Caatje schreef op woensdag 19 december 2007, 17:48:
> Geertje schreef op woensdag 19 december 2007, 17:27:
>
>> Caatje schreef op woensdag 19 december 2007, 16:06:
>>> is dat nou echt zo bijzonder dat een paard gewoon stilstaat
>>> voor 'n spuit? Geen commentaar op jou hoor Nathalie, gewoon een
>>> beetje verbaast over de reacties!
Nee, hoor, niet als commentaar opgevat
Het is ook niet mijn verdienste dat hij zo rustig lijft. Met Lolita heb ik indertijd (als deel van het
Parelliprogramma) nog wel injectiesimulaties geoefend, maar met Cesar niet eens, ook niet geclickerd. Hij is gewoon een schatje.
>>>Enne, was je spul dik (door
>>> de kou?) dat je zo langzaam de spuit leegdrukte? Zo ja, dan kun
>>> je misschien beter de naald vasthouden zodat de boel niet eruit
> snel in hoor. Een dikke vloeistof niet, dat gaat ook niet. En
> een intraveineuze injectie moet je idd langzaam doen en af en
> toe checken dat je nog bloed hebt, maar intramusculaire
> langzaam, waarom? Een specifieke reden?
Ik heb het op mensen geleerd, en trust me, hoe trager hoe beter (krijg zelf ook nog wel eens een spuit). Eigenlijk zie ik het net omgekeerd, intraveneus kan best snel als je in een groot vat zit het is immers direct mee met de bloedstroom. Inderdaad bij een bewegend dier af en toe checken of er nog wel bloed terugkomt en je dus nog goed zit. Bij intramusculair spuit je tussen de spiervezels, je duwt die dan met je vloeistofbolus uit elkaar als het snel gaat. Beter dat de stof zich langzaam wat tussen de spiervezels kan verdelen. En tijdens de injectie ook af en toe eens controleren of er geen bloed terugkomt, want je wil dan net niet in een bloedvat zijn. (Doe ik op filmpje twee keer). Ik vond eigenlijk van mezelf dat ik het net snel inspoot, omdat Cesarke er niks van laat merken en ik het liever snel afmaak ook.
Groetjes,
Nathalie
Warboel
