Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 10:44:


Zie, dat is het verschil dus!!
IK heb er nog steeds plezier mee, elke keer ik me met hen bezig hou (en dan heb ik het niet over rijden of trainen) geniet ik van hun tevredenheid

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Wil schreef op woensdag 3 november 2010, 17:38:


Ach ik zit een beetje te balen.
Ik wilde inderdaad 'afbouwen'. Er zijn andere dingen waar ik mij meer mee wilde bezig houden.
Dat ik Puzzle te koop aanbood, had daar ook mee te maken.
Maar Murphy kwam weer eens roet in het eten gooien.
Dus die huppelt hier nog steeds vrolijk rond en gaat de komende tijd nergens heen.
En Charly heeft natuurlijk Jamaica gekregen en nu heeft zuslief in haar hoofd gehaald dat die gewoon thuis blijft lopen ipv dat hij naar een opfok-adres zou gaan. (Nochtans hebben we hier dé ideale opfokplek 2 straten verderop.)
Dus dat is sowieso al 2 meer deze winter, dan ik oorspronkelijk in gedachten had.
En omdat hij een hengstje is en thuis blijft, heeft zuslief er zelfs nog een paard bij genomen. Nonkel Angel, om kleine Jammie op te voeden wanneer hij weg gaat bij Charly. Leuk beest, maar das weer een vreetzak en een zuipschuit erbij.

Dus in plaats van een rustige winter met alleen de 2 pony-merries, zitten we hier met een hele gang van 5. En die zullen verdeeld moeten staan over 2 verschillende locaties.
Ik kan er absoluut NIET mee lachen! (Zusje blijkbaar wel )

En acuut mee stoppen is makkelijker gezegd dan gedaan hé.
Anders zou ik dat misschien nog wel doen.
Maar voor Mandy een ander adres vinden is zowat onmogelijk.
En Puzzle kan ik momenteel dus ook niet zomaar verkopen.
Dus tja, ik zit er een beetje aan vast.
Dus dan blijven we maar lekker doorploeteren zeker?
En ik probeer zoveel mogelijk uit te besteden.
Hoefjes zelf doen, heb ik opgegeven.
Weides uitmesten doen wij al jaren niet meer. (Dat is het voordeel van 3,5 hectare )
Puzzle heeft een bijrijdster die hem enkele keren per week komt entertainen. Dus daar heb ik ook geen omzien naar.
En verder probeer ik de zo weides in te richten zodat ik het water en hooi slepen zoveel mogelijk kan beperken.
Maar dat helemaal vermijden, lukt natuurlijk niet.

Om maar te zeggen dat ik het volledig snap als iemand hier komt vertellen dat hij/zij het een beetje gehad heeft met alles in eigen beheer te doen.

Nils Vellinga schreef op woensdag 3 november 2010, 20:36:


Nils, je hebt volledig gelijk!

De balans tussen lusten en lasten is wat mij betreft een beetje de verkeerde kant uitgeslagen.
Ik vind het wél belangrijk om iets met mijn paarden te doen. En dat hoeft niet met allemaal.
Zolang er maar 1-tje is waar ik echt plezier uit kan halen vind ik het al goed.
Daar put ik dan genoeg energie uit om dat hele paardengedoe de moeite waard te vinden.
Maar met Pête die ziek werd etc... heb ik dat al jaren niet meer.
Misschien dat dat nog terug komt, maar tot dan baal ik er van.
Op een weide vind ik het trouwens sowieso al moeilijker om die balans in evenwicht te houden. De tijd die je effectief aan je paarden kan besteden is veel beperkter dan wanneer je bepaalde dingen kan uitbesteden.

Ans, als jouw zus in verhouding meer paarden heeft, wat meer werk met zich meebrengt, zou zij procentueel meer arbeid moeten verrichten dan jij.
En ik denk, gezien jouw schrijven hier, dat je dit best kunt bespreken.
Want ook al is het je zus en jullie beider hobby, hoef jij niet veel extra werk te doen omdat zij paarden erbij gefokt en gekocht heeft.
Toch?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op woensdag 3 november 2010, 21:57:


Dan ken jij mijn zusje niet
En deze winter heb ik er sowieso nog 2 van mezelf daarbij lopen.
Naast Tempête natuurlijk.
En om het onderscheid te maken tussen haar en mijn paarden, is ook niet zo vanzelfsprekend.
Momenteel loopt Mandy alleen bij mij thuis, dus daar draai ik volledig zelf voor op. (Voor Pête sowieso ook.)
Maar Puzzle staat ergens op een wei wat verderop bij die 3 van mijn zus.
Als ze daar geen water hebben, dan zijn dat niet alleen die 3 van haar hé, maar ook de mijne. En als ik dan water breng, is't ineens voor 5 ipv alleen mijn Puzzle.

Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 21:37:


Jij hebt ook gelijk, maar mijn hart zou meer pijn doen als mijn lichaam.

Voor mij dan ook reden om geen andere dieren er bij te nemen. Niet voor mezelf en niet van anderen.
Mijn dieren, mijn verantwoording.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 22:08:


Waarom niet Puzzle bij Mandy halen bij jou thuis? Alléén voor de winter uiteraard...

Coralie schreef op woensdag 3 november 2010, 22:21:


Dat overleeft die arme Mandy niet. (Daarom dat ze nu ook alleen thuis staat en de 4 andere samen.)
Puzzle kan behoorlijk irritant wezen.
In de zomer valt dat nog mee, omdat hij zich dan bezig houdt met gras eten. En dan kunnen die wel samen. Maar in de winter is Puzzle nogal een etter.
En Mandy kan daar niet mee om. Zij is in de winter fysiek ook niet al te best en ze moet veel kunnen liggen en vooral op haar gemakje wat rondkuieren. Als zij alleen met Puzzle zou staan, zou ze teveel opgejaagd worden en niet genoeg durven gaan liggen.

Het plan is nu. Mandy bij Charly en Jamaica op de grootste winterweide.
En Puzzle bij Angel op het kleinste weitje.
En zodra Jamaica afgespeend wordt verhuizen Charly en Mandy samen naar het kleine weitje. En Jamaica blijft op de grootste met Puzzle en Angel.

Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 22:28:


Ah, nou, sterkte ermee!

Alegria schreef op woensdag 29 september 2010, 9:06:


Ik heb hier mijn hooinetten besteld en zojuist binnen gekregen (voor de paarden 5 x 5 cm, shetjes 3 x 3 cm) ... ga gelijk mijn oude netten met veel te grote mazen vervangen. Mooi kwaliteit en scherp geprijsd!

tot zover al dank voor jullie reacties, en het is echt niet dat de beestjes me niets waard zijn, mijn leven is op het moment een beetje om de beestjes heen gebouwd zeg maar. Naast mijn paardjes heb ik ook nog een hond en mijn werk en huishouden en een lichte vorm van sociaal contact, voor een zware vorm heb ik geen tijd haha.
Een weide maatje heb ik al voor zitten kijken maar dat krijg ik qua stal gelegendheid niet gerealiseerd behalve met een hele smak werk en geld...... een verzorgster/bijrijder wil ik niet, ik wil geen vreemde mensen op mijn grond, ofja vreemde mensen, je leert ze wel kennen maar ik heb daar zelf geen goed gevoel bij. Eigenlijk ben ik ook weer zo dat alles wat gebeurd op mijn manier gebeurd, niet dat het niet goed is op de manier van een ander maar toch. En mijn haflinger vertrouw ik niet met een ander. Hij is behoorlijk eenkennig en werkt alles (behalve mijn leskindjes) wat anders is als ik eraf. Mijn leskindjes doet hij wel goed, maar dan loop ik ernaast of in de bak en ik zie precies wanneer ik even een beetje moet helpen omdat meneer zichzelf toch even wil laten gelden.
Een bijrijder voor mijn pony zou ik wel goed vinden alleen is daar het probleem dat het beestje 1.22 groot is en alles wat daarop rijdt is nog te erg afhankelijk van papa en mama om tot bij de wei te komen etc......

Om het geld gaat het mij ook niet, ik heb ook geen geweldig salaris, een dat ik ze in eigen beheer en dus relatief goedkoop heb staan is ook maar een gunstige bijkomstigheid. Als ik ze al naar een stalling ga verhuizen dan wordt die kleine verkocht, ik kan het simpelweg niet betalen om er twee in stalling te hebben staan. Ik heb die kleine altijd met een bedoeling gekocht, hij zou lessen gaan draaien en daar eigenlijk zijn eigen brood mee verdienen. Dat heeft even geduurd, mede omdat hij na aankoop toch groen bleek te zijn, maar inmiddels loopt hij ruim een jaar 1 keer in de week 2 uurtjes een lesje met 'groene kindjes'. hij doet dit ontzettend braaf en sinds een half jaar zoiets loopt mijn haflinger om de 14 dagen een lesje wat ook goed gaat. Hier heb ik wel naar gestreefd, daarvoor had ik twee paarden, maar dit wil ik best opgeven want ook dit valt me zwaar. Ik twijfel vaak teveel aan mezelf, leg ik het ze wel goed uit, handel ik wel goed als die kleine even niet luisterd, is die kleine wel braaf genoeg.

Buiten dit alles vraag ik mij steeds vaker af waarom ik eigenlijk twee paarden heb, toch niet om er alleen maar VOOR te werken in plaats van MET ze, of gewoon om plezier te hebben. Ik kom er meestal niet eens meer aan toe om gewoon even snel een borstel over ze heen te halen, gewoon voor even contact met ze maken, een dag ziet er voor mij uit -> sochtens ze evt even op de wei laten of hooi geven, water checken, naar huis huishoudelijk spul doen, met de hond wandelen of naar de wei wandelen, poep scheppen, mijn haflinger zijn zomereczeem verzorgen, die kleine schiet er meestal bij in, naar huis eten/douchen weer naar mijn werk, en dan savonds nog even voeren en alles checken voor de nacht. Als ik al wil gaan rijden blijft dat tot het weekend liggen en dan komt het er ook niet van omdat er dan wel weer ergens iets aan de wei op zich moet gebeuren.........

Spisty schreef op donderdag 4 november 2010, 20:48:


Maar als jij op een pension"stal" gaat staan, dan heb je je toch ook aan te passen aan de daar geldende gang van zaken? Dan zal je een deel van de verzorging toch ook uit handen geven aan anderen? Ben je niet bang dat je dan vreselijk gefrustreerd gaat raken als de dingen anders gebeuren dan dat jij ze zelgf zou doen. Mijn ervaring is dat je als pensionklant je grotendeels moet aanpassen. Ik heb in het verleden op diverse pensionstallen paarden verzorgd en gelukkig mijn eerste eigen paard na veel ergenis op een pensionstal naar een (gedeelde) zelfverzorg weide kunnen verhuizen, inmiddels heb ik vier paarden aan huis en ik zou niet meer anders willen.

En zo is dat! Al zou ik 60 worden

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen