Ik ben niet Jan, maar ik neem toch maar even de vrijheid om te reageren op jouw bericht, er staan een aantal dingen in die me opvallen....

Moniek schreef :


Waarom zou je met een hengst niet met andere paarden op stap kunnen gaan? Elk paard dien je 'onder controle' te hebben, of dat nou een hengst of een merrie is. Het is echt niet zo dat een hengst alleen maar de hele dag wil lopen dekken hoor (vooroordeel?)


Wat hebben buren met het houden van een hengst te maken? Stinken die meer, schreeuwen die meer of zijn ze gevaarlijker?
Wat bedoelde je met deze vraag?

> Heb je kinderen in je familie en kunnen die zo de wei in of heb

Weer zoiets. Bíjten???? Is dat het beeld dat mensen van hengsten hebben? En als ze al zouden bijten, dan leer je dat toch als eerste af, hoef je echt niet te accepteren omdat het toevallig een hengst is

Kinderen, lessers of vreemden mogen bij ons nooit zomaar de weide in, ook niet bij de merries of de ruinen. Altijd achter een draadje of onder begeleiding. Een paard in de groep kan wegspringen voor een ander paard en ongewild en onbewust iemand omver lopen die niet in de gaten heeft hoe het zit met de onderlinge hiërarchische verhoudingen.


Als je je jonge paard heel dichtbij je houdt, elke dag even met hem werkt, helder, consequent en vooral ook liefdevol met hem omgaat ben je enorm in het voordeel boven al die losgeslagen pubers uit de begrazing. Je maakt hem/haar zo mensgericht en je kunt zijn opvoeding zelf stapsgewijs begeleiden. Geen verschil met hengsten of merries hoor
Daarom willen wij onze jonge paarden niet in de begrazing. Of dat een hengst of een merrie is maakt niet uit voor mij.


Vraag gerust.


Ja, mee eens, ik zou van geen enkel paard accepteren dat ze de kruiwagen omgooien, of dat nou een hengst of een merrie is. Is gewoon elementaire opvoeding. NU mee beginnen, laat hem zien dat je daar niet van gediend bent. Het gaat om het principe dat hij jou met rust moet laten in de weide. Is echt niet typisch een hengstending, gewoon een jonge-paarden-grapje hoor.


Hoe duur?

Ik heb toch wel het idee dat ook jij de informatie gekregen hebt die het hengsten-stigma in stand houdt. Het is zoals Muriel zegt, je moet er wel iets meer moeite voor doen omdat een aantal zaken niet helemaal vanzelf gaan, zo heb ik Spirit geleerd dat hij aan een touwtje niet mag lopen brullen en zichzelf opfokken; hij kent de back-up (achterwaarts gaan) heel goed, voor als het effe wat 'kritiek' wordt. In de meeste gevallen is dat niet aan hem te wijten, maar aan de onachtzaamheid van anderen, zoals met een hengstige merrie pal voor zijn neus stoppen tijdens een wandeling. ('ja hállooo...' ).

Als je me zou vragen wat ik bij het houden van mijn hengst het moeilijkste vind is dat het iedere keer weer te moeten bedenken hoe we de groepen nú weer indelen, want die kan niet bij die en die wil bij die etc. Ik heb hier rekening te houden met een aantal pensionmensen die ook hun wensen hebben, in combinatie met een hengst die ik dus niet meer overal kan neerzetten (buren met merries in aangrenzende weides etc). Ja, dát is het lastigste van het hebben van een hengst, maar dat is dan ook alles en het weegt niet op tegen het plezier dat we met hem hebben.

Sociaal en gedragsmatig gezien is er geen probleem, misschien is hij nog wel socialer omdat ik in werkelijkheid vele uren meer met hem gewerkt heb om hem tot een perfect luisterende hengst op te voeden

Groetjes, Pien

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 7 maart 2008, 16:37:


Een worp veulens, we komen allemaal kijken!

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:57:


Kijkuh is kopuh

e m kraak schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:19:


DAt waren heel wat vragen- en veel antwoorden. Dank voor de antwoorden. Ze roepen echter wel weer vragen op.

Dus in een poging om een concreet beeld te krijgen (Tja vrouw met weinig ruimtelijk inzicht; ik moet met de meubels schuiven als ik een kamer wil inrichten.) nog meer vragen.

