Kiriaki schreef op vrijdag 28 maart 2008, 16:00:


Teveel wortelen is niet goed voor een paard zoals hier al geschreven wordt, maar je hoeft natuurlijk geen hele wortel per keer te geven, je kunt m ook in schijfjes snijden. Ik heb geen idee hoe duur die zakken wortels bij jullie zijn, wij hebben hier een wortelboer, die komt met een vrachtwagen met van die wortels die niet geschikt zijn voor menselijke consumptie, die op de grond gevallen zijn enzo, en die vult een grote krat voor je (ook zo'n 20 kilo schat ik?) voor 2,50. Dat moeten ze toch op meer plaatsen hebben dan alleen hier! Ik doe zo'n 3 weken met zo'n krat, langer dan dat blijven ze ook niet goed en je kunt de slechte plekken er het beste uit snijden zodat dat niet over gaat op de andere wortels.

Justine cools schreef op dinsdag 1 april 2008, 17:15:


Denk ik ook. Verder kun je plaatsvervangend gedrag vragen, dus bedenk voor jezelf wat dat kan zijn. Bijvoorbeeld 'ho' of 'terug' (gebruik ik zelf het liefste als ze teveel in mijn ruimte komen). Ze krijgt haar eten pas als ze netjes achteruit gestapt is, dus niet als ze in jouw ruimte staat of jou probeert te intimideren.

Wanneer ze echt naar je slaat en het is gevaarlijk om haar zo dicht bij je in de buurt te laten (en je haar dus moeilijker kunt trainen), dan zou ik een leadrope meenemen en daarmee rondjes draaien wanneer ze te dichtbij komt om te zorgen dat ze op afstand blijft. Leadrope eventueel gooien in de richting waarin je loopt zodat ze van tevoren kan zien waar je heen gaat. Is niet de meest positieve manier maar ík zou mijn eigen veiligheid niet op het spel zetten.
Mocht mijn eigen paard dit doen dan zou ik haar niet meer in haar vaste voerbak eten geven, maar in een losse voerbak (heb zelf zo'n afwasteiltje hiervoor). Zodra ze dan namelijk goed gedrag vertoont (dus niet opdringerig of agressief) kun je haar meteen haar eten geven en haar dus direct belonen voor haar goede gedrag.

Justine cools schreef op dinsdag 1 april 2008, 17:33:


Komt vast goed gewoon even van mekaar ontdekken wie jullie nou eigenlijk zijn en hoe jullie graag met elkaar om willen gaan

Piet schreef op woensdag 2 april 2008, 15:35:


Ik lees je berichten al een tijd mee en ik begrijp precies wat je bedoelt, maar ik vraag me af of jij dan dus niet vindt dat een paard het wijken voor druk als concept moet kennen?

Zodra je je paard in pension hebt staan moet je paard dat sowieso al kennen omdat mensen die met jouw paard om moeten gaan over het algemeen niet weten hoe clickertraining werkt en dus van een paard verwachten dat ie meegeeft als ze aan het touw trekken (even kort door de bocht).
Wanneer dat niet van toepassing is, dan heb je nog situaties als waarin een paard bijvoorbeeld vastgebonden staat en hevig schrikt en gaat hangen, of op het leidtouw staat tijdens het wandelen. Dan lijkt het mij toch erg prettig dat hij het concept van 'meegeven en de druk verdwijnt' kent.

Vandaag moest ik twee paarden van het land halen bij iemand achter het huis vandaan en moesten we over het erf lopen en door hekjes heen enzovoorts, ook wel erg handig dat ze een stapje terug doen als ze tegen het hek aanlopen of dat ik even snel een hand op hun borst kan leggen om ze achteruit te zetten, als je je met twee paarden tegelijk tussen obstakels door moet manouvreren.
Ook als ik met mijn paard langs de weg loop en er gebeurt iets waar ze plotseling tóch heel erg van schrikt dan ben ik erg blij dat ze reageert op het feit dat er druk op het touw komt te staan en daardoor niet wegspringt.

