Piet schreef op donderdag 15 november 2007, 19:55:


Bon, ik probeer mijn gedachtenkronkel nog eens uit te leggen. De hoef van een paard is (volgens mij althans) gemaakt om vooral op de draagrand te steunen. De hardste hoorn bevindt zich op de draagrand. Mijn merrie werd bekapt door een assistent van een dierenarts, die zelf les gaf in 'naturlijk bekappen'. Of dat nu volledig volgens de hier uitgelegde manier was, weet ik ook niet voor 100%. Hij hield haar hiel laag, en als je de zoolvlakte zag, zag je duidelijk dat praktisch de hele zoolvlakte de grond raakte. Hoefijzers zijn er nooit aangeweest, daar gaat het dus niet om. Maar als ze 80 % van haar tijd stilstond, en ze steunt voornamelijk op de zoolvlakte, kan dat dan niet zijn dat de bloedsomloop althans plaatselijk wat kan belemmerd zijn? Oke, mijn merrie was MAAR 22 jaar oud. Maar het was een fokmerrie, en de mens kan ook 100 worden, hoe komt het dan dat iemand van 70 sterft? Dat is kritiek geven om kritiek te geven, vind ik dan. Ik wil niet de betweter spelen, ik wilde gewoon vragen of dit mogelijk is wat ik denk. En kritiek geven is makkelijk, leg het me uit als je het zo goed weet. Ik zit idd in gent, in het derde jaar.

Piet schreef op zaterdag 17 november 2007, 12:40:


Dank u om het mij uit te leggen. Nu heb ik wel nog een vraag. Hoe komt het dan dat paarden uit warme gebieden (vb. arabier) niet op de zool lopen, maar dan wel vnl op de draagrand ( witte lijn + buitenste hoorn)? Dit is de natuurlijke aanleg van hun hoef om direct contact met de ondergrond te vermijden.