Wat ben ik weer reuze enthousiast! Nu de zon later ondergaat kunnen jolien en ik na school en werk nog een dik half uurtje, drie kwartier wandelen en dat doen we dus ook natuurlijk!
Gisteren was schitterend! Onze fluovestjes aangetrokken
en naar de paarden. Queenie en beer stonden ons op te wachten aan het hekken toen we onze auto parkeerden en maia bleef op een afstand toekijken "ik zal wel weer niet meemogen". Hupsake, halsters aangetrokken, moesten zelfs niet in de wei, hun kopie hing zo over de draad
en hekken open gezet. Queenie meteen in vlotte stap naar buiten, gevolgd door beer, Maia ként het al en gaat dan maar in de stal gaan staan!
Een maand geleden was dat onmogelijk, maia werd echt zot!
Paarden liepen ondertussen los op straat de kanten van de berm op te vreten
dus toch maar even leidtouw ter hand genomen... Bah neen, we houden leidtouw bij, maar klikken ze niet vast aan de paarden. We nodigden ze uit voor de wandelen (wegstappen, naam roepen, "hier") en daar waren ze. 45 min hebben we los met ze gewandeld! Alleen bij het passeren van een hond en auto effe het leidtouw vastgeklikt maar niets aan de hand, had ook zonder gekund. Op zich al een grote vooruitgang! Queenie volgt mij ongelooflijk en blijft steeds met schouder aan mijn rechter schouder (iets er achter nog). Dan ongelofelijke (voor mij
) dingen gedaan: een weg ingeslagen waar we anders rechtdoor gaan, van links naar rechts over de weg gezwalpt, rond 6 paaltjes "verboden te parkeren" in slalom er langs, de stoep (iedereen begrijpt het he
) op en af, ronde bomen stappen, "piepekeduik" gespeeld, en "paard erger je niet".
Piepekenduik: jolien was ondertussen op beer gesprongen en van de leidtouwen teugels gemaakt, meer hadden we niet bij
We wandelden door een soort park waar een kapelletje in het midden staan, een vijver met een bruggetje en een loopad. Jolien kreeg het schitterende idee om piepekenduik te spelen, een verstoppertjes spelletje, om beer te leren onafhankelijk van queenie te rijden, en niet zo gefocused te zijn op waar queenie is. Dus zij in de tegenovergestelde richting rijden, moest beer wel effe overtuigen door consequent te zeggen "toch wel" en hij deed het. Op dat moment liepen Q en ik van hem weg, langs de brug over de vijver naar de andere kant van de kapel (wijzerszin dus, en jolien tegenwijzerszin er rond). Beer had zoveeel zin zich elke keer om te draaien en queenie achterna te lopen. Wat hij niet wist was dat hij de weg alleen maar langer zou maken en jolien haar idee (tegenwijzerszin blijven volgen) hem veel sneller tot bij queneie zou brengen. Op dat punt heeft ze hem echt moete overtuigen en ik dacht effe dat het net te veel was, dat we iets te ver gegaan waren, dat queenie nu echt wel te ver af was. Maar nee hoor, ineens aanvaarde beer dat jolien het echt wilde, zette 5 stappen in de goeie richting en wie verscheen daar tevoorschijnt achter het hoekje, vlak voor hem: queenie! Als dat geen mooie beloning is na zijn flink gedrag!
Daarna "paard erger je niet". Queneie liep nog steeds los naast mij, af en toe naar het gras kijkende langs de berm "mmm lekker" en hoofd dook geregeld naar beneden maar als ik op tijd was, dan riep ik haar naam, en liep ze vervolgens weer netjes naast me met hoofdje ontspannen naar beneden maar net niet aan het gras
Opeens voelde ik haar achter me duiken ipv voor me en ze stapte veel trager en in een wjde bocht, kijken naar rechts: ocherekes toch
, een bronneke waar water uitkwam (wij wonen in een bronnenstad, dus veel bronnen) Ooo ooo ooo gevaar jong, een auto , tractor, persennen (rolluiken) die naar beneden vallen, enz, niets om bang van te zijn, maar van water uit een bron, oooeeeehhhh, ....
OK, daar gaan we. Effe terug naar boven en opnieuw richting bronnetje. Ze volgde me maar 10m voor het bronnetje bleef ze staan. Ik heb haar de kans gegeven het bronnetje te bestuderen en dat deed ze zeker 1 minuut lang. Dan begon ze gras te zoeken en zei ik "neeej meis, we doen verder". Ze kwam terug en ik beloonde haar voor dat terugkomen. Op dat moment begon ik haar te belonen voor elke stap richting bronnetje NADAT ik haar gevraagd had die stap te zetten. Dus : "hier", hand uitsteken, zelf richt bron stappen,
bridgen "yessen noemen jullie dat
) en haar dan vragen stil te staan, gevolgd door voedselbeloning. Dan opnieuw. Na drie stappen waren we met onze neus bij de bron envroeg ik haar met haar neus "iets" te targetten. Dan zeg ik niet wàt maar gaat ze op zoek naar dichtsbijzijnde "voorwerp". Die waterstraal??? Bwa, ze stond er vlak boven, zonder schrik, dus voor mij was de stoep OK en dat deed ze. Schrik weg, wij verder.
Dan een helling tegengekomen met takken en boomstronken. Zowel queenie als beer gingen vrijwel onmiddelijk na het vragen "wijzen naar het dink" op de boomstronk staan, iets dat al meer dan 2 maand geleden was dat we gevraagd hadden! Hoezo paarden onthouden slecht
? De takken waren leuk om ze te laten bewust worden van hoe en waar ze voeten neerzetten.
Jolien kreeg ineens kippenvel toen ze voor een afgrond van toch wel 10 meter diep stond met beer aan de rand (zij er nog op). Hij stond langs de afgrond en jolien wou hem zo snel mogelijk naar rechts draaien weg van dat diepe gedoe. Ze kreeg het wat benauwd en vergat te kijken naar waar ze eigenlijk wou gaan. Ze opende rechterteugel maar beer bleef lekker staan. Hij had geen schrik hoor, was
da jong, zo'n afgrond, toch niets?!
Ik zag het jolien doen en herinnerde haar aan wat bij bij pien geleerd hadden: uitademen, rustig blijven, opnieuw beginnen en kijken naar waar we willen gaan. Heup gedraaid, hooffd gedraaid en meteen: ja hoor, beer draaide netjes naar rechts. Jolien opgelucht en blij!
En zo hebben we gisteren weer allemaal ontzettend veel geleerd
Zowel wij als paardjes, op slechts 45min tijde, gewoon door es iets anders te doen, door dingen te gaan opzoeken, en creatief te zijn met wat de omgeving ons aanbied aan trainingsmogelijkheden!
We noemen het nu ontdekkinstocht!
Hartstikke leuk en goed!
Morgen weer (als nie regent
)
Warboel
