didi schreef op zondag 6 april 2008, 15:48:


Ja, ik had het gelezen.
Maar ik kan er weinig van zeggen. 'T beestje staat 150 km van mijn deur.
Heb enkele maanden geleden wel eens de eer gehad hem te ontmoeten en een vluchtige blik op z'n pootjes te gooien. Maar meer ook niet.

(En uit ervaring met m'n eigen paarden kan ik ook niet veel over dragende stralen zeggen. Aangezien mijn paard niet bepaald model-hoefjes heeft (ondanks reeds 3 jaar NB en nooit ijzers) en die ook nooit zal krijgen. Haar stralen zijn nooit dragend geweest )

Sieta schreef op zondag 6 april 2008, 20:31:


Ik denk er nu ook exact hetzelfde over, Franca.

Nadat ik Tempête gekocht heb en haar thuis heb gezet, ging ik eigenlijk alleen nog maar wandelen, om de week een ritje ofzo. Deed een beetje grondwerk en reed zo nu en dan eens op de wei.
En wanneer het weer slecht was, reed ik gewoon niet. Het beest stond soms maanden stil.
En daarna is ze geblesseerd geraakt en beginnen sukkelen met haar benen/rug en kwam er van rijden al helemaal niet veel meer terecht.

Nu zo door regelmatig dressuurmatig te rijden weer goed loopt, heb ik ook keuzes moeten maken qua huisvesting.
Vroeger liep ze zomer en winter 24/7 buiten.
Maar afgelopen winter en ook dit jaar is ze naar de pensionstal gegaan waar ze als jong paardje ook gestaan heeft. Het is de enige stal in de (zeer) ruime omgeving die over degelijke accomodatie beschikt om s'winters te rijden (ze hebben een binnenpiste) en die wel wilden garanderen dat mijn paard dagelijks minstens meerdere uren in groep op de wei kon lopen. In praktijk betekent dit dat ze meestal rond de middag op de wei gaan en s'avonds weer binnen worden gehaald.
En ik probeer haar dan nog te rijden tijdens de tijd dat ze normaal binnen zou staan. Dus s'avonds laat of in de ochtend, zodat die 'bewegingstijd' niet afgaat van de tijd die zo normaal buiten doorbrengt.
(Vreemd genoeg zijn mijn paard en nog een 1 andere pony de enige pension-paarden die effectief elke dag op de wei lopen. En daarom staan ze ook apart bij de paarden van de staleigenaar. De rest van de pensionpaarden op deze (redelijk grote) stal is afhankelijk van de tijd die de baasjes vrijmaken. Of gaan een half uurtje in de stapmolen ofzo. )

In de zomer komt ze dan normaal gezien terug naar de wei (tenminste als ik er dit jaar nog in slaag om een wei te vinden.), naar Charly en Puzzle. (Die wel nog steeds op een weitje lopen. Maar Puzzle is nog niet opgeleerd en Charly is niet van mij.) En dan rijd ik op de wei. En heb ook gewoon les op de wei. Gaat goed.

Het blijft een compromis natuurlijk. Je geeft zoveel uit handen. Je voert niet wat en wanneer je wilt, paard komt niet 24/7 buiten, paardje moet vaak verhuizen, de kudde daar op stal is zeer wisselend, etc...
Maar het is het beste alternatief dat ik kon vinden. (En geloof me, ik heb gezocht ) En ik heb de indruk dat Pête evenwichtig genoeg is om daarmee om te gaan.
Ik heb Pête ook al gezien in periodes dat ze zwaar ongelukkig was. Ik weet hoe ze zich dan gedroeg en hoe ze er toen uitzag. En daardoor denk ik, dat ik wel kan besluiten dat ze nu absoluut niet ongelukkig is.
Financieel gezien, is het inderdaad ook een stuk zwaarder dan een uitsluitend weidebestaan.

Haar in de winter op een weide houden, zou voor mij ook niet meer haalbaar zijn. Buitenritten zijn voor haar echt ontspanning of even voluit kunnen gaan. Buiten dressuurmatig rijden lukt niet echt en de buitenrij-mogelijkheden hier zijn daar ook niet voor geschikt.
En haar stilzetten of niet meer gymnastiseren, dat durf ik niet riskeren.
Dus dan maar zo.