Ik begrijp dat je ze ook kunt leren om bij je te blijven dmv clickertraining, en in principe zou je dan dus geen leidtouw meer nodig hebben, want je traint ze immers niet dmv druk dus dat touw heeft geen waarde meer. Ik vind het heel moeilijk om me dit voor te stellen eigenlijk. Dat een woord of gebaar als cue zó sterk kan zijn dat het paard dan ook in noodsituaties bij je blijft zonder touw.

Wat ik er eigenlijk mee wil zeggen.. weet ik niet precies in mijn hoofd is het concept wijken voor druk gewoon onmisbaar in de scholing van een paard.. en of je vervolgens op die manier cues wil geven, of op die manier verder wilt trainen, das dan weer iets anders..

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel Ik ben absoluut erg geïnteresseerd in clickeren, het is nog niet helemaal mijn ding, maar misschien komt dat nog..

Groetjes franca

Arabesk schreef op zondag 6 april 2008, 10:00:


Hier hagelt het alweer flink, 5 minuten geleden scheen de zon nog Hoop dat je het droog houdt hehe!

Paarden zijn niet op de wereld gekomen zodat wij mensen erop konden gaan zitten, denk dat de meesten het daar wel mee eens zijn. Toch doen we dat wel allemaal, terwijl een paard van nature niet weet hoe het ons moet dragen. Dat moeten we hem dus léren.

De laatste tijd wordt ik er steeds meer mee geconfronteerd; paardrijden kán niet zonder dat je je paard correct gymnasticeerd en hem leert hoe hij je moet dragen. En dat houdt zoveel meer in dan alleen zijn hoofd laag houden en hem actief te laten lopen. Zoveel meer dan de simpele manegelessen. Overal om mij heen zie ik paarden die helemaal niet correct onder de ruiter lopen. Las daar laatst nog een artikel over en ook een aantal fysiotherapeuten en masseurs vertellen mij uit ervaring; de meeste lichamelijke problemen bij paarden komen voor onder de recreatiepaarden. Simpelweg omdat hun eigenaren wél willen rijden maar om verschillende redenen zich niet willen/kunnen verdiepen in het gymnasticeren.
Wat ik áltijd te horen krijg als ik het er met iemand over heb, is; 'Ik zie niet in hoe het kwaad kan als ik enkel twee of drie keer in de week een buitenritje maak'. Ook ik dacht 'ach, dat beetje stappen en draven, lekker zonder zadel, wat kan dat nou voor schade aanrichten'. Daar ben ik inmiddels flink van teruggekomen.

Mijn paard staat lekker buiten, redelijke ruimte, lekker in de groep. Grote polder om de hoek, ruiterpaden op een 45 minuten stap afstand. Hartstikke leuk, maar in de bak valt absoluut niet te rijden omdat de paarden daar de hele dag in staan en door mest en hooi de drainage verstopt raakt en het dus een grote modderpoel is, zo erg dat de paarden er niet eens meer doorheen willen. En dat is er dus ook meteen de oorzaak van dat ik niet meer op mijn paard kan rijden. Ik vind namelijk dat als je niet in staat bent om je paard correct te rijden, je er ook niet meer op moet gaan zitten. Óók dat stapritje richt schade aan.

Na een lange zoektocht naar stallen heb ik dan eindelijk een plek gevonden waar én de paarden naar buiten kunnen en onbeperkt ruwvoer krijgen, én waar een goede bak aanwezig is. Wel 100 euro in de maand meer én veel verder weg (7 minuten fietsen tegenover 30 minuten in de auto), maar wel eindelijk de kans om weer lessen te nemen. Te zorgen dat mijn paard weer goed in haar lijf komt. Dat ik überhaupt nog kan rijden.
Voorlopig dus alleen wandelen, oefeningen van de fysiotherapeut doen vanaf de grond en met de masseur een traject in, dan beginnen mijn paard te werken aan de hand en de lange lijnen en pas als ze er klaar voor is, er weer op, onder goede begeleiding.

