Hoi iedereen die dit leest (en die zo'n brok aandurft) :) ,
Vandaag heb ik de grote stap genomen, ik heb voor de eerste keer
bitloos GEREDEN (dus niet een beetje erop rondhobbelen aan het halster zonder controle).
Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje schrik had dat ik Boy niet goed zou kunnen houden. Hij is nogal hard in zijn mond:, en maakt zich snel sterk op zijn borst, dus ook het sturen leek mij niet erg handig. Maar ja, toch maar de stap gezet he.. Kan niet eeuwig grondwerk blijven doen.
Dus eerst eens besproken met een vriendin die
bitloos rijdt hoe en wat. We zouden eerst een beetje grondwerk doen met de Monty Roberts en dan erop en in stap werken en als hij goed reageerde ook in draf. Mijn vriendin zei dat galop misschien een beetje veel gevraagd was de eerste keer, zij weet namelijk hoe hard en sterk hij kan zijn. Zo gezegd zo gedaan.
Grondwerk: gewoon langs hem. Eerst stoppen aanleren. Ik wandelen en dan stoppen. Hij stopt dan vanzelf maar ik gaf dan lichtjes druk op de teugels. Na een paar keer had hij het door. Enkele oefeningetjes gedaan, en dan een grotere: achteruit door een L stappen. Ja nou! 3 keer geprobeerd, de derde keer al volledig erdoor SUPERGOED!! Dat dus laten rusten.
Dan erop zonder zadel en bit. Hmm, het sturen baarde me nu echt zorgen en het stoppen natuurlijk ook.
IK KON MIJN OGEN EN HANDEN NIET GELOVEN!! Mijn paard is hard op het bit, maar op zijn neus?! Amai!! Zo gevoelig! De minste beweging van mijn handen detecteerde hij, hij was gewoon super!! MAAR ECHT SUPER HE!! Gewoon buitenteugel aansluiten, binnenteugel beetje van de hals, benen aanleggen en de wending was geboren! Na een beetje oefenen ging hij zelfs bijna om zijn eigen as! Ook het halthouden, super! Bij het bit moest ik veel meer kracht gebruiken, ik snap dat toch een beetje niet hoor! Omdat het zo goed ging, dacht ik ook maar eens in draf te proberen. Nu, Boy is erg voorwaarts, dus ik verwachtte dat hij zou doordraven. Dat deed hij ook, zeker even hard, maar anders.. Hoe moet ik dit uitleggen. Hij draafde goed door zoals altijd, maar was veel lichter in mijn hand, ik had licht contact, en toch kon ik hem supergoed houden! Hij reageerde op mijn minste terughoudendheid! Op dat eerste drafje sprong mijn hartje over! DIT WAS HET! Ik had een heerlijk gevoel, ik kon hem niet in zijn mond zitten (waar ik altijd veel schrik van had), en ik voelde gewoon aan zijn manier van lopen (meer zweverig, meer werklustig, kan het niet uitleggen) dat hij zich beter voelde. Ik gaf hem mijn volledige vertrouwen door dit te doen, maar liet hem niet zomaar iets doen, maar liet hem doelbewust vanuit vrijheid en vertrouwen bewegingen maken.. Ik weet zeker dat hij het ook heerlijk vond, hij liep heel anders. Hij luisterde weer perfect op wendingen en stoppen, het ging gewoon super! Ik weet dat je dan moet stoppen, maar kon het echt niet laten om toch te galloperen.. En daar gingen we dan.. We waren weliswaar in de binnenpiste, maar jong toch, zo heerlijk!! Zo zonder zadel, zonder bit, ik had echt het gevoel van eenheid en reed hier ook op (een superapart gevoel), ging mee in zijn bewegingen, dacht niet meer na, alles verdween, alleen Boyke en ik waren er nog.. Op de lange zijde heb ik hem eens goed laten doorgaan, ik pitste mijn handen een beetje dicht en vertraagde op zit en... no problem! Met bit moest ik toch meestal wel wat kracht zetten.. Hierna heb ik nog wat gedraafd en veel wendingen gemaakt en dan gestopt natuurlijk. HOW JONG!! zo fijn!! Da's pas paardrijden! Hierna vroeg ik of mijn vriendin niet even wou, om hem eens te voelen. Zij klimt erop en ik erlangs, ze geeft been en.. niks. Vraagt hem om te draaien en.. niks. Hij bleef recht voor me staan. Verplaatste ik me, hij achter me aan.. De hele tijd. Dan even kordaat geweest en hem echt weggeduwd en toen was hij vertrokken. Bij Allison reageerde hij ook heel goed, maar ze heeft maar heel even gereden, hij had al genoeg ervaren. We wilden stoppen, maar er was iets met hem.. Hij volgde me en vroeg me iets,maar ik wist niet wat, ik begreep het niet.
Ik heb het al gezegd tegen Pien, maar Boy is geen speelvogel, hij is meestal serieus en vriendelijk, maar erg nuchter. Maar hij kwam naar me toe, schudde met zijn hoofd, kapte eens met een been en bekeek me dan zo raar. Ik dacht echt: wat heeft ie nou?? Ik wandelen, hij achter me aan, ik dacht ok, ik joggen hij achter me aandraven, en toen: 'KLIK' HIJ WOU SPELEN!!
Tijdens het grondwerk had ik alleen maar draven en stop gedaan en dit ging soms, maar meestal stopte hij niet direct als ik stopte en moest ik hem druk geven. Maar nu, hij hield iedere beweging van mij in het oog, reageerde op alles wat ik deed, hij wou gewoon spelen!! Ik dus meedoen, lopen en hij in GALOP langs mij, ik stop en omdraaien, hij vliegensvlug ook. En zo een beetje gespeeld. WAS SUPER!! Ik heb echt het coolste paard van de hele wereld :) !! Toen een klein testje gedaan. Allison op zijn rug gezet en kijken of hij het nog deed, en ja hoor, ook in galop met een persoon op zijn rug bleef zijn aandacht volledig bij MIJ. WAUW!!
Voor velen onder jullie zal dit misschien niets speciaals zijn, maar je moet bedenken dat ik 4 weken geleden met bit, sporen, zweep en pelham een paard had dat tegenwerkte, zeker niet speelde, moeilijk te stoppen was in galop etc. (schiet me nu aub niet af door mijn verkeerde beslissing over het gebruik van dwangmiddelen.) 4 weken geleden had ik wortelen, een touw, veel kracht en mijn kordate, tamelijk harde stem nodig om hem in te houden in dezelfde piste omdat hij overal paarden hoorde. Hij kon zijn aandacht niet langer dan 30 sec bij mij houden en was meteen van slag door een hinnik, bries, hoevengekletter van andere paarden. En n uheeft hij nota bene bijna een half uur zijn aandacht alleen bij mij gehouden!! Door het grondwerk, wandelen naaste me en elke dag zeker 5 uur samenzijn (poetsen en gewoon in de stal zitten inbegrepen natuurlijk) is hij zo verandert zo korte tijd!!
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we dus alleen in de piste waren zonder andere paarden. De echte vuurdoop zal zijn met een merrie in een piste rijden. Da's voor hem het moeilijkste.
Het plan (jaja, ik maak trainingsplannen die weliswaar flexibel zijn) is nu nog oefenen in de binnenpiste tot ik het gevoel heb dat hij volledig beheersbaar is, dan ehtzelfde in de buitenpiste met paarden zichtbaar rond hem en dan in de piste met een ruin. En dan een buitenrit met 1 ruin en zo verder opbouwen.
Besluit: als het van mij afhangt (en dat doet het ook) komt er NOOIT meer een bit in de mond van mijn schat! NOOIT MEER!!!
Ik ben zo gelukkig!! Jullie kunnen het niet geloven! Zit hier nog na te trillen, dikke smile op men face, rillingen over men rug. Dit half uurtje was het beste paardrijden dat ik ooit heb meegemaakt denk ik!
Enthousiaste groeten, Jolijn
Vraagje: hoe komt het toch dat hij zo hard is op het bit, maar toch zo gevoelig voor druk op zijn neus (is vroeger (niet door mij!) op een stang opgeleerd)? Is dat normaal? Als dit zo is, waarom rijd dan niet iedereen zonder bit?
P.S.: sorry voor het lange en waarschijnlijk chaotische verhaal, maar ben toch zo verschrikkelijk blij!!
Pien, you were totally right, er is niks van de training verloren gegaan precies.
Warboel
