Herman schreef op dinsdag 22 januari 2008, 11:50:


En stel dat iemand in zo'n proefperiode brokken en maakt of je paard even verknald door onkunde ofzo? Hoe zou zo'n proefperiode er uit moeten zien? Vaak hebben mensen mooie praatjes over hun kunde, maar in de praktijk loopt het vaak weer heel anders. Dan krijg je na een maand misschien wel een paard terug waar je helemaal overnieuw mee moet beginnen. Ik heb ooit eens een paard uitgeleend aan iemand die het paard voor me buiten door zou rijden ( ik kan dat zelf niet als blinde kip) Een ervaren iemand, maar mooi dat het paard voor haar helemaal niets deed, behalve vluchten. Dt vluchtgedrag werd als dominantie bestempeld. Dat paard is van alles, maar niet dominant.

Piet schreef op dinsdag 22 januari 2008, 11:39:

Dat zou ik in eerste instantie ook nastreven piet
maar in theorie kan dat wel kloppen en sta ik er achter,
de praktijk is soms anders
Ik heb mijn 1ste paard van manege gekocht. Werd met stang kinketting sporen zweep en helen battaklan gereden, 3weken op stal (zonder uit te komen!), enz. Ik kreeg 14dagen proef met hem. Het ging niet goed. Maar ik ben er van uitgegaan dat dat allemaal te maken had met nare jaren in de manege en het allemaal zou beteren als ik hem de tijd gaf op de wei en beetje bij beetje alles zou opbouwen. Pas later, toen de 14dagen voorbij waren, na 6 maanden was het duidelijk dat onze karakters echt niet matchten. Ik heb vanalles gedaan opdat het toch zou klikken (clicken zou mooi zijn ) tussen ons maar het mocht niet zijn.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 22 januari 2008, 11:27:


Wilde net schrijven wat jij hier schreef, Eva.

Vinden jullie dat leuk? Dat je zoveel moeite moet doen om overeen te komen met een paard?
Heeft dat een grotere waarde ofzo?

Ik heb met Pête ook twee jaar ruzie gehad. En ik denk dat zowel het paard als ik dat niet meteen als aangenaam hebben ervaren.
En om nou te beweren dat zo'n haat-liefde verhouding een meerwaarde inhoudt?
Ik ben gek op m'n paard maar toch....ik zou zoiets nooit meer willen.
Als ik nog eens een paard koop waarmee het niet meteen klikt, dan gaat hij toch echt weg hoor.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 22 januari 2008, 12:05:


En zo'n proefperiode is ook niet altijd van toepassing.
Want met jonge paarden, veulens, jaarlingen etc...?
Die koop je, gooi je een aantal jaren op de wei en het zal pas zijn als je er iets aan gaat vragen dat je echt weet wat voor vlees je in de kuip hebt.
je hebt natuurlijk wel een beeld van het karakter van je paard over die jaren, maar je kan dan nog aardig verbaasd zijn, denk ik.

Ans Jondral schreef op dinsdag 22 januari 2008, 12:12:


hier nog zo iemand die der serieus aan moeten werken heeft. Proefperiode had nx uitgemaakt... ongeveer heel het eerste jaar, was hij nog steeds zoals hij was toen ik hem kocht: bang in de omgang,onderdanig en suf.
Nu is hij de chef van de wei en alles behalve suf of rustig! integendeel, hij kan de benen van onder zijn gat rennen zonder een spatje zweet te vertonen. De enige reden dat hij waarschijnlijk mak was bij het wandelen, was gewoon omdat het hem allemaal niet interesseerde en hij lang geleden heeft onder chronische tekorten in de voeding (pas na de zoveelste kuur van DA nr 3 begon het pijlsnel berop te gaan!). Langs een kant ben ik nu doodgelukkig als ik hem daar zelfzeker door de wei zie vlammen, maar het spijtige was dat nu ook duidelijk werd dat wandelen toch niet zo iets voor hem was (tenzij in groep).

