Christel Provaas schreef :

Ik wist dat het vragen zou oproepen als ik dit zou schrijven.

Heeft niks met ouder en zwakker worden te maken, evenmin met lichamelijke ongemakken of wat dan ook.
Om gelukkig met dit paard te zijn hóéf ik haar niet te rijden. Kun je begrijpen dat haar rijden voor mij niks meer toevoegt? Ik kan alles wat ik wil met haar, maar zij is zoveel 'maatje' dat ik net zo lief naar haar kijk als ze op de weide loopt. Sterker nog; ik zou haar niks meer hoeven vragen voor mij te doen, dat zou veel gelijkwaardiger zijn dan. Aan de andere kant kan het voor haar ook weer heel fijn zijn dit voor mij te mógen doen. Zij denkt er blijkbaar zelf anders over. k ben toch maar weer begonnen met haar wat in conditie te brengen en vanuit haarzelf gaat ze me vanalles laten zien wat ze kan, lijkt ze blij om weer met me te werken. Dat voel ik aan alles in haar en ik moet zeggen dat het me verrast.

De reden dat ik nu niet stop is mezelf ook nog niet helemaal duidelijk; heeft ermee te maken dat we met ons allen nog hard moeten werken omdat we nog groeiende zijn en ik het ook weer niet fair zou vinden naar de andere paarden toe, er is er dan één die harder moet werken omdat ík besloten heb BD niet meer te rijden.

Het is een proces, een strijd soms, waarmee ik al een jaar of 5 bezig ben.

Esther schreef :

Dan is er wat ons betreft een wachtlijst met opvangadressen waar ze hun oude dag mogen slijten. Van Holly en Stef weet ik nu al dat zij hier mogen blijven totdat ze vanzelf omkiepen. Die hoeven hier het terrein niet meer af.
Holly is nu 19 en Stef is 20.

Oude Bay is net drie weken geleden overleden bij vrienden van ons, zij is 30 jaar geworden.

Esther schreef

Als het werkelijk zo erg is als jij zegt (en ik geloof je) zou ik een andere beslissing nemen, maar ik braag me af of jij hier wat aan hebt als ik dat zeg.

Esther schreef op zaterdag 17 mei 2008, 23:40:


Wa's dat nou voor onzin dat jij fout bent? Dat beweert toch niemand?
Het feit dat ik niet zover zou gaan als jij heeft h e l e m a a l niks met mijn bedrijf te maken, Es. Ook niet met geld. Zelfs al had ik bergen geld, ik denk niet dat ik zover zou kunnen gaan als jij.
Dit bedrijf is (ooit) ontstaan vanuit een hobby. Zelfs als ik weer alleen hobbymatig paarden zou gaan houden, dan nóg past het niet bij mij om zover te gaan. Ik trek gewoon eerder een grens en jij blijft ergens langer in geloven, dat is het enige verschil.

Gooi het er nou niet op dat ik mijn geld verdien met paarden want dat vind ik geen vergelijk. Als mens zit ik nou eenmaal anders in mekaar dan jij.

Spirithorses schreef op zaterdag 17 mei 2008, 23:51:


Weet je, het zit em ook in het soort aandoening.
Ik persoonlijk zou niet snel een paard laten opereren met koliek, ik heb het té vaak fout zien gaan om me heen. Wat jij beschrijft over Cushing lijkt me ook redelijk uitzichtsloos. Daarmee zeg ik dus niet dat ik het niet juist vind dat jij je zoveel moeite doet, dat is alleen maar bewonderenswaardig!

Maar ik heb vanmiddag aan de telefoon met iemand wel nog hemel en aarde bewogen om een hoefbevangen Quarter met geperforeerde zool in leven te houden omdat ik dáár wel in geloof. Eigenaar wilde het paard vanmiddag nog laten inslapen en dat vond ik dus weer niet nodig.

Esther schreef :

Ik moet er niet aan denken om particulier te moeten zijn. Je kunt dat ook omdraaien: Als ik particulier zou zijn dan zou ik tevreden moeten kunnen zijn met een baantje ergens anders, en mijn paarden hooguit een paar uur per dag zien. Nu heb ik de kans om samen met mijn partner de hele dag tussen en met de paarden te leven. Wat is er mooier dan dat (behalve een vakantie op Vlieland, haha).