Drie jaar geleden het laatste veulen": wat is er met je merries gebeurd of met je hengsten? Dus: hoe kan dat als je hengsten en merries bij elkaar houdt en ze niet bij iedere hengstigheid bijtijds uit elkaar haalt.

Ik vind inteelt wel van belang; een veulen van moeder en zoon wil ik nog minder dan een veulen uit een andere combi.

En als je hengsten ruzie ktrijgen heeft het geen zin ze uit elkaar te halen, want dan komt het voorlopig niet goed. Snap ik, maar komt het dan wel goed als ze het uitvechten? Mijn oudere ruin (was de leider van zijn groepje van twee merries) heeft eens een dravermerrie (was de leidmerrie van haar groepje merries)aangevallen, waarbij binnen een halve minuut het bloed stroomde. Oren plat naar achteren, mond open, tanden bloot en bijten maar.Toevallig had ik een zweep in de hand en ben ik ertussen gesprongen. Leek me geen goed idee om het uit te proberen wat er zou gebeuren.

En die veulens die bij jou blijven en opgroeien, ga je die allemaal berijden of laat je ze gewoon rondslenteren?

Dus de veulens spenen zichzelf (of de moeders doen dat)? Hoe oud zijn die veulens dan doorgaans? Zijn daar ook hengstjes bij die al dekpogingen doen en doen ze dat dan ook bij mams?

Tja, ik heb meer vragen dan antwoorden, maar dan ook nog nooit een hengst op mijn terrein gehad. Dit is de eerste en hij is nu een jaar. Hij probeert een merrie te dekken en bij de andere die zijn moeder is, gebeurt er tot nu toe niets. Hij drinkt nog bij zijn moeder.

Groetjes,

Moniek

Spirithorses schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:47:


Ik heb niet beweerd dat je met een hengst niet met andere paarden op stap kunt gaan. Lijkt me heel goed om ervan uit te gaan dat het wel kan. Vraag me echter wel af hoe de praktijk bij deze en gene is.

De buren hebben misschien merries en zouden bang kunnen zijn voor ongewenste veulentjes???????of zoiets....

Met de uitdrukking: 'Pas op, hij bijt", dacht ik aan die bordjes die sommige mensen op hun deur of hek hebben hangen, maar die gaan over honden.
Dus gek genoeg, dacht ik niet aan een bijtende hengst. Ons veulen doet dat tot nu toe ook niet.

Over het dagelijks met je jonge hengstje bezig zijn hoor ik zeer verschillende meningen. In de IJslanderwereld beweert men juist dat je ze beter met rust kunt laten in een kudde. Dat zorgt dan voor hun opvoeding en jij als mens kunt niets bederven. Paarden uit de begrazing zouden als vanzelf respectvoller naar mensen zijn. Vooral hengsten. Ik zeg dit, niet omdat ik dat ook vind, maar meer omdat ik nog niet weet wat ik vind. Ik inventariseer, omdat ik toch besloten heb onze hengst aan huis te houden (ruimte en paarden genoeg, alleen niet eentje van zijn eigen leeftijd)) en omdat ik dat wel een experiment vind, waarvan ik de afloop niet kan voorspellen. Dus probeer ik een beeld te vormen uit de ervaringen van anderen.
Op een bepaalde stoeterij ltrouwens laten ze de hengstjes met rust behalve een week per half jaar. In die week leren ze van alles. Lijkt me ook niet verkeerd.

Moniek

Spirithorses schreef op vrijdag 7 maart 2008, 20:47:


Nog even: die back-up is een goed idee. De onze gaat wel achteruit op vraag, maar ik had er nog neit bij stil gestaan dat dat wel eens heel handig kan zijn.
En inderdaad, het niet meer vanzelfsprekend alle paarden bij elkaar kunnen zetten, lijkt me ook heel moeilijk. Maar zoals ik Egon begrijp is het bij hem geen probleem (behalve de twee hengsten dan) en worden er ook al drie jaar geen veulens meer geboren.

Moniek

Moniek schreef op vrijdag 7 maart 2008, 22:08:


Dat kan omdat de productie van nageslacht lang niet zo groot is blijkbaar als verondersteld wordt. Het zelfde kun je in sommige natuurbegrazingen zien.
Het in één keer in de roos schieten (en dat liefst 30x daags) is een boerenwens, geen natuurlijke waarde.


