Piet, ik ben het met je eens dat Dion Graus mischien een goede optie is de PVV maakt graag lawaai. Enkel wat een griezel is die man, heb jij zijn c.v. gelezen.

Autohandelaar en daarna deur aan deur verkoper bij dierenartsen en vervolgens bij een van de grotere farmaceutische industrieen voor de bio-industrie te gaan werken.

Lekkere vertegenwoordiger voor dierwelzijn jaren lang zijn geld verdient met bloedgeld.. Ik heb de PVV al niet hoog zitten maar hoe meer ik lees hoe meer ik kromme tenen krijg van deze partij. Wil je hier wel mee geassocieerd worden is de vraag. Ik heb enkel niet kunnen vinden dat hij tegenstander is van NB heeft hij zich hier officieel over uitgesproken.

Ik heb hier een kleine merrie staan die doodsbang voor mensen is. Paardje is in ideale omstandigheden opgegroeid. In grote gemengde kudde, weinig in contact met mensen maar bij contact altijd vriendelijk. Ik ken van deze stoeterij zo'n tweehonderd paarden persoonlijk allemaal groeien ze identiek op. Alle paarden zijn vriendelijk en nieuwsgierig. Onze Petite Fille bleek anders te zijn, we hebben haar gekocht en samen met twee andere merries naar Nederland geimporteerd.
Reden hiervoor was dat we haar zeer mooi vonden maar ook omdat wij dachten dat ze beter bij ons terecht kon komen dan het risico dat ze verkeerd terecht zou komen. We dachten dat omdat er bij ons nooit druk op staat wij met de tijd wel goed zou komen. Tevens is het niet ons allereerste paard en hadden de instelling van we zien wel hoever we komen.

Ze kon niet in een box en op een weiland kwam je nog in geen 50 meter in de buurt. Tezamen met de twee andere merries lokte we haar binnen iedere avond in stal van 5x10 meter (ponies hebben stokmaat van1.15) en ging iedere ochtend om 6 uur een uur in het stro bij haar slapen (op de buik) na een half jaar was zo ver dat ze aan mijn schoenen rook en dan weer weg ging. Later deden we dit ook in het land (gewoon een goed boek mee) we hadden tegen die tijd ook geen stallen meer dus had ik voor bekappen etc. een vangkraal in het weiland gebouwd. Door een hele sterke band met haar veulen op te bouwen begon mama iets meer in de buurt te komen. Na 1 jaar pakte ze uit mijn hand een stukje appel aan en weer snel weg natuurlijk. Nu vijf jaar laten kan ik haar bekappen en behandelen in een box maar neem daar heel veel de tijd voor. De dagen dat ik haar bekap staat er gewoon een kruis in de agenda, geen tijdsdruk. Ik doe alles alleen met haar met andere raakt ze compleet in paniek. Ze verstard nog, maar het hevige trillen en tegen de muren op steigeren zijn voorbij. Tevens doen we alle paarden hier in koppels, als de dierenarts moet komen, bekappen, zeer slecht weer. Altijd alles met zicht op/contact met de kudde en nooit alleen.
Zover ik weet is er nooit iets in haar jeugd gebeurd maar 100 % weet je dat natuurlijk nooit. Mischien als ik veel intensiever met haar aan de gang was gegaan ik veel verder was geweest. Ze is gelukkig hier en wij hebben alle mogelijkheden hier om haar zo te laten leven. De merrie is trouwens wel de leidmerrie hier waarschijnlijk is het ook het paard dat het best zou gedijen in de vrije natuur. Verkopen zou voor dit paard verschrikkelijk zijn nu ze eindelijk bij iemand de deur op een heel klein kiertje heeft gezet.

Een paard met een gedragsprobleem is in mijn ogen juist een paard dat je niet mag verkopen. Als het niet klikt of je hebt problemen zoek hulp en probeer het op te lossen dan pas heeft het paard een eerlijke kans. Als het paard goed is zoals het verhaal van Trea kan je juist iemand er veel plezier mee doen.

He wat naar, sterkte ... hoe ver zijn op het gebied van Cushing mbt behandeling en mogelijke medicatie