4bozzza schreef op donderdag 31 januari 2008, 23:14:


of een mini-smurf

Frans Veldman schreef op vrijdag 1 februari 2008, 12:42:


Yep... in Ruinen konden we, na controle en vaststellen van b.v. 1 piepgaatje.... 3 maanden wachten op behandeling. Natuurlijk was het dan al een krater geworden.
De tandarts kan er niets aan doen, die had veels te veel patienten.

Helemaal gelijk! Het is hier in Portugal al heel anders! Ze nemen de tijd, zijn met 1 gaatje rustig 1 uur bezig. Op het gemakje, kletsen tussendoor. Gebruiken eerst verdovingsspray voordat ze echt gaan spuiten. Werken perfect.
Kosten: 50 euro, incl. vullen. Tijdens het werken maken ze ook toch even je hele gebit schoon, ragen en flossen doen ze ook )

Ze vinden het hier al erg als je een gaatje hebt en je zou misschien 1 week moeten wachten. Heb je pijn, helpen ze jou dezelfde dag.
Moet je een Apex-resectie? Doen we zelf. Naar een ziekenhuis? Ben je mal... ook dat hebben ze hier geleerd.

Hihi Frans.... jullie kunnen op Beja landen hoor! Is niet zo ver hier vandaan.
Allemaal particuliere klinieken waar je zo terecht kunt! Volgens mij kun je het geld voor een tandartsverzekering wel uitsparen en het hier laten doen.

Wil

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 15:59:

Nou, het leed is al geleden. Achterom kijken heeft weinig zin he?
Je leert alleen van de fouten die jij of anderen maakt.... Dit gebeurd jou dus nooit meer, da's het positieve van het verhaal.
Ja, ook ik heb weleens de neiging om door te gaan, vooral als het super gaat!
En precies dat is nu fout. En ook ik maak die fout weleens hoor )

Komop, er komen nog zoveel leuke dagen voor jouw en je paard!
En dat worden superdagen hoor, en dan kun je hopelijk lachen om dit.....

Ik was gisteren in het zonnetje lekker aan het bekappen..... En Chaser blijft, ook los, gewoon staan totdat je klaar bent. Maar nu die andere 'draak'!
Links kijken, rechts kijken, achterom..... stapje vooruit, stapje achteruit.
Je wordt al moe van het iedere keer weer op z'n plaats zetten en HO zeggen.
Paar raspjes gegeven..... dat lukte. En toen was ie braaf.
Op zo'n dag wil ie gewoon niet luisteren. En dan kun je op je kop gaan staan, het gebeurd gewoon niet. Kan ik beter genoegen nemen met 5 raspjes.... en dan stoppen.
Ik zie het al aan zijn ogen. Dan kijkt ie een soort lodderig.... zo van: dikke vinger!
Ik noem dat zijn koppige muilezelblik.

Vandaag dus weer gepakt, en in de inloopstal gezet. Met z'n hoofd naar voren.
Minder afleiding. Goh, een compleet ander paard.
Braaf z'n voeten optillen, kon zonder al te veel problemen beide voorvoeten keurig raspen.
Oh, hij probeert het wel hoor... Lichtelijk gaan hangen, of been terug willen trekken...
Gewoon nee zeggen, heel erg consequent blijven, en weer proberen.
Totdat de voet klaar is... en dan prijs ik hem de hemel in!
Poetsbeurt met een keiharde borstel, en een pavo weidekoek toe...
Nu is hij helemaal gelukkig, (wat hij is zo ongeveer de hemel inge MOOID) wij ook.

Morgen of overmorgen de achtervoeten.

Wat ik bedoel met dit verhaal, is dat jij het ook in stapjes weer op moet bouwen.
Je moet proberen een angst- of paniekreactie voor te zijn.
Dus stoppen op het moment dat het goed is. Belonen!!
En wegzetten.

Ach ja... stel je voor dat we nu allemaal volmaakt zouden zijn he??
Saaie wereld )

Groetjes,
Wil.

Door omstandigheden, eh... behoorlijk laks, en druk..... en allerlei andere niet ter zake doende en zeer onbelangrijke zaken..... er niet aan toegekomen om de voeten van beide paarden naar eer en geweten te verzorgen.
Dus: de wekelijkse raspbeurt.
Vroeger in NL secuur en naar alle eer en geweten uitgevoerd. Hier in PT kom ik er op de e.o.a. manier niet aan toe.

Oh ja... in november is er nog weleens geraspt en gekeken... en gezucht.
Maar daar hield het dan ook bij op.