Idunn schreef op zondag 6 april 2008, 22:41:


1)Bodem: Hier zijn heel weinig goede paden. Het grootste deel moet je over asfalt. Pête zit dan met 2 wandelingen per de week in de winter tegen de limiet aan van wat haar hoeven kunnen hebben. Zeker als ik dan ook nog eens een aardig tempo rijd.
De weinige zandpaden liggen tussen de velden en zijn in de winter aan frut gereden modderpaden. Ook niet ideaal om op te rijden.
2) Verkeer: Pête is niet 100% verkeersmak. Gaat wel meestal redelijk goed als ik er nonchalant met lange teugel wat mee rondzwalk. Energie zo laag mogelijk houden.
Wanneer tempo omhoog gaat of ik moeilijke dingen zou beginnen vragen, zou het niet verantwoord zijn om mij ermee op de weg te begeven.
3) Haar gewrichten. Pête is een beetje rot vanbinnen.
Het beste loopt ze op gras (veert lekker mee) op zand net iets korter, op de weg heeft ze weinig ruimte in haar gangen. Zou niet eerlijk zijn om dan veruimingen ed te rijden.
4) Afleidingen, das een beetje de aard van het beestje. Pête zou absoluut geen goed wedstrijdpaard zijn. Ze heeft altijd alles gezien en vergeet dan waar ze mee bezig was. En kan je er niks meer mee aanvangen. Valt weg over haar schouders zodat ze boel weer wat beter kan bekijken etc...
In een piste weet ze dat ze zich moet concentreren, meestal toch. (En dan hoeven er niet persé minder afleidingen te zijn. Ik kan bijvoorbeeld wel gerust naast een wei vol jonge speelse veulentjes rijden) Maar buiten kijkt ze constant om zich heen, zwalkt van links naar rechts over de weg om alles te checken en wil geregeld even stilstaan om de omgeving te scannen op gevaarlijke tijgers enzo.
5) Als ze heet wordt kan ik haar absoluut niet recht houden. Wat nou net het essentiële ding is van wat ik met haar doe. Draf is met hoofd in de lucht koersje houden en galop is eens lekker het weggetje afsjeezen.
Valt natuurlijk aan te werken. (5-jaren plan ofzo) Maar op rechte wegen houd ik haar sowieso niet recht. Ik moet bochten kunnen rijden.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 6 april 2008, 23:13:


Heb het over vroeger Eddy, Schrijf net dat ik een zondagruiter was die alleen maar buiten kwam met knolmans als de zon scheen.

Yep, moet dressuur kunnen rijden, minstens een keer of 4 à 5 in de week.
Wei gaat niet vanaf november tot ongeveer mei, te nat. (Naast het feit dat we nu ook praktisch al onze weides kwijt zijn. En Pête eigenlijk dakloos was.)

Wanneer Puzzle oud genoeg is om opgeleerd te worden, zal ik ook hem dressuurmatig gaan rijden, op de wei dan. Wanneer ik dan in de winter niet kan rijden, zal hij gewoon blijven stil staan.

Daarbij hebben we gewoonweg geen enkele wei meer waar Pête in de winter op kan. (Omwille van redenen die jou zaken niet zijn en die ik dus ook niet ga uitleggen. )

Ja, en ik amuseer mij te pletter in zo'n binnenpiste. Tuurlijk Eddy.
Pête houdt inderdaad niet zo van binnenrijden. En ik ook ni.
Buitenpiste en op de wei rijden vindt ze wel leuk. (Waar we dan ook rijden zodra de bodem het toelaat) En daarom ook de afwisseling met buitenrijden. En toertje buiten uitstappen enzo.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:33:


Geweldig
Ik ben helemaal fan van Lolita en Huppel

Duppie schreef op woensdag 9 april 2008, 13:49:


Al dan niet rijden, weet ik niet.

Ik heb alleszins al rijdend eraan gewerkt.
Ik heb een quarter-kruising. Die was als jong paard altijd redelijk gespierd geweest. (Was toen ook een zeer actief en explosief paard )
Na een operatie+ lange revalidatie enkele jaren geleden schoot daar niets meer van over. Paard was toen ook bijna een vierde van haar gewicht kwijt door stress en het lange stilstaan. Haar spieren zijn daarna ook nooit meer teruggekomen.

Pas het laatste jaar ben ik haar weer intensief beginnen rijden. (nu ongeveer 16 maanden) en het is pas sinds enkele maanden dat ik merk dat ze erg gespierd begint te worden. Bijna weer net zo als vroeger.
En het is ook pas sinds enkele maanden dat ik voel dat ze krachtiger is.

Het paard wordt nu (indien mogelijk) bijna dagelijks gereden. Meestal ongeveer 1 uur incl uitgebreid in en uitstappen.
Ik heb aanvankelijk zeker 4 maanden alleen stap/draf werk gedaan. Vooraleer ze (en ikke ) toe was aan galop. (En dat ze sterk genoeg was om ook zichzelf recht te houden in galop en het aanspringen) Het galopwerk dan verder uitgebreid. En de laatste maanden is het galopwerk het grootste stuk van onze training geworden. En het is pas sinds kort dat ze daar veel sterker in is geworden en dat ze op haar gemak bv een cirkeltje van 10 m in een verzameld galopje maakt.
Ze heeft altijd zelf aangegeven wat ze aankan. Als ik het te moeilijk maak, doet ze het simpelweg niet. :)
(Dat cirkeltje had ik haar 6 maanden geleden ni moeten vragen, dan was ze echt ni blijven galoperen. Alleszins toch niet bij mij. Iemand met meer ruitergevoel zal haar misschien verder kunnen 'pushen'. Maar ikke niet. Bij mij voert ze alleen dingen uit die ze redelijk makkelijk kan uitvoeren en waar ze dus de kracht voor heeft. Misschien is in zo'n geval mijn beperkte capaciteit als ruiter zelfs een voordeel? )

Het is ook pas sinds ik veel galop vraag dat haar rug weer gespierder is geworden. (Breder in haar schoft, lenden en ook haar schouder)
Van drafwerk werd vooral haar kont steviger. (met name broekspieren. Want bovenlijn ook weer door te galoperen. )

Mijn merrie is trouwens een volwassen paard van een jaar of 10 en dus volledig uitgegroeid. Als een paard jonger is, zal je daar ook weer meer rekening mee moeten houden.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 15 april 2008, 10:08:


Hier bij ons ook nog een goeie,... een complete omheining foetsie. Stroomkoord en palen weg, isolatoren uitgedraaid etc...
Zal ook wel een paar honderd euro schade zijn. Omheining was nog maar 1 jaar oud.

Geluk bij een ongeluk, was deze wei niet meer van ons. Een maand geleden teruggegeven aan de eigenaren en ook de toen nog intacte omheining aan hen verkocht.
Maar nietemin heel erg vervelend.

Ik heb trouwens nu ook de gewoonte om hangsloten op de wei te hangen, als die langs een pad ligt.
Ben ooit een keer s'nachts door de buren uit m'n bed gehaald omdat er iemand mijn paard uit de wei had gehaald.
Gelukkig had ik alerte buren die verdachte geluiden hoorden (=lopen van de paarden) en het licht aandeden om te kijken. Ze zagen nog net 2 mensen de benen nemen. Paard lieten ze los lopen.

En het rotte eraan is, dat je er niets aan kan doen. Je kan moeilijk dag en nacht op je weide gaan zitten.
Voor de zekerheid zet ik nu voor de ingang altijd een kiekendraad met hangslot. Dan moeten ze toch al speciaal materiaal bij hebben om op je weide te geraken. Moesten het flauwe plezanten zijn of zatte voorbijgangers die een 'grapje' willen uithalen, hebben die het tenminste al niet zo, makkelijk meer.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 april 2008, 10:35:


Brrr Eddy, daar heb ik schrik van.
Ik ben ooit eens aardig toegetakeld door vader gans die vond dat ik te dicht in de buurt van zijn familie kwam.
Die kerel kon bijten. Ik heb hem wel 3 keer weggegooid en meneer bleef terugkomen. Had hem dan vast bij z'n nek zodat hij niet meer kon bijten. Begon hij met z'n vleugels te slaan. Mijn benen zijn nog nooit zo blauw geweest. Heb er weken plezier van gehad.