Over wat jij wilt heb ik geen info noch oordelen.


Ik had "paarden" in mijn hoofd zitten in deze, echt niet noodzakelijk hengsten.


Ik berijd slechts mijn hengst Dyggur, af en toe...
Verders genieten we hier de luxe van het kunnen rondslechteren in ledigheid, enig gemijmer, af en toe lekker seksen, een uitstekende cuisine en redelijke drankvoorraad


Leeftijd bij afspenen loopt zeer uiteen, van 1/2 tot 1 jaar tot wel 3 jaar. Het is moeilijk te zeggen of mams het zat is of dat het veulen zelf de interesse verliest. Ik heb beide meegemaakt.
Als je slechts een (1) opgroeiend hengstje hebt kun je er wel wat om verwedden dat hij dekpogingen gaat doen, al dan niet met mams, al dan niet succesvol in het raakschieten.
Dit lijkt me de meest reeele, eerlijke verwachting die ik je geven kan.

Daarentegen, aan het gedrag van MIJN groep kan haast niemand hier enige referentie ontlenen, simpelweg omdat mijn manier van houden teveel verschilt.


Ik probeer je vragen te begrijpen, maar vind het ook lastig te antwoorden.

Wat je eigenlijk nodig hebt is een zowel qua geslachtsverdeling als in leeftijdsopbouw redelijk gezonde groep. Daar kun je in NL naar zoeken als naar die bekende naald in de .... juist ja. Daar horen nmm trouwens geen ruinen in.

e m kraak schreef op zaterdag 8 maart 2008, 16:23:


Egon wat vind je van het houden van een mini kudde van: 1 hengst, 2 merries en de veulens daarvan te houden tot ze ergens tussen de 2 en 5 jaar zijn? Of zie je dit meer als een starterspakket die nog ontwikkeling nodig heeft? Zoals ik er nu over denk zou ik bijvoorbeeld dekking (van vader of broer) voorkomen bij het jonge nageslacht. Of valt dat beter aan het toeval over te laten, wat ten goede komt aan de groep als geheel?

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op zaterdag 8 maart 2008, 16:23:


Nou Egon, met dank voor de genomen moeite!
Tja, waarschijnlijk verstoren ruinen wel een en ander in het kuddeleven, maar hoe dat dan zit?
En misschien valt er geen referentie te ontlenen aan het gedrag van JOUW groep, maar het is wel degelijk leerzaam en informatief.

Wat mij betreft mag je er wel een boekje over schrijven, mooi geillustreerd met foto's "natuurlijk"!

Ik hoop dat we ons hengstje kunnen laten zoals hij is, lekker compleet!
We zullen zien. En wie weet, komt er nog wel een hengstje bij.

Moniek

Michiel schreef op zaterdag 8 maart 2008, 22:31:


Starterspakket....

Als ik helemaal opnieuw zou moeten beginnen, echter met de kennis die ik nu heb zou ik beginnen met 2, veel liever nog 4 hengsten en even veel maar niet méér merries. Ten overvloedde: ruinen komen in mijn verhaal niet voor omdat ik ze binnen dit kader sociaal schadelijk vind.

Vooral het eerste jaar komt er uiteraard nageslacht als je alles de gang laat gaan. Die zou ik houden, en daarmee reken ik op een groep van ongeveer 7 het opvolgend jaar en 8 als stabilisatie richtpunt. Je snapt vast wel dat ik eerder hengsten dan merries zou aanhouden (méér elkaar bekende hengsten die het goed kunnen vinden geeft minder "problemen"!)

Daarna zal er echt af en toe nog wel wat gebeuren. Er wordt er 1 ziek, gaat misschien wel 1 dood, krijgt een ongeluk ofzo, er komt er 1 bij, verkoop er 1, je eet er voor mijn part 1 op, etc. maar de lijn van de groep is naar mijn verwachting redelijk stabiel.

