Esther schreef op zaterdag 29 december 2007, 22:17:


Je draagd wel zeker een oplossing aan, voor die paar paarden bij jou i 't reservaat. Ontken het nou niet suffie ik vind het prachtig dat er omstandigheden bestaan waarin die ziekte spontaan overgaat, gelijk bij Frans.
tis humor schat

Michiel

Esther schreef op zondag 30 december 2007, 0:58:


Geeft niet ik zal het uitleggen zoals ik het bedoelt heb:


Als je mijn intonatie er bij had gehad of mijn gezicht dan had je gemerkt dat ik blij en vol verbazing ben dat er simpele oplossingen bestaan voor semme. Er niet tegen kunnen, is meer een manier om te zeggen: WAUW waarom krijgt DIT niet meer aandacht, WIE kan dit op gaan pakken zodat het meer wordt dan een simpel mailtje hier op pn-forum?


Dit is nu wel duidelijk dacht ik he


Hier geef ik een simpele eerste aanzet voor die volgende stap. Die semme paarden uitwisseling met Pien zou hier prachtig in passen. Moeten jullie zeker doen. Wat zou dit aangeven, dat een semme paard bij jou op het land beter geneest als bij Pien? Precies zo als bij Baladeika, geef dat paard nog eens voorzichtig een paar wortels en dan afwachten, zonder in proefdier toestanden te terrecht te komen natuurlijk. Maar allee elke duidelijke verbetering of verslechtering draagd wel bij in dit raadsel.


Geen sneer hoor, hie kan daar nou over gesneerd worden?
Mijn verband is, dat net als bij kruiskruid vele mensen seme als een groot onoplosbaar probleem zien. Zo werd dat met kruiskruid ook ervaren. Totdat iemand het probleem bij de kop vatte en het handteerbaar werd
In die zin dus, wou ik dat seme net zo hanteerbaar zou kunnen worden.


Tis de humor een echo van de eerste zin,
"Kijk tegen dit soort berichtjes kan ik niet goed tegen."

Verlate groet, Michiel

Met Jur heb ik nu iets raars.
Rond zijn voerbak van 3 meter lang heb ik een stoeprand gelegt om straks daar rond grind tussen te leggen voor de hoeven. Op het hooi heb ik een voerhek gemaakt verzwaart met 8 zware stoeptegels. Voor 3 paarden werkt dit allemaal prima.

Maar Jur durft niet over die rand te stappen, oftewel hij kiest ervoor om zich voorover te buigen en zo te gaan eten. Met het grind wacht ik nog even, om eerst zijn gedrag te veranderen.

Daartoe heb ik maandag de stenen rand verschoven om de tussen ruimte te vergroten. Was de afstand van zijn voeten tot de bak eerst 50 cm nu is dat 80cm. Hij kan zo nog steeds eten als de bak vol is, maar wel in een heel vreemde ondergeschoven houding. 2 dagen doen ze over een volle bak, die 2de dag kan hij er niet meer bij. Gisteren hebben Tessel en ik even geclickert waardoor hij bereid was 2 voeten over de rand te zetten (met een zuur gezicht) en alleen omdat wij daarop clickerden. Daarna staat hij weer ondergeschoven te eten. Raar en ik maak me zorgen om die rare eethouding. Zowel zijn voor als zijn achtervoeten staan nu verder onder de massa, anders valt hij om. Op zich wel een goede gymnastische oefening (ja toch?) , maar niet om uren vol te houden.

De rand nog verder weg zetten, dan moet hij wel, is wellicht een betere oplossing. Of het hele grind idee opgeven dat kan ook. Iemand een idee?

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.