Tja, ik wil eerlijk gezegd niet weten wat er met die dieren zou gebeuren als er geen asielen bestonden. Ik run mijn asiel met hart en ziel.

Ik kom helemaal niet naar hier om te horen of ik wel of niet goed bezig ben. Het zal mij een zorg zijn wat anderen van mijn werk denken.

Ik wou gewoon weten hoe ik mijn paarden optimaal continue buiten kan houden.

ElineAT schreef op zondag 26 juni 2011, 19:13:


Het nut van een asiel onderschrijf ik wel. Het gemak waarmee mensen hun afgedankte dier kunnen brengen, niet. "Hij is te druk", "hij eet poep!" en ga zo maar door ... te triest voor woorden, maar daar kan jij niets aan doen.
Met het aantal paarden wat jij hebt en het aantal hectare zie ik het probleem niet om ze optimaal continue buiten te houden. Ik heb 5 paarden en 1,2 hectare weiland. 4 delen grazen, 2 delen standweide/paddock. Gaat prima!
Inderdaad niet van die foeilelijke zeecontainers plaatsen, maar mooie en simpele schuilstallen bouwen of zorgen voor natuurlijke beschutting.

Ik heb nu al een mooi (maar vervallen) schuilhok staan. We gaan dat zowiezo opknappen. Daar kunnen ze met gemak alle 13 onder. Bij erg slecht weer kan ik ze dan bvb op die weide zetten. Bij goed (droog) weer kunnen ze dan op een weide zonder schuilhok. Maar als ze met 13 op 1 weide staan in de winter zal dat dan geen gigantische modderpoel worden? Ik zou wel voor een verhoog (plateau) kunnen zorgen. Maar ik moet natuurlijk ook nog op de weide geraken met hooi en ik vrees dat het aan de ingang zo'n modderpoel zal worden dat ik er niet meer zal doorgeraken met de tractor (tis een antiek geval).

Maar ik merk nu dat mijn gras wel snel op is met 13 paarden. Ondertussen zet ik ze elke dag maar enkele uren op een grasweide en gaan ze erna op een weide die volledig kaalgegeten is. Ze staan allemaal ok qua gewicht, niet te mager, niet te dik. Maar ze vervelen zich daar dan wel vaak. Misschien is het beter om met strookjes te werken?

Peter Donck schreef op zondag 26 juni 2011, 18:52:


Ja, dat denk ik ook te doen; zou ook vliegen weg te jagen, dus da's 't proberen waard.
En anders lust ik die noten in ieder geval zelf graag
Het plan zoals het er nu ligt is opgesteld door die meneer van het Landschapsbeheer Gelderland, met gebruik van de planten zoals die in deze streek zo'n 150 jaar geleden voorkwamen. We zijn nu aan het bekijken wat we wel en niet (of anders willen doen) en dan nog wanneer. Want alles dit najaar, dat gaat 'm niet worden, denk ik....

ElineAT schreef op zondag 26 juni 2011, 20:02:


Dit zal bij een Paddock Paradise ook veel minder zijn. In een vierkante kale wei vervelen ze zich veel sneller dan op een kaal pad. Wij hebben 4 paarden op 1,4 ha staan. Ze krijgen 2x per dat een smal strookje gras in een weitje, en als dat op is, lopen ze veel op het pad op zoek naar nieuw aangegroeide grassprietjes, gevallen blad of richting de waterbak. Ik heb twee koudbloeden, die uit zichzelf zo min mogelijk bewegen en ranghogere uit de weg gaan om niet te worden opgedreven. Maar door het gebruik van een smal pad, worden mijn (nog te dikke) pony's geregeld voor de leidende merrie uit over het pad gestuurd. Ik zie ze soms slapen, maar ik heb nog niet gezien dat ze zich verveelden (die van mij stonden hiervoor op een pensionstal, dus weet hoe het eruitziet als ze zich staan te vervelend... ).

Op de Nederlands site over PP (zie eerder gegeven link) wordt ook beschreven hoe je strookbegrazing zou kunnen gebruiken in de wei binnen de track. Kwestie van veel doorgangen maken in je binnenafrastering zodat je de wei in repen kan delen. Succes!

angelique hage schreef op maandag 27 juni 2011, 0:50:


strak plan ! doen ! met de walnoten !
niet twijfelen ! luisteren naar de meneer !
en naar mij natuurlijk !

nota : de walnoot is oorspronkelijk afkomstig uit zuideuropa en de balkan
maar wordt hier al eeuwen aangeplant omwille van de noten, de notenolie, het hout en de looistoffen in de bladeren en bolsters
daarom past hij ook perfekt in een natuurlijk kultuurlandschap van gemengde landbouw en menselijke aktiviteit (bemerk : elk woord kan op verschillende wijzen ingevuld worden )
walnoten zijn fantastische bomen waar je géén schommels moet inhangen omdat de takken snel breken maar langs de andere kant is de walnoot een boom die zelf redelijk veel dood hout produceert, daardoor zeer interessant is voor spechten én een boel holenbroeders (de vogels !) én bovendien heeft de walnoot een uitstekende veerkracht naar regeneratie toe, noten werden vroeger geknuppeld, omwille van de hoogte waarom de noten hangen, maar tegelijk werd daardoor een boel dood hout en twijgjes eruit geknuppeld en werd de boom gestimuleerd op zichtzelf terug "op te starten".
Bij elke boerderij of stulpje stond wel een walnoot, om de beeestjes weg te houden, voor de noten en de schaduw... de geur moet je een beetje aan wennen, maar eenmaal je de boom met liefde omhelst, wordt die speciefiek aangenaam....
helaas verdwijnen de ferme notelaars al even snel als de biodiversiteit !