Ik vraag me af hoe jullie dit allemaal doen. Ik hoor zo vaak dat iemand zijn paard op een weilandje heeft staan, met een schuilstal, en that's it. Niets aan gymnasticeren doen. Als ik om me heen kijk weet 70-80 procent van de ruiters absoluut niet waar ze mee bezig zijn. En dat vind ik écht heel erg. Zowel de hun paard naar beneden zagende dressuurruiters (hallo nepkrul) als de hobbelende recreatieruiters.
Hoe denken jullie hierover? Hoe doen jullie dat zelf? Wie kan er allemaal zeggen dat ze zéker weten dat ze écht weten waar ze mee bezig zijn? Dat hun paard hen correct draagt? (ik doel een beetje op voorwaarden van de klassieke rijkunst, maar kun je net zo goed op het westernrijden betrekken natuurlijk). Maak ik me teveel zorgen?

Groetjes, franca

Sky schreef op zondag 6 april 2008, 22:21:


Dit bedoel ik inderdaad
Wat ik me dan dus weer afvraag.. misschien ben ik nu gebrainwashed door nevzorov hoor haha, maar hoe zit dat dan met die urenlange buitenritten die wij allemaal zo graag maken? Wat ik ook heel veel terug vind in boeken m.b.t. de klassieke rijkunst, dat je er niet goed aan doet om op een paard te gaan zitten wat niet verzameld is. Maar verzameling houdt een paard maar een beperkte tijd vol.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:30:


Hoeveel van die mensen laten hun paard regelmatig controleren door een goede fysiotherapeut, osteopaat of masseur? Hier om mij een rijdt iedereen altijd gewoon maar door namelijk. Zelfs een kreupelheid wordt niet altijd ontdekt zolang het paard niet écht mank loopt, een bepaalde manier van bewegen sluipt er in, paarden gaan zelfbesparend lopen, dragen niet, hebben ondertussen spierproblemen, enzovoorts. En al die mensen hebben geen klachten tijdens het buitenrijden. En laten dus ook nooit iemand komen.

Nathalie Lagasse schreef op zondag 6 april 2008, 22:44:


Buiten kun je ook gymnasticeren ja . Mij lukt het alleen niet met mijn pony op de stal waar ik nu sta.
Ten eerste is het op het stalletje waar ik nu sta doodeng 's avonds. Er is ook nooit iemand. Als ik straks 4 dagen werk kom ik er toch echt niet onderuit om 's avonds te gaan. Dan is deze stal ook aan een weg waar niet veel auto's rijden, maar als ze er rijden, rijden ze behoorlijk hard en er is geen fietspad of berm waar je in kunt. Buiten dat komen er ook nogal wat trekkers en vrachtwagens langs. Mijn pony is héél verkeersmak, maar echt veilig is het gewoon niet in het donker (en ja ik heb vollop verlichting om).
Dan heb ik wel nog een afgelegen fietspad door de polder waar ik op kan, maar daar is geen enkele verlichting. Dat zijn gewoon geen slimme dingen om te doen als klein blond meisje in je eentje. En buiten dat ben ik dan zelf doodsbang en dat is al helemaal geen goede boodschap voor m'n pony

