Sandra van Bommel schreef op zondag 21 maart 2010, 11:49:


Túúrlijk overleven ze dat. Maar sommige honden - niet elke hond, plus het ligt er ook aan hóe hij/zij het schrikdraad raakt - zijn echt ernstig en/of langdurig van slag door zo'n incident.

Vooral als de hond zijwaarts langs een schriklint loopt, en hij zijn staart beweegt (al dan niet bewust), waarna zo'n schrikdraad-tik volgt. Of wanner de hond zich omdraait waarbij z'n staart of achterhand het schriklint raakt. In zulke situaties kan de hond echt niet begrijpen dat er verband is tussen het lint en die klap. In zijn beleving liep hij vrolijk buiten, en kreeg vanuit het niets een optater.

Moet je je voorstellen dat je zelf zoiets meemaakt, je loopt in