Frans Veldman schreef op zaterdag 1 december 2007, 13:30:
> Piet schreef op zaterdag 1 december 2007, 13:01:
> 
>> Het  is  flauwekul Shiny  te vergelijken met  een paard  wat  

> Frans
 > 
 > "If your only tool is a hammer, you tend to see every problem
 > as a nail."
Aangezien  ik  me  heb  voorgenomen om  niet  meer  tussen  berichten in te schrijven daarom even zo:
Je  vergelijkt  Shiny  met  paarden die  wel  ergens  bang voor zijn.  Ik zei dat  je  hem  niet  kunt  vergelijken met  een paard  dat  nergens  bang  voor is.
Ik heb  al  vroeg  besloten om Shiny  niet  met  dwang  te trainen, zie  het  verhaal  van het  schofttuig  in Inge's  boek.
Ik  wil  hem zover  krijgen dat ik  hem  zoveel  stimuleer  dat hij zelf  besluit  dat een  en  ander  geen probleem  is. Niet  na  eerst  ervoor  extra angst  te  moeten hebben doorstaan. Dat  heeft  hij  meer  dan  genoeg   gehad.
Een  compleet  andere  denkwijze  dus. Voor  mij is zoals  jij  het  beschrijft  een werkwijze  uit  de  oude wereld, a la  Monty  Roberts en ongetwijfeld  ook  
Parelli  natuurlijk.
Dat  hij  dat  probleem  weer  zou  hebben met een andere  kleur  touwtje  is  een aanname. Bovendien   een  foute. Het  ging  om  iets  wat  zijn  rug  aanraakt. Geen  enkel probleem, met  welk touwtje  dan ook.
Het  grappige  is  dat  hij  nooit  meer  wegrent  als  ik  geen  zaken  vraag  die  zijn moed  te boven gaan. Daarmee  bedoel ik  niet  dat  hij  niet  wegrent  van een paraplu , maar  van een afgewaaide in paniek  raakt en dat  ik  hem  stuk voor  stuk zaken aanleer, want  ook  dat  is  een  aanname van je, zoals  het  groen of  blauwe  touwtje. Hij  maakt  zichzelf moediger en  tevens steeds  meer  vertrouwend  op  mij.
Dacht  je ( als  miniem voorbeeldje) dat  hij  vroeger  op 't  gemakje  tussen, wat, hoeveel, een  20  mensen door  was  gelopen,  hier  en daar  een praatje  makend? Of  heb  je  dat  niet  gezien tijdens  de  bbq? Hoe  ontspannen hij  was? Vertrouwd met  iedereen en op  iedereen  vertrouwend. 
Die angstgrens  komt  steeds verder van zijn moed  te  liggen omdat hij zichzelf  geleerd  heeft dat  hij  samen met  mij voor  steeds  minder  dingen hoeft  bang  te zijn. Alle  dingen waar  hij  vroeger  van  schrok, zijn geen enkel  probleem meer. 
We  zijn nog  niet  klaar, we  hebben nog  even nodig, maar  zijn progressie  is op  dit  moment  geweldig en  straks  hebben  we  alles  bereikt  wat  ik  voor  hem wil, zonder  dwang, op  de  meest  diervriendelijke  manier  die  mogelijk is.
Ik  heb  geen vooroordelen  tov 
Parelli.  Ik  heb mijn  mening, da's  wat  anders. In mijn ogen is  de  basis  verkeerd en  de  manier  van met  dieren omgaan achterhaald. Het  tekent  dat  men  andere  inzichten inbrengt  en  niet  meer  op  een universele  manier  elk  paard aanpakt. Dat  er schoorvoetend  met  voer  beloond  wordt  is  voor  mij het  bewijs  dat  men  een  andere  richting  opschuift. Hopenlijk naar  een  wetenschappelijk erkende  methode  

ik  ben wel  jaloers  op  het moronproof  lesprogramma, 
Op de  oefeningen op zich  kan ik  weinig  tegen hebben.   
Piet
The opposite of  positive reinforcement is no reinforcement, not correction