Ten tweede is mijn pony nogal een probleemgeval. Er is al een héleboel veranderd, maar in mijn eentje naar buiten is echt nog niet zo simpel. Zolang ik ernaast loop gaat het nog, zodra ik erop zit kan ik gymnasticeren écht vergeten. Ik ben al blij als ze überhaupt vooruit gaat. Verder blijft het één bonk spanning, keiharde nek, hoofd omhoog, gillen, enzovoorts. Ik heb haar nu 5 jaar en ik wandel al 5 jaar buiten, doe haast niet anders. Nou hoor ik haast alle adviezen in jullie hoofden Maar geloof me, ik heb al zoveel geprobeerd. Het is echt een schat van een pony, ze zal er niet vandoor gaan, niet omkeren, niet bokken, niet steigeren.. maar ze bevriest gewoon. Ze staat stil en er is geen beweging in te krijgen. Ik doe het wel hoor, buitenritjes maken in mijn eentje. Vooral veel ernaast beginnen en als ze ontspannen is stap ik op. En met heel veel geduld en na de eerste paar haperingen gaat ze dan toch op pad. Ik kan draven, galopperen, kom veilig thuis. Maar ontspanning, nee. Ook krijg ik haar met geen mogelijkheid nageeflijk buiten. Ze doet haar hoofd simpelweg al niet omlaag omdat ze veel te veel op wil letten. En buiten dat ben ik van mening dat nageeflijkheid vanzelf komt als je het paard goed in zijn lichaam hebt tijdens het rijden en niet ontstaat doordat je aan de voorkant zit te pingelen of zn hoofd naar beneden trekt. Door de spanning in haar lijf komt de nageeflijkheid dus ook niet. En aangezien ze haar rug zo gespannen houdt op zulke momenten voel ik me er toch niet helemaal oké bij dat ik er dan op zit.
Wanneer ik met iemand anders samen rij is ze wel rustiger, maar lukt het me ook niet. En ze is echt fijn aan de hulpen, je verandert je zit maar of legt je kuiten aan en ze draaft aan, is op je pinken te sturen en in te houden.

In de bak gaat het wel. Zolang ik haar heb wil ze al de bak in draven zodra ik erop zit en gaat ze in staking zodra de deur naar buiten open gaat. In de bak is ze super geconcenteerd en meewerkend. Eigenlijk is het een beetje triest. Zo lang niets anders gezien dan de binnenbak, dat is wat ze kent, dat is wat ze kan, dat is veilig. Heel ironisch eigenlijk want ik wil niets zó graag als lekker in mijn eentje buiten rijden.
Waar ik haar wel een plezier mee doe is haar aan de longeerlijn meenemen, dan mag ze voor me lopen en dan gaat ze helemaal uit d'r dak. Doordat ik dat zoveel geoefend heb kan ik wel met de dubbele lange lijnen met haar werken buiten. Maar het heeft wel een paar jaar geduurd voordat ze überhaupt vóór mij durfde te lopen.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 16:47:


Ja en op voorwaarde dat je er verstand van hebt! Niet alle paarden geven dat aan, niet alle ruiters zien en voelen de signalen, niet alle ruiters geven het paard de ruimte om het aan te geven. Vraag de gemiddelde ruiter eens of hun paard een overstap maakt, op welk been hij zijn gewicht heeft, of hij zijn rug ontspant, of hij nageeflijk is of dat het een nepkrul is, enzovoorts. Meer dan de helft gokt maar wat! Ik reed M in de wedstrijdles en ik had geen idee! En ik had goede resultaten op mijn wedstrijden, nou vraag ik je? En ik weet zeker dat ik echt niet de enige ben.

elsneuville schreef op maandag 7 april 2008, 16:52:


Wat Koen zegt zou kunnen.
Ik heb ook een moeilijk te laden paard gehad en ik weet inmiddels dat ik echt geen stápje over moet slaan in mijn training. Als je vermoeden is dat het aan de stang ligt, zou je kunnen oefenen met de stang buiten de trailer. Ik heb dat zelf gedaan d.m.v. desensibiliseren, de stang tegen haar lichaam aangehouden tot ze netjes stil bleef staan en dan click en beloon (clickertraining). En dat dan ook als ze met haar voorbenen op de laadklep stond, voorbenen in de trailer, enzovoorts, steeds een stapje verder. Het kan in ieder geval geen kwaad om dat soort oefeningen te doen. Verder zou ik zeggen ga eens bij Eddy kijken of bij iemand anders die ervaring heeft met paarden met trailerproblemen.