Ik moet Ans wel gelijk geven dat al dat gezwoeg ook vermoeiend is. Kijk naar de 3e pony die ik bijkocht; heb er toch ook maar eentje op karakter uitgekozen toen. Ik had nochtans een KWPN merrie gratis aangeboden gekregen van een vriendin die stopte met paarden, maar dat was zo'n kreng dat ik dacht van sorry, maar dit zie ik toch niet zo zitten. Hoewel ze vast wel een goed paard zou kunnen worden voor iemand (mits er aan gewerkt werd)

Esther schreef op dinsdag 22 januari 2008, 11:56:


Bij Papillon zijn geen afspraken gemaakt. Ik was een volslagen no-no als het om paarden ging. Ik kreeg hem gewoon voor 1 maand op proef, omdat de eigenaar juist in zijn eindexames zat en dus tóch niet kon rijden.
Ik mag er niet aan denken als er tijdens die proefperiode iets met Papillon zou gebeurd zijn.

Bij Veldre hebben we een contract opgesteld, waarin alle aansprakelijkheden beschreven staan. Ook de uiteindelijke verkoopprijs stond erin. Ik heb - contractuele afspraak - de prijs betaald de dag dat we Veldre zijn gaan halen.
Klinische keuring was voor rekening van de eigenares en werd uitgevoerd voor vertrek, mét schriftelijk verslag van de DA.
Als Veldre nu binnen de maand tóch terug zou gaan naar de eigenares, zou opnieuw een klinische keuring plaatsvinden, deze keer op mijn kosten. Blijkt alles in orde, wordt het bedrag cash terug betaald.

Het was een héél strak, maar duidelijk opgesteld contract. Voor de uiteindelijke inhoud ervan hebben we meermaals onze wensen, eisen en opmerkingen naar mekaar doorgemaild. Na 1 week zijn we bij elkaar gaan zitten en hebben we alle belangepunten samen op papier gezet.
De inentingen die Veldre gehad heeft, en die ze nog moest krijgen, wanneer ze ongeveer terug moest bekapt worden, transport van Nederland naar België, ... àlles hebben we doorgenomen en daar waar relevant mee in het contract opgenomen.
En ja, er kan dan nog altijd van alles mislopen. Maar Veldre was al wél betaald.
Risico's kan je nooit voor 100% uitschakelen. Maar goede communicatie en duidelijke afspraken op voorhand kunnen toch al héél wat narigheid voorkomen.

De omgekeerde veronderstelling dan:
Ik heb mijn oog laten vallen op een onwaarschijnlijk mooi, lief en aanhankelijk paard. De eigenaar vertelt mij dat het beestje kerngezond is, licht op de hulpen reageert en ideaal geschikt is voor beginnende ruiters die graag veilige bosritten willen maken.
Maar het paard blijft bij de eigenaar tot de dag van verkoop.
De eigenaar vertelt me ook dat ik elke dag mag komen rijden na afspraak, zodat er zeker altijd iemand thuis is.
Ik bezoek mijn kandidaat-paard 4 tot 5 keer in de week. Dochterlief mag mee, en we rijden samen, verzorgen het paard en gaan er af en toe ook eens leuk mee aan de hand wandelen. We moeten teslotte op die maand zoveel mogelijk feeling krijgen met deze 4-voeter.
De maand is om en we kopen.
Alles lijkt goed te gaan, maar na een weekje begint het paard geleidelijk aan wat streken te vertonen. Dit wordt steeds erger totdat het paard al gauw niet meer te rijden is ... stampen, bokken, stijgeren, ...
Na een bezoek van de DA blijkt het paard medisch helemaal niet in orde, en al helemaal niet geschikt om als rijpaard te fungeren.
Tijdens de proefperiode echter ging alles zo lekker. De eigenaar spoot zijn paard plat om mankementen te verdoezelen. Eens het paard verkocht, zijn de medicijntjes vlug uitgewerkt en komen de medische afwijkingen terug.
Dan heb je voor véél geld alleen maar een hoopje ellende in huis gehaald.

Dààrom wil ik een paard onvoorwaardelijk op proef, in mijn omgeving, nóóit bij de eigenaar zelf.
Je zou er van te kijk staan hoevel zieke paarden als kerngezond op deze manier verhandelt worden.

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Ans Jondral schreef op dinsdag 22 januari 2008, 12:12:


Wel zo'n paard "leert" je héél véél, daardoor wordt je weer een beter paardemens en maak je diezelfde fout ni meer maw je leert stilletjesaan de karakters te lezen!!