Kynshiri schreef op dinsdag 15 april 2008, 10:54:



Ik kwam de familie gans net eten brengen. M'n handen vol brood en graantjes en dan pa gans die het nodig vindt om mij te molesteren.
Pfff, respect voor de hand die hem voert... Neee

Pête heeft trouwens eens een gansje 'beschadigd'.
Killerknol

En op de wei op de paardenmelkerij lopen ook ganzen. (is een grote vijver op de wei.) En daar heb ik ook al één in de staart van een pony zien hangen.
Pony wist niet hoe snel ze moest gaan lopen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 april 2008, 13:53:


Als ik mag vragen, wat zijn ongeveer de kosten van zo'n behandeling?

Want ik zit er ook over te denken.
Misschien dat dat bij Pête ook wel verbetering zou brengen. Misschien ook niet. Laatste week gaat het plots weer minder. (zucht)
Heb de indruk dat de artrose weer actief is. Haar gewricht was voor het eerst in 1,5 jaar weer opgezet. En beestje bewoog ook aanzienlijk stijver.
Ze is de laatste paar weken heel erg uitgezet, ook qua spieren. Zou er ook mee te maken kunnen hebben.
Maar wat nou juist oorzaak of gevolg is en wat met wat te maken heeft, dat is een beetje de vraag.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 16 april 2008, 12:02:


België is goedkoper.
En die kliniek in Merelbeke al helemaal. (Privé-klinieken zoals Moerbeke-Waas en Asse zijn dan weer een stuk duurder.)

Paar dagen geleden nog Eva die spullen kwijt was en geleuter over ganzen en dan lees ik nu dit:

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=TE1QTBQ6

Dat is hier 2 straten verderop, en dus ook 2 straten van de weide waar mijn paard vorig jaar uit de weide is gehaald.

Arm veulentje.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 17 april 2008, 22:03:


Moord dus?

Nu gulle het toch over hengsten hebt, Effkes een vraagske (Eddy?), nogal off topic waarschijnlijk. (sorry)
Maar hoe reageren u hengsten in de buurt van 1 merrie? Op de wei, onder't zadel? Is't dan knokken?
Want nu al een paar keer dat ik serieus stond te kijken.
Vriendin van mij rijdt sinds kort de ponydekhengst van de melkerij. (=buurman van mijn merrie) En dus rijden we ook wel eens samen in een piste.
Dat meisje rijdt zo weg met die pony, gaat ermee wandelen, springen etc.
Maar als ik met Pête rijd en er is nog een andere hengst in de buurt. Amaai
Laatst reed ik eerst samen met een jonge hengst. Niks aan de hand. wel eens een 'hhhmmmmm' als hij voorbij kwam. Maar da was al.
Ponyhengst kwam binnen en de twee heren begonnen de idioot uit te hangen. Jonge hengst gaat weg en pony was ook weer een lammetje en keek niet op of om naar Pête.
En Pête al helemaal niet naar die hengsten. Die liep gewoon wat te draven.
En gisteren weer van da, maar dan met een ruin op de wei naast de piste. Ze waren nog net niet aan het vechten.
Nochtans als Pête niet in de buurt is, is er naar het schijnt geen enkel probleem.
Begin mij hier al schuldig te voelen.

Christel Provaas schreef op vrijdag 18 april 2008, 17:40:


Mijn ervaring is dan weer anders.
Sinds mijn paard in de zomer onder een eczeemdeken staat (van april tot begin oktober) maakt ze veel minder winterhaar aan. Praktisch niets eigenlijk.
Vroeger had ze wel een teddyvacht.
In de winter staat ze wel gewoon dekenloos overgings.

Aafke schreef op zaterdag 19 april 2008, 13:01:


Doe je een vliegendeken op tegen de seme?

Want Pête heeft haar Boett-pyama ook al aan hoor.
Deze week weer aangedaan want ze was begonnen met schuren.