Arabesk schreef op maandag 7 april 2008, 12:40:


Nee hoor. Ik was er namelijk ook zo één.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 21:41:


Wat een bullshit. Hoezo een oordeel vormen over iemand die je niet kent. In dit geval heb je echt geen idee waar je het over hebt. Ik ben overtuigd van jouw kwaliteiten maar dit soort uitspraken mag je achterwege laten tot je de persoon en het paard in kwestie kent. Als er iemand is die z'n pony kan houden ben ik het wel en niet omdat ik nou zo geweldig ben, maar omdat zij zo betrouwbaar is. Bang is wel het laatste wat ik voor haar ben. Ik vertrouw haar voor 100 procent. Omdat ze dus perfect te houden is en zich nog nooit los heeft proberen te trekken. En dat is juist de reden dat ze voor me uit mag lopen, dat ik dat stimuleer. Júist omdat ze zo onzeker is en door mishandeling nooit uit haar schulpje kwam probeer ik al haar intiatief en extraverte gedrag te stimuleren. Wanneer ik op de grond bij haar loop is dat haar veiligheid, ziet ze iets engs dan kruipt ze weer achter me. Juist het feit dat ze zich veilig voelt met mij op de grond zorgt ervoor dat ze durft te spelen.

Ongeduld ja, dat kun je me wel verwijten, omdat ik soms te hoge verwachtingen van haar heb.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 april 2008, 22:10:


Ik ben niet bang voor háár, ik ben bang in mijn eentje in het donker op dat afgelegen stalletje! En bang in mijn eentje op een fietspad waar ik nog geen 2 meter verder kan zien in het pikkedonker! Niemand die mij gaat horen hoor als ik daar een gil geef. Ik vind het al eng om daar in het donker rond te lopen, durf amper die enge hooischuur in. Dat zijn juist de dagen dat ik dus niet in mijn eentje in het donker aan de wandel ga, maar in de bak blijf. Denk je niet dat dat logisch is voor een meisje in haar eentje?
Zij heeft verder niets van het donker, op mijn vorige stal ging ik altijd buiten wandelen 's avonds maar daar is het bewoond, loop je langs de huizen en is het verlicht.

Goed nou had ik het niet meteen bullshit hoeven noemen, maar ondertussen doe je het wéér:
'en toch héél kort bij de waarheid zitten maar doe maar rustig verder!'

Misschien dat ik er maar niet eens op in moet gaan, maar ik kan er niet tegen als jij iets schrijft over mij en mijn pony wat zó niet waar is.

Je kan het toch in de vorm van een vraag stellen in plaats van meteen te beweren hoe ik in elkaar zou zitten? Moet ik bij jou eens doen!

En je mag me best met vanalles en nogwat confronteren, en als er een kern van waarheid in zit zal ik dat toegeven, mensen die mij kennen weten dat van mij.

Natúúrlijk vraag ik me af waarom het zolang heeft geduurd voordat ze plezier kreeg in het naar buiten gaan. Natuurlijk ligt het gedeeltelijk aan mij, joh, toen ik haar kocht was ik nog het typische manegeruitertje. Ik heb het niet vanaf dag één goed gedaan maar er was behoorlijk wat mis met die pony. Niet elk paard reageert er hetzelfde op als hij na jarenlang alleen maar manege zichzelf ineens moet redden in de grote wereld van het buitenrijden.
Maar ik kan oprecht zeggen dat ik niet bang of zelfs nerveus ben tijdens het naar buiten gaan, dat ik er juist heel erg veel plezier in heb.

Herman schreef op maandag 7 april 2008, 22:14:


Dat klopt helemaal, ongeduld is mijn zwakke punt richting haar. En ondanks dat ik nooit aan haar zou gaan lopen trekken of mijn stem zou verheffen of iets dergelijks, zal ze dat absoluut aanvoelen.
Maar goed, aan de andere kant, ik heb wel een jaar lang aan trailertraining besteed met heel veel geduld. Dus wat dat betreft valt het ook wel weer mee. Heb de nare eigenschap om zwakke punten te vergroten, van mezelf maar kennelijk ook van haar.