ja Merel, dat zijn ook toffe dingen, zo'n plastic raten om vb rond de waterbak te leggen of zo. We dachten vb al aan grastegels in beton, maar da's voor volgende zomer, dan gaan we werk in de weide steken !
De ondergrond is klei, maar niet zo'n zware soort. Het is wel vrij ondoordringbaar een de grond aangeduwd is , vandaar dat de modder lang blijft liggen....maar eigenlijk is dat allemaal niet zo'n ramp... paarden zullen denken : "nieuwe manier van stappen? Wat voor 'lichaamstaal' is dàt?" als m'n laarzen zich in de modder vastzuigen en de beestjes moeten gewoon hun hoefjes wat verder opheffen om erdoor te baggeren...
groet
Hera

Hoi
wij gebruikten witte plasitieken versteekbare paaltjes waar je op verschillende hoogtes lint kunt doorsteken, echter na een vorstperiode zijn deze bros / hard geworden en ze braken makkelijk stuk (jammer , waren dure dingen)
Nu hebben we buigzamere paaltjes van metaal met plastiek laagje errond, en met zo'n krul erop om het lint door te halen, deze kunnen beter tegen temperatuurverschillen zomer / winter. Maar eigenlijk stond ook in de folder dat die niet bestemd waren voor paarden, maar voor ons is het ok (t zijn grote ponys), nadeel is dat je maar 1x lint kunt doorhalen...
Opgelet : iemand uit het dorp gebruikte ijzeren paaltjes met isolatoren op, zie je soms in agrarische winkels.... echter zijn paard is ertegen gelopen of op 'gevallen' weten niet precies wat er gebeurde en haalde half zijn lijf eraan open...paard was niet meer te redden.
groet
Hera

Hera schreef op maandag 22 november 2010, 22:38:


Ik denk dat die raten prima werken, met veen heb ik een hard hoofd in, zand werkt sowieso, klei zou ik wel durven proberen. Ik vind het heel erg fijne dingen.

Marlies Sanders schreef op maandag 22 november 2010, 22:16:


Precies zo kan het ook, maar dan toch de 3e draad gebruiken.
Olly was al aan de andere kant, zodra de draad slap kwam te hangen als ik die wilde verzetten. Dus IK maak de volgende strip vast gereed en schuif dan de achterste draad op.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Eva Saegerman schreef op maandag 22 november 2010, 20:45:


... met een dakpan in hun lip ?!

Ja ik heb die witte met krul ook al zon 15 jaar, gaat nog steeds goed, heel soms gingen ze eronderdoor , maar dat krijg je als je steeds vergeet de stroom aan te zetten, dit heeft verder nooit problemen gegeven, paaltje komt los uit de grond en paard is vrij in de grote wei, dat is dan alles.

oei k heb al jaren de gewone wittepaaltjes en die gaan nog steeds mee. Een paar zijn idd kapot maar de kwaliteit scheelt wel waar je ze koopt. Degene die van een zaak komen waar ze alle soorten afrastering verkopen zijn beter dan diegene die we bij AVS. Wij verzetten idd de draad ook elke dag maar laten het afgegrazene stuk open zodat ze toch op de duur over een groot opp kunnen lopen. Een deel van de winterwei hebben we nu wel defentief afgesloten omdat ze het nu toch maar kapot lopen.
Myr

Hier een weiland van 60 x 90 meter.
Een strook van 5 meter breed rondom de wei met 4 ''definitieve'' houten palen.
Definitief tussen'' omdat we van die stalen paalhouders de grond in hebben gestampt , diep genoeg zodat de grasmaaier , eg , en ander landbouwwerktuig ,er zo overheen kan. De palen haal je er zo uit , en steek je er ook zo weer in.
Dit om het lint enigzins op spanning te kunnen houden.Tussen die houten palen zit er om de 10 meter zoon witte met krul.
Vanuit de lange zijde plaatsen we een rij van die witte krulpaaltjes tot aan de overliggende zijde. Lint komt daardoorheen , dubbel.
Nu kun je heel makkelijk eerst de ene kant langs de prikpaaltjes geven , en als de hele strook op is , neem je de andere kant.
Is die op , dan de hele rij plaatjes weer verzetten in een lange rij.
Werkt voor ons erg simpel , maar ik geloof dat het niet echt duidelijk overkomt zo

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

We hebben hier een stukje afgezet met houten ronde palen , en ronde dwarsliggers.
Maar helaas , gras is altijd groener aan de andere kant , palen worden dwars doormidden gedrukt .
Palen zijn zeker 15 cm in doorsnee.
Het staat mooi , maar je zal voor het behoud er toch een schrikdraadje langs moeten spannen.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Wij hebben alleen op de hoeken van het land nog houten palen staan. Daartussen schriktouw (geen lint) met verplaatsbare paaltjes. Zo kunnen we gemakkelijker de sloten en slootkanten bijhouden (moet verplicht 2x per jaar gebeuren).

Schriklint ging hier heel snel stuk doordat het veel bewoog in de wind en dan versleet op de isolatoren. Het touw gaat best heel lang mee en laat zich gemakkelijk knopen.

Van de witte krulpaaltjes gaat bij ons snel de isolatie stuk in de krul, waardoor ze niet meer werken.
Liefst gebruiken we de blauwe flexibele paaltjes met onder een ijzeren pen. Daar zit alleen boven een isolator op, maar je kan er door middel van apart verkrijgbare ijzeren klemmetjes heel gemakkelijk ook lager een draad langs zetten. Deze paaltjes gaan zelden stuk en hebben een heel lange levensduur. Onze oudste paaltjes hebben we al weer 25 jaar en die gebruiken we nog steeds.

In de tijd dat we nog stripbegrazing gebruikten, had ik aan de buitenzijde vaste draden gespannen tussen houten palen en verschoof ik telkens een verplaatsbare draad daartussen met prikpaaltjes.
Nadeel van stripbegrazing vind ik dat het land heel erg vertrapt wordt. Paarden vreten en lopen het nieuw gegeven stukje echt helemaal kaal en stuk. Ik geef er nu de voorkeur aan paarden voor een kortere periode een paar keer per dag op het hele land te zetten en ze er dan weer af te halen. Hierdoor wordt er veel minder vertrapt. Nadeel is dan weer dat het vrij ¨arbeidsintensief¨ is en ze niet de hele dag kunnen eten.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Hoe groot zijn ongeveer de stroken ? is het voldoende als je 1 keer per dag ze een nieuwe strook geeft ?

Ik ben al heel blij dat er toch een groot aantal reacties zijn, ook handige tips. Maar ik zal dus inderdaad zeker in het begin stroomdraad moeten zetten.
Ik hoop dat er nog veel mensen reageren over hun wei, ik vind het wel leuk om te lezen dat er toch zoveel verschillen zijn.