tot zover al dank voor jullie reacties, en het is echt niet dat de beestjes me niets waard zijn, mijn leven is op het moment een beetje om de beestjes heen gebouwd zeg maar. Naast mijn paardjes heb ik ook nog een hond en mijn werk en huishouden en een lichte vorm van sociaal contact, voor een zware vorm heb ik geen tijd haha.
Een weide maatje heb ik al voor zitten kijken maar dat krijg ik qua stal gelegendheid niet gerealiseerd behalve met een hele smak werk en geld...... een verzorgster/bijrijder wil ik niet, ik wil geen vreemde mensen op mijn grond, ofja vreemde mensen, je leert ze wel kennen maar ik heb daar zelf geen goed gevoel bij. Eigenlijk ben ik ook weer zo dat alles wat gebeurd op mijn manier gebeurd, niet dat het niet goed is op de manier van een ander maar toch. En mijn haflinger vertrouw ik niet met een ander. Hij is behoorlijk eenkennig en werkt alles (behalve mijn leskindjes) wat anders is als ik eraf. Mijn leskindjes doet hij wel goed, maar dan loop ik ernaast of in de bak en ik zie precies wanneer ik even een beetje moet helpen omdat meneer zichzelf toch even wil laten gelden.
Een bijrijder voor mijn pony zou ik wel goed vinden alleen is daar het probleem dat het beestje 1.22 groot is en alles wat daarop rijdt is nog te erg afhankelijk van papa en mama om tot bij de wei te komen etc......

Om het geld gaat het mij ook niet, ik heb ook geen geweldig salaris, een dat ik ze in eigen beheer en dus relatief goedkoop heb staan is ook maar een gunstige bijkomstigheid. Als ik ze al naar een stalling ga verhuizen dan wordt die kleine verkocht, ik kan het simpelweg niet betalen om er twee in stalling te hebben staan. Ik heb die kleine altijd met een bedoeling gekocht, hij zou lessen gaan draaien en daar eigenlijk zijn eigen brood mee verdienen. Dat heeft even geduurd, mede omdat hij na aankoop toch groen bleek te zijn, maar inmiddels loopt hij ruim een jaar 1 keer in de week 2 uurtjes een lesje met 'groene kindjes'. hij doet dit ontzettend braaf en sinds een half jaar zoiets loopt mijn haflinger om de 14 dagen een lesje wat ook goed gaat. Hier heb ik wel naar gestreefd, daarvoor had ik twee paarden, maar dit wil ik best opgeven want ook dit valt me zwaar. Ik twijfel vaak teveel aan mezelf, leg ik het ze wel goed uit, handel ik wel goed als die kleine even niet luisterd, is die kleine wel braaf genoeg.

Buiten dit alles vraag ik mij steeds vaker af waarom ik eigenlijk twee paarden heb, toch niet om er alleen maar VOOR te werken in plaats van MET ze, of gewoon om plezier te hebben. Ik kom er meestal niet eens meer aan toe om gewoon even snel een borstel over ze heen te halen, gewoon voor even contact met ze maken, een dag ziet er voor mij uit -> sochtens ze evt even op de wei laten of hooi geven, water checken, naar huis huishoudelijk spul doen, met de hond wandelen of naar de wei wandelen, poep scheppen, mijn haflinger zijn zomereczeem verzorgen, die kleine schiet er meestal bij in, naar huis eten/douchen weer naar mijn werk, en dan savonds nog even voeren en alles checken voor de nacht. Als ik al wil gaan rijden blijft dat tot het weekend liggen en dan komt het er ook niet van omdat er dan wel weer ergens iets aan de wei op zich moet gebeuren.........

Spisty schreef op donderdag 4 november 2010, 20:48:


Maar als jij op een pension"stal" gaat staan, dan heb je je toch ook aan te passen aan de daar geldende gang van zaken? Dan zal je een deel van de verzorging toch ook uit handen geven aan anderen? Ben je niet bang dat je dan vreselijk gefrustreerd gaat raken als de dingen anders gebeuren dan dat jij ze zelgf zou doen. Mijn ervaring is dat je als pensionklant je grotendeels moet aanpassen. Ik heb in het verleden op diverse pensionstallen paarden verzorgd en gelukkig mijn eerste eigen paard na veel ergenis op een pensionstal naar een (gedeelde) zelfverzorg weide kunnen verhuizen, inmiddels heb ik vier paarden aan huis en ik zou niet meer anders willen.

En zo is dat! Al zou ik 60 worden

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen