat zal best. Nou Isabella was voorheen ook braaf, zo braaf dat mijn eerste hoefsmid het wel "aandurfde" haar te beslaan (hij deed eigenlijk geen shetlanders). Bij de eerste tik echter schrok Isabella nogal en sprong opzij. Waardoor de hoefsmid vreselijk lelijk ging doen. Kennelijk associeerde ze dit met elkaar en het werd na verloop van tijd steeds erger. Als ze al dacht dat er "geslagen" zou worden op de hoef, dan ging ze er al bij liggen of zitten. Met het wit in de ogen zichtbaar en open neusgaten: paniek dus. Geen wortel die daar wat aan kon doen. Als het moest sprong ze over de hoefsmid heen. Hij heeft haar ooit 20 meter de oprit over geschopt, maar maakte het hier uiteraard niet beter mee. Wat een ramp. Op den duur stond ze met 2 halsters en dubbele touwen vast en dan nog hing ze zichzelf bijna op.
Sinds ik mijn nieuwe hoefsmid heb, die het verhaal kende en heel geduldig was met haar, gaat het wat beter, maar ze blijft erg bang. Alleen hoeven optillen en wat aan vijlen en zo dat gaat inmiddels weer wat beter. Maar los uit de hand .... dat zou mooi zijn, maar daar is teveel voor gebeurd.

Als ze zelfs al gewoon metaal tegen metaal hoorde tikken overigens (bijv. met een hamertje op het metalen hekwerk bij haar wei), dan zag ik dat ze al paniekerig begon te doen. Zo erg was het dus gesteld met haar en de hoefsmid. Waarom ik geen andere nam vraag je je af ... niemand wilde. Ze was EN shetlander, EN vervelend EN had ijzers met zolen nodig (toen nog). Tja mag je blij zijn dat je er eentje hebt.

Groeten,
Ingrid