irene schreef op vrijdag 11 januari 2008, 17:03:


Hoi

Na dit type operatie mag hij ten vroegste na tien-veertien dagen naar huis. Nu wordt de voeding langzaam opgedreven om te zien of dat goed gaat en er geen verstopping of darmverlamming optreedt, en of er geen wondinfectie is.

Dat gewicht zal wel meevallen, ik verkijk me toch op die ingevallen flanken waardoor z'n heupen er zo uitsteken. Hij woog bij opname 440 kg ongeveer, en (daarnet gewogen) nu 395 kg.

Groetjes,
Nathalie

Elzaliene Proost schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:28:



Hoorde van een collega dat op de manege waar haar kinderen rijden ook regelmatig een pony z'n dertigste verjaardag mag vieren. Je hoort dit nog wel, en specifiek van niet dressuur-manegepaarden, paarden die vanzeleven nooit verzameld worden gereden, en waarbij dat ook niet geprobeerd wordt. Gewoon dagelijks lessen klossen en met kinderen rondhossen.

Groetjes,
Nathalie

charlot van r schreef op zaterdag 12 januari 2008, 19:51:


Zo is het nog steeds precies Met stro op de vloer, ziet er gezelliger uit maar heeft het paard niets aan. Wat je niet ziet is dat de voorzijde van de box tralies zijn zodat ze gelukkig wel de overbuurpaarden zien.
Cesar krijgt het hooi nu nog uit de voerbak, dat is al iets lager dan die grrr ruif.
Toen hij daar zes jaar geleden was voor zijn arthrodese operatie mocht hij natuurlijk wel normaal eten en haalde ik telkens zoveel mogelijk hooi uit die ruif om op de grond te leggen. Daarbij voelde ik meteen zelf hoe alle stof in mijn ogen viel. Toen stond hij gelukkig niet vastgebonden, maar mocht hij ook niet uit de box... En dat mag nu gelukkig wel.

Myriam schreef op zaterdag 12 januari 2008, 20:07:


Ja, heel leuk boek, leest vlot! Soms nogal 'ik denk dat' zonder bewijzen, maar alla, ze mag dat denken. En ik weet denk ik waarom ik met spaanse pas ed. zo weinig vooruitgang maak: omdat ik niet variabel beloon! Maar de verhalen over dolfijnen daar heb ik moeite mee (raar genoeg misschien). Ik moet even iets vragen dus...

Nathalie

Hoi,

Naar aanleiding van het boek van Karen Pryor bekruipt mij het gevoel dat ik dolfijnen in gevangenschap eigenlijk heel erg zielig vind (en dat doet mij ook nadenken over paarden, hoewel dat minder erg lijkt). Weet iemand waar ik kan lezen over mens-dolfijn (of orca, of andere zeezoogdieren) relaties in de open zee? Ik heb het vermoeden dat deze dieren ook in volle zee geclickerd worden om bv. militaire opdrachten uit te voeren, weet iemand meer?

Groetjes,
Nathalie

Eva Saegerman schreef op zaterdag 12 januari 2008, 21:17:


Hoi! Ze zijn alledrie leuk, maar die laatste is het leukste, en wel hierom: ze zeggen 'you can lead a horse to water, but you can't make him drink', wel, dat is bij jullie dus niet waar! Chapeau zenne!


Nathalie

stumperd schreef op dinsdag 8 januari 2008, 18:54:


Hoi Conny,

Ik had vroeger op deze vraag al geantwoord denk ik? Maar ik ben ook nogal voorstander van helemaal niets aan het paardenhoofd, in de mate van het mogelijke natuurlijk (veiligheid).
Nu rijdt ik eigenlijk de laatste tijd bijna niet meer, oa. onder invloed van Nevzorov en co die op een paard zitten gelijk stellen met dierenmishandeling... maar hier is het filmpje van ons eerste en enige jumpingparcours, dat was ook zonder hoofdstel:
http://nl.youtube.com/watch?v=WViCflsbyuk

Groetjes,
Nathalie

charlot van r schreef op zondag 13 januari 2008, 11:27:


Goeie tip weeral Charlot! Hij mag idd vanaf vandaag hooi hebben, in de ruif jawel, ik heb het op de grond gelegd, maar ik zal morgen mijn grote zak met groot gat meenemen, thanks!

Nathalie

Eva Saegerman schreef op zondag 13 januari 2008, 11:51:


Ze? De Amerikaanders zeker? Meer specifiek bv. Mark Knopfler in het mooie liedje 'Your Own Sweet Way' (Hij zingt dat eens niet met de Dire Straits maar met The Notting Hillbillies)
Of bedoel jij Parelli misschien? Die zegt dat nu eens niet, en itt. Ik kan Lolita ook naar water leiden en door te vragen het aan te raken met haar neus (nose neck, maybe feet) haar ook wat doen drinken. Stokertje!

Groetjes,
Nathalie