stumperd schreef op vrijdag 9 mei 2008, 11:18:


In mijn ervaring is teugelcontact (druk) belangrijk. Te weinig geeft een paard dat op zijn neus valt, teveel geeft een paard dat op zijn neus hangt. Dus is de Kunst om de druk (het teugelcontact goed en subtiel af te stemmen (in combinatie met zit), al naar gelang de behoeften van het moment, van het paard, van de ruiter. Maar wel zo dat de teugeldruk het paard de aanwijzing geeft om in evenwicht te komen en te dragen voor zover zijn bespiering en bouw dat toelaten.
Dus misschien is het met druk als met temperatuur: te weinig graden is onaangenaam koud; te veel graden is onaangenaam warm en precies genoeg graden is lekker aangenaam.
Tot zover mijn ervaring. Dit betekent dat iik met grote ogen van verbazing en ook bewondering kijk naar mensen die het paard verzameld kunnen laten gaan zonder teugelcontact. bijvoorbeeld Nevzorov en Hempfling. Ik vraag mij wel af hoe zoiets mogelijk is. Goed gebouwde paarden misschien (andalusiers) of een ijzersterke lichaamsbeheersing, zodat het paard absoluut een voorbeeld heeft aan zijn mens?
Nou ja, ik heb een ijslander en een verre van perfecte lichaamsbeheersing.

Zonder teugelcontact kan mijn paard ook wel op zijn achterbenen lopen en heerlijk tolten. Als hij echter vindt dat hij opzij moet springen of een turn round moet maken dan doet hij dat dus en lig ik ernaast. Met teugelcontact gebeuren die dingen ook, maar ze zijn kleiner, het is makkelijker om mee te gaan in de beweging en ik zit er dan dus nog op. Toch een klein ding dat een groot verschil makt.
Dus geef mij maar teugelcontact en het voortdurende gezoek naar de juiste afstemming: is het niet teveel en is het niet te weinig.

En ik vind wat Eddy doet er mooi uitzien.

Moniek

angela buscop schreef op donderdag 15 mei 2008, 14:23:


Ik zou de muesli weglaten en vooral hem harder laten werken.
Ook kun je werken met strookbegrazing en dan maar hele kleine stukjes bijgeven.

Maar vooral meer met hem werken en/of misschien een jong paardje erbij dat hem in beweging houdt. Dat verricht bij mijn dikkertje wonderen.

Moniek