Ik ben het met je eens dat vooral dekkingen van jonge (al dan niet dochter van ...) te verwachten zijn. Toch zal die verwachting enerzijds erg meevallen (omdat de dadendrang van de heren allang genormaliseerd is) en anderzijds is de kans dat hier nakomelingen van komen nog veel kleiner (ook hier is onderzoek naar gedaan al kan ik dat zo uit mijn hoofd niet zo snel terug vinden). Er is nmm trouwens geen beter bewijs voorhanden dat ook paarden seks net als wij voor hun plezier van de directe biologische beloning doen (daar hebben we hier ook al eens een polemiek over gehad) en daarbij écht waar niet aan geboortenplanning denken bem
Of je het wil voorkomen lijkt me eerder een kwestie van projectie van menselijke moraal dan iets anders eigenlijk (weet je nog hoe heerlijk emotioneel er gereageerd werd op die foto's van mij uit de Oostvaardersplassen waar de jonge merries ge-gangbang'd werden?). Ik vond het ook een bijzondere belevenis, maar kijk er blijkbaar toch anders tegenaan en zou me er niet mee moeien.

e m kraak schreef :


Waarom blijf je dat nou steeds beweren ? Zijn daar ook onderzoeken naar gedaan dan? Zelf heb/wil je geen ruinen, oké, maar zo om mij heen kijkend ken ik tal van ruinen die een heel belangrijke plek in de groep hebben. Bij ons is elke ruin gewoon de leider van zijn eigen merriegroep, en daar gedragen ze zich ook naar, zij het weliswaar minder fel dan een hengst, maar toch....
Ikzelf zal nooit een van mijn hengsten castreren, maar dat neemt niet weg dat mijn ruinen een zeer prima leven hebben en de merries wel varen met een ruin aan het hoofd van de groep. Dus hoezo 'sociaal schadelijk'? Is daar onderzoek naar gedaan in groepen met ruinen in gevangenschap? Want dat is waar ik het hier over heb. Dat ze in de natuur niet voorkomen betekent nog altijd niet dat ze met-een-hek-eromheen een heel belangrijke rol in het groepsgebeuren kunnen hebben. Dat gez**k hier altijd dat ruinen niet waardevol zijn en dooie dienders zijn die tot niks dienen, wát een onzin, Egon.



Daarmee zeg ook jij: 'laat 'de natuur' maar z'n gang gaan en de paarden lekker laten f*cken'. Wéét je hoeveel mensen dan zullen zeggen: ach laat maar gebeuren, met een overschot aan veulens of verzwakte exemplaren tot gevolg? Toevallig ken ik een paar paarden die het produkt zijn van inteelt (volle broer en zus en vader/dochter, etc) en al die paarden zijn niet helemaal goed in het hoofd of de veulens te vroeg geboren of zelfs overleden.

We hebben het hier over paarden in gevangenschap, waarbij de mens toch al flink heeft ingegrepen in hun sociale structuur en de manier van houden-van. Kan me niet voorstellen dat dat gelijk loopt met de onderzoeken naar (ver)wilde(rde) paarden met een heleboel ruimte en eigen keuzes om zich heen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 9 maart 2008, 8:29:

Daar ben ik het helemaal mee eens. Apache regelde hier ook alles. Waar wie mocht eten, wie in de stal mocht, wie waar moest slapen, wie dichtbij Indy mocht. Hoever Couscous moest wegblijven. Hij blokte zijn merries voor andere paarden af, vocht met een uitgebroken, of liever binnengebroken hengst. En het liefst van al at hij al hun eten op.

Ik vind dat wij nu maar een heel mat groepje hebben staan.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 9 maart 2008, 8:48:


Ook hier is zo'n soort ruin.

Moniek

Moniek schreef op zondag 9 maart 2008, 10:32:


hier ook! Darwin is pas volledig tot zn recht beginnen komen als hij twee merrries had om voor te zorgen. Was vroeger een zielig sloefke en is nu mister big chief... Niemand passeert Darwin zomaar op de wei hoor. Vorige zomer stonden er nog een ruin een een merrie bij, now way dat die ruin bij zijn merries mocht hoor!

Moniek schreef op zondag 9 maart 2008, 10:32:


Ja onze leider is ook een ruin en zijn leiderschap is ongelooflijk! Hij moet altijd alles eerst controleren en weten! Eten wordt door hem ook bepaald wie waar mag! Op wandel is mijn merrie graag koploopster maar af en toe vindt hij dat ze nu maar achter moet blijven, geweldig zo ne ouderwetse huisvader.
Myr