charlot van r schreef op maandag 24 maart 2008, 16:08:


Charlot, mooi verhaal, maar besef je dat dit niks te nul bewijst? Ik geloof niet in homeopathie, en heb ook nog maar twee keer in m'n leven antibiotica genomen. En jij hebt ze dan nog gekregen voor griep, een virale infectie, dus niet echt nuttig, en voor een schimmelinfectie (misschien heb je antischimmelmiddel gehad, geen AB).
Bijna alle ziekten waar wij aan onze leeftijd mee geconfronteerd worden gaan vanzelf over. Lees het peperkoek verhaal op deze site nog eens.


Tuurlijk niet, geloof gewoon wat je zelf wil. Maar verwacht niet dat ik het ook ga geloven.


Dat is het belangrijkste!

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 25 maart 2008, 8:07:


Ja klopt Piet, er zit altijd gevaar in. Ik weet ook niet wat het beste is.
Er bestaan een soort kunststof omheiningen meen ik die redelijk makkelijk breken maar toch geen scherpe punten/randen geeft bij het afbreken. Of is dat een wensdroom? Dat zou ideaal zijn alleszins.
Ik vroeg indertijd aan mijn dierenarts naar de ongevallen met omheiningen die zij zag, en of daar een lijn in te trekken was naar oorzaak en dus mogelijke preventie. Volgens haar maakte het soort omheining (draad, lint, hout, ...) niet zoveel uit, als er maar GOED electrische stroom op zat, dat gaf volgens haar de beste beveiliging. Maar, als je paard er dan toch inhangt heeft ie er de stroomstoten nog eens bij natuurlijk
Zijn er ook factoren die niet met de omheing te maken hebben? Het soort paard bv.? Of de opvoeding van het paard? Zou dat helpen? Hier nooit problemen met al die draden, toeval? Geluk? Of speelt het mee dat mijn beesten al respect hebben voor één draadje waar geen stroom opstaat (doordat er vaak wél serieus stroom opstaat)? Domme paarden, of juiste 'te ' slimme, hebben die vaker problemen? Paarden die extra reden hebben om weg te willen, honger (zoals in het filmpje), sociale drijfveren, exploratiedrang?

Esther schreef op maandag 24 maart 2008, 20:03:


Over koord dat breekt, ik hoorde nog een goede tip: als je toch gewoon staaldraad hebt, knip die dan om de zoveel meter door, buig de uiteinden tot lusjes/haakjes en haak de uiteinden in elkaar. Als er dan kracht opkomt gaat dat sneller uit elkaar dan als de draad moet breken.

marianne laenen schreef op maandag 24 maart 2008, 19:59:


Interessant Marianne. Ik ben niet echt de grote ervaringsdeskundige dus ik weet het niet. Geen idee of het gecastreerd zijn er iets mee te maken moet hebben.
Maar in het algemeen: hoe groter de groep hoe onrustiger zou ik denken, gewoon omdat er meer interacties mogelijk zijn? De rangorde is toch immers meestal niet zo simpel 1-2-3-4-5 enzovoort, vaak is het zoals jij schrijft onderling in elke paard-paard relatie (en dan nog afhankelijk van de omstandigheden) weer anders. Zeker op een door de mens beperkte oppervlakte en artificiele voersituaties merk je dat dan meer.

Eigen ervaring: Toen ik maar twee paarden had (ruin en merrie) was alles enorm rustig. Lolita was de baas en iedereen wist dat, ik hield daar bij voeren ook rekening mee. Er werd gegroomd, maar niet in de winter (hormonaal gelinkt?).
Drie paarden (veulen Huppel erbij) en nog steeds rustig. Te rustig naar mijn zin voor zo'n opgroeiend kind, die al snel ook de baas speelde over Cesar trouwens. Dus:
Vierde paard: Bonnie de shet merrie er bij geleend. Huppel gaat soms wat spelen, maar merriespelletjes, uitdagen, omdraaien en bokken, dat soort dingen. Met voeren moet ik nu al stilaan opletten, allevier in de stal wordt moeilijk, te meer omdat ik eigenlijk Bonnie liever niks geef. Ze wandelen ook meer rond, van de ene hooiruif naar de andere, geen enkel paard wordt daar met geweld verjaagd, wel allemaal in rust.
Vijfde paard er bij: Des, de ruin van de buren. Nu wordt het voeren zo ingewikkeld dat ik voederzakken aan het gebruiken ben. Waterdichte, voor de pulp! (Gevonden op Flanders Horse Expo) Niet meer in de stal (te weinig maneuvreerruimte) maar in de paddock, en volgorde aangepast aan rangorde (de rangorde in mijn aanwezigheid, want die is iets anders dan de rangorde als ik er niet bij ben!). Dus, eerst krijgt Huppel haar zakje (jaja, Huppeltje, de baas van de hééééle wereld ), dan Lolita, dan Cesar, dan een emmer voor Des, en Bonnie even laten steigeren ofzo voor een snoepje. En er wordt nu nog vaker van hooiruif gewisseld, en soms moet dat nu wel eventjes wat sneller gebeuren, waarbij het vooral Cesar is die omdat hij toch al onderaan de ladder bungelt zich het meest laat gelden. En Huppel groomt met Des (enige groomkoppel dat ik tot nu toe gezien heb) Moest lachten met Des de kinderlokker, die geen enkel bezwaar had toen Huppel uitgebreid probeerde of ze bij hem soms niet kon drinken En met hem speelt ze nu soms een heel klein beetje van die jongensdingen, elkaar in de neus bijten enzo.

En dat alles op nog geen 1000 vierkante meter samen, want het hek naar de wei is al een maand dicht, wegens nat-tot-overstroming. Maar ja, beter dan elk in een boxje denk ik dan maar.