Ergo: heel december, heel januari, rondgelopen met een behoorlijk knagend schuldgevoel.
Maar wel gezien dat beide paarden vrolijk bergie op... en bergie af rennen.
Ze vermaken zich prima hier.

Gisteren, lekker in het zonnetje.... in alle vrijheid Chaser eens gedaan.
Ik moet zeggen dat het mij verbaasde dat ik zoooooo weinig hoefde te doen!
Steunsels, eigenlijk niets. Te hoge hielen.... mwah... we praten over een millimeter of 2.
Uitstekende hoefwand.... 1 mm???
Ik was met een kwartiertje of zo klaar. Daarna heb ik hem stevig gerost met de harde borstel, want ze beginnen hier het winterhaar al los te laten. Het is veels te warm voor hun gevoel.

Vandaag Catcher aan de beurt. Hetelfde verhaal. Iets steunsels, ietsje meer hiel maar veel minder toongedeelte. Omdat hij het nog niet zo lang goed vind dat ik sta te klojo-en onder hem ben ik daar niet zo heel lang mee doorgegaan. Positief eindigen he?

Toch beide voorvoeten goed kunnen raspen, de hoeven waren ook niet zo keihard als normaliter.
Eigenlijk was ik tot mijn verbazing vrij snel klaar. Gezien de tijd dat ik er niets aan gedaan heb was de verwachting dat er minstens 1 centimeter tang/raspwerk aan zou zitten. Maar niet dus! Heb niets aan de achtervoeten gedaan, maar ze zien er goed uit.
Geen extreem lange tonen of flares.... Moet morgen/overmorgen nog eens goed eronder kijken hoe het nu ECHT is.....

Voorlopige conclusie: oordelend over 2 maanden....

Door de grotere vrijheid, door de stenige ondergrond, door gedwongen meer bewegen met heuveltje op, heuveltje af.... gaan de hoeven zichzelf bijna onderhouden.
Ik kan niet in de toekomst kijken, maar voorlopig ben ik hier al blij mee!
En heel benieuwd hoe het, naarmate ze hier langer lopen en ook meer buiten zullen rijden, met die voeten zal gaan!

Groetjes,

Wil.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 2 februari 2008, 21:28:


Ja hoor Patricia, en als je het echt de eerste keer niet aandurft om het weer te proberen kan ik je Conrad van harte aanbevelen. Als je eenmaal gezien hebt hoe hij een paard op de trailer krijgt, perfect gewoon. Stapje voor stapje, geen druk. En pas erin mogen blijven staan als ze volledig ontspannen zijn. Ze willen er dan niet eens meer uit!
Heel apart. Wat ik geleerd heb van hem is vooral ook op de spanning in de staart te letten. Hangt die staart niet ontspannen naar beneden, niet doorgaan.
Laat een paard windjes, ruik je een mestgeur, dan zijn ze gespannen.
Klinkt misschien raar, maar toch: als je erop gaat letten, gaan ze wel degelijk winden bij spanning.

Vandaag een mooi voorbeeld. Catcher staat in de inloopstal, aan drie zijden dicht.
Wij zijn aan het bekappen. Althans: ik. Jules houdt hem gewoon vast aan een staltouwtje.
Chaser staat daarnaast in het zelfbedieningsrestaurant lekker hooi te vreten.
Opeens schrikt Chaser zich het apezuur! Komt ineens de buurman aanwandelen...
Tsja.... dat doe ie anders nooooooooit!
Enfin, omdat Chaser schrikt, moet Catcher natuurlijk ook schrikken. Dus die schiet vooruit en staat pardoes ook weer stil. Tilt z'n staart op en laat een lekkere mestgeur los. Dat is echt het eerste wat ze doen!
(Nee, ik stond er niet onder. Zo slim was ik wel.)

Zie ie dat Chaser rustig staat te kijken wordt hij ook weer rustiger. Het kuddedier he?

Als je echt stapje voor stapje de trailerdraad weer oppakt.... en voor je eigen gevoel niet te ver ineens gaat, komt het wel goed.

Groetjes en succes!

Wil.

Peter Donck schreef op zaterdag 2 februari 2008, 21:58:


Hihi... we hebben ons vanmiddag rot gelachen! Buurman heeft grote koppels schapen.
1 groep zijn er zeker zo'n 150.
Buurman wilde ze vanmiddag opsluiten in een grote paddock bij huis.
Maar.... de afrastering is al maanden kapot. Wij hebben daar al 2 x een op z'n kop hangend schaap losgeknipt met een draadtang. Ligt onderaan de heuvel, dus buurman kan het niet zien.
Vandaag was het kennelijk hekken repareerdag ;-0)
Maar voordat het zooitje schaapdicht was gemaakt.... zagen we 1 over het oude hek springen. Soepeltjes hoor... en waar 1 schaap over de dam is ))
Blijft een leuk gezicht... zelfs de laatste lammetjes sprongen er ruim overheen.

