cornelie schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 17:56:

Hoi,
Jeetje dat een slechte bekapbeurt zoveel verschil kan uitmaken. Dat wist ik niet. Ligt het dan zo nauw?

Wel geweldig dat Pride in principe zo goed hersteld is. Het is wel zo dat de man van de hoefschoenen ook niet kon geloven dat Isabella echt bevangen was geweest omdat de witte lijn minimaal verbreed is volgens hem, en links niet. Ook onze nieuwe hoefsmid vind het allemaal meevallen en zegt ook dat alleen rechts wat te zien is, en links niet. En ook ik heb foto's gezien van het gekantelde hoefbeen van mijn pony. Echter bij Isabella blijven die hielen dus wel lang. Maar kan ook aan bekappen liggen inderdaad. De oude hoefsmid was kennelijk een voorstand van lange hoeven. Hij vond haar hoeven ook erg klein en wilde proberen deze groter te krijgen. Tja.

Groeten
Ingrid

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 13:35:
Ja, ook hoi.
Ik heb pas Fernand aan het werk gezien en was er zeer over te spreken. Echter toen liet ik hem foto's zien van mijn pony's hoeven. En hij vond ze ronduit slecht. Hij was de eerste die dat vond overigens. En hij stelde een vreemde behandeling voor. Ilona is nog voor mij aan het uitzoeken hoe dit nu precies zit en waarom. Hij wil, om de druk van de witte lijn te halen, de hoefwand tot de kroonrand weghalen (tot de witte lijn). Nou dat wil ik dus niet, ik laat dit niet uitvoeren, dus voor mij geen Fernand.
Dit is niet uit oogpunt van bezuiniging, wat nodig is, is nodig. Maar waarom zou ik het doen? De pony loopt nu eindelijk eens goed. Ze kan zonder problemen draven over de weg en loopt ook goed in stap en gestuiter-drafje over een grindpad op weg naar de wei. Moet ik dan die hoef laten "mishandelen" omdat hij het voorsteld? Fernand is ook maar begonnen met zijn eigen paarden en dit later voor andere mensen gaan doen.

Nee ik ben iemand die het gehad heeft met hoefsmeden en vaak met mijn handen in het haar heb gezeten. Ik had geen goede, maar het was de enige die een shetlander wilde bekappen en beslaan. Echter door het verkeerde beslaan en ook mishandelen van de pony (slaan en schoppen) werd het beest panisch bij het beslaan en zaten de ijzers altijd scheef of in de wand genageld. Het werd een complete ramp. In mijn zoektocht naar andere hoefsmeden ving ik steeds bot. Nu heb ik wel een nieuwe, goede jongen, maar hij tilt die benen zo hoog op dat ze 3 dagen van de pijn loopt met verrekte spieren. Ook niet handig. Ik hou ze daarom nu zelf maar bij, maar dat gaat zo niet langer. Ik heb te veel problemen gehad in het verleden om het eigenlijk zelf te kunnen doen, ondanks vele sites (waaronder van Frans) waar duidelijk staat hoe het moet. Wat moet ... misschien moet het voor onze pony wel anders. Ze loopt nu prima, zelfs met wat te lange hoefwand. Er brokkelt en scheurt sinds 1,5 jaar eens niets aan die hoef (ze zou volgens hoefsmid en dierenarts brokkelhoeven hebben).
Daarom ben ik wat sceptisch over hoefsmeden en dierenartsen. Ik ben echt iemand geworden van kat uit de boom kijken.

Groeten,
Ingrid

Evelyn Steenvoorden schreef op woensdag, 11 februari 2004, 21:12:

Hoi,
Ik ben benieuwd waarom jij voor de strasser methode kiest.
Heb je daar een speciale reden voor?

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:41:

Hoi,
Ja dat zal best. Nou Isabella was voorheen ook braaf, zo braaf dat mijn eerste hoefsmid het wel "aandurfde" haar te beslaan (hij deed eigenlijk geen shetlanders). Bij de eerste tik echter schrok Isabella nogal en sprong opzij. Waardoor de hoefsmid vreselijk lelijk ging doen. Kennelijk associeerde ze dit met elkaar en het werd na verloop van tijd steeds erger. Als ze al dacht dat er "geslagen" zou worden op de hoef, dan ging ze er al bij liggen of zitten. Met het wit in de ogen zichtbaar en open neusgaten: paniek dus. Geen wortel die daar wat aan kon doen. Als het moest sprong ze over de hoefsmid heen. Hij heeft haar ooit 20 meter de oprit over geschopt, maar maakte het hier uiteraard niet beter mee. Wat een ramp. Op den duur stond ze met 2 halsters en dubbele touwen vast en dan nog hing ze zichzelf bijna op.
Sinds ik mijn nieuwe hoefsmid heb, die het verhaal kende en heel geduldig was met haar, gaat het wat beter, maar ze blijft erg bang. Alleen hoeven optillen en wat aan vijlen en zo dat gaat inmiddels weer wat beter. Maar los uit de hand .... dat zou mooi zijn, maar daar is teveel voor gebeurd.

Als ze zelfs al gewoon metaal tegen metaal hoorde tikken overigens (bijv. met een hamertje op het metalen hekwerk bij haar wei), dan zag ik dat ze al paniekerig begon te doen. Zo erg was het dus gesteld met haar en de hoefsmid. Waarom ik geen andere nam vraag je je af ... niemand wilde. Ze was EN shetlander, EN vervelend EN had ijzers met zolen nodig (toen nog). Tja mag je blij zijn dat je er eentje hebt.

Groeten,
Ingrid