Wat het geld betreft zou ik het niet anders doen wanneer ik particulier was. Het gaat om keuzes die je maakt, Es. Als je echt geld nodig hebt komt er altijd wel een mogelijkheid. Jack en ik hebben bewust de keuze gemaakt om met de paarden te werken omdat we het niet erg vinden dát ze moeten werken; het geeft hen en ons bestaansrecht en we hebben zo de kans om iets goeds uit te kunnen dragen. Maar als het ooit zo ver komt dat we niet meer zouden hoeven te werken dan zouden we voor een aantal paarden een goed tehuis zoeken en verder nooit meer iemand op onze paarden laten rijden. Ik sluit zelf niet uit dat ik ook niet meer zou rijden. Verder: De poort op slot en genieten van de stilte om me heen, de stilte in mij en in mijn paarden.
Wist je overigens dat Jack bewust niet paard rijdt? Die heeft ervoor gekozen om andere dingen met en voor de paarden te doen.


En zo heeft ieder zijn eigen grens en dat is maar goed ook!

Moniek schreef op zondag 18 mei 2008, 0:04:


Dát is dus de overweging en een proces waar ikzelf ook nog niet uit ben.
Ik vind paardrijden heerlijk, maar heb het niet nodig om op BD te rijden om me fijn te voelen.

Stel je voor hoe dat is als je beroepsmatig paardrijdt: Het paard waarmee ik een nauwe band heb wordt 'ingezet' om mensen te begeleiden, dus er zit altijd een pratend mens op haar rug die met anderen bezig is en niet heel erg met haar.
Wat er namelijk verandert is dat je niet meer zomaar voor de lol gaat rijden (ik niet tenminste) maar altijd 'in dienst van', met een hoop verantwoordelijkheden etc. Op mijn vrije dagen kruip ik echt niet op mijn paard, ze werkt al genoeg namelijk.

Eva Saegerman schreef op zondag 18 mei 2008, 0:29:


Het grappige is dat er vooral kritiek komt uit de hoek van mensen die hier nog nooit geweest zijn en helemaal niet weten hoe wij met onze paarden omgaan.

Esther schreef op zondag 18 mei 2008, 0:46:


Hierin hoor ik heel direct de ergernis naar Eddy klinken.
Dat wat jij nu zegt/denkt/beweert is niet de gangbare tendens op PN, echter wel in hoe jij dit beleeft. Waar het door komt weet ik niet, maar je voelt je veel teveel aangevallen, net als Nick, die kan maar niet ophouden over de kritiek die hij een half jaar gelden kreeg toen hij zijn paard te koop gezet had. In jou blijft het bit-/scheren verhaal van Bret maar doorklinken. Waarom toch?

Ben je niet in staat te stáán voor de dingen die jíj zo voelt; de beslissingen die jíj neemt omdat jíj alleen kunt bepalen of je iets nodig vindt of niet?

Sjeezes, ik krijg ook een hoop kritiek op mijn verkoopverhaal; denk je nou werkelijk dat het me beïnvloedt? Het zegt meer over de schrijvers dan over mezelf hoor, ik weet dat heel goed te scheiden want ik weet van binnen hoe het zit
PN moet een hobby kunnen blijven, waar je samen iets komt delen.

Meer is het niet, dát zit nog altijd in jezelf!!!!

Eva Saegerman schreef op zondag 18 mei 2008, 0:51:


Precies.
In je eigen beperkte emo kringetje blijven ronddraaien en niet het grote geheel willen zien.

Esther schreef op zondag 18 mei 2008, 0:59:


Maakt het wat uit of ik een paard wel of niet verkoop dan?
Eining, Bay, Zafir hebben we weggegeven omdat we ze zelf ook gekregen hebben. Anderen niet; daar hebben we zelf ook voor betaald.
Voor het paard zelf maakt het echt niet uit hoor, ze zijn niet minder of meer belangrijk als ze gekregen of zelf gekocht zijn.

Esther schreef op zondag 18 mei 2008, 1:03:


Sorry, het was Björk. Ik zat al te twijfelen. Ga je met dit nu kwalijk nemen?