Tsja..... heeft ze toch een paar uur extra vreten opgeleverd. Dus uitbreken loont wel degelijk...
Jammer voor hun, de hekken zijn nu wel gerepareerd. Oh, maar schapen zijn vindingrijk. Kunnen ook op hun knieen liggend ONDER afrasteringen doorkruipen...

Spirithorses schreef op zondag 3 februari 2008, 0:37:


Rotverhaal zeg! Om op die manier een veulen te verliezen.
Ja, plenty mensen beweren dat ze plastic niet eten... Nou echt wel!
En ook stroomdraad. Heb het Catcher wel zien doen als ie weer eens uitgevonden had dat er geen prik opstond. Iedere keer flikte hij het weer en stond met hele draden uit z'n bek. Hele afgekloven stukken vonden we. Geen stroom en wel draden kan bij hem dus ook echt niet.

Kleuters.... ze proberen alles uit!

Walter Verschuere schreef op zondag 3 februari 2008, 11:11:


) nee hoor.....

groeten
Wil

Palmans schreef op zondag 3 februari 2008, 11:19:


Welkom Jan, op dit forum. En ook op die andere natuurlijk.
Hihi... ga je nu al klagen over nachtrust??
Haha... dan staat je nog heel wat te wachten )

Groet,
Wil

Peter Donck schreef op zondag 3 februari 2008, 12:42:


Ja, ik geloof je wel. Was in Ruinen ook niet anders hoor... en meteen bleren als ze niets te vreten hadden. Maar die schapen zijn verwend met goed en veel gras...

Wat ik hier zo vreemd vind is dat ze soms een hele dag niet uit die paddock komen, en dus niets te vreten hebben. Je hoort ze niet.
Dan werk je uitbreken ook in de hand..... Ach nou ja, het kan niet echt kwaad hier.
Ze weten de weg en hierachter zijn geen wegen.....

Paard overlijdt na botsing met ander paard
Uitgegeven: 3 februari 2008 17:25

LELYSTAD - Een niet alledaagse botsing op het fietspad van de Oostranddreef in Lelystad heeft zondagmiddag een paard het leven gekost. Het op hol geslagen dier knalde tegen een ander paard, belandde tegen een lantaarnpaal en overleed. Dat meldde de politie Flevoland zondag.

Twee vrouwelijke ruiters uit Lelystad maakten een ritje door de bossen bij Lelystad. Een van de dieren sloeg om onbekende reden op hol, wierp de ruiter af en ging ervandoor.

De ruiter op het andere paard zette de achtervolging in. Tijdens die achtervolging knalden de twee paarden op elkaar. De ruiter, een 25-jarige vrouw uit Lelystad, kwam hierdoor ten val. Zij is met onbekend letsel naar het ziekenhuis gebracht.

Bron: Nu.nl

didi schreef op zondag 3 februari 2008, 18:29:


Hoi Conny, daar begint het wel op te lijken. Nu, ik moet gewoon nog even afwachten wat er verder gebeurd. Ik vond dat Catcher niet veel toon overhad....

Groet,
Wil.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 3 februari 2008, 19:31:


Geen idee Clarissa. Ik las het op NU.nl en dacht: zal het plaatsen.
Ja, het komt vrij negatief over.
Vroeger zou ik (en heb ik ook wel gedaan) er achteraan gereden zijn... tegenwoordig denk ik dat 1 dier bij het andere dier wil blijven, wegrent maar dan terug zou komen.

Aan de andere kant: als een paard echt op hol slaat denkt ie niet meer na.
En zou dus niet terug komen. Zich hoogstwaarschijnlijk te pletter lopen tegen iets.
Dan klopt jouw stelling: met jouw paard erachteraan galopperen zal het geschrokken paard alleen maar nog verder opjagen.....

Wat dan? Is wel een goede vraag he?? Uit laten hollen en hopen dat ie nergens tegenaan kleunt?

(groet aan Olav - dank!)

Wil.

Muguet schreef op zondag 3 februari 2008, 19:51:


Haha.... nee, nog niet.....

Patricia ter Haar schreef op zondag 3 februari 2008, 21:24:


Hier is een filmopname ervan.... zo te zien heeft het dier z'n nek gebroken toen is op die paal klapte. Je kunt wel zien dat dit vrij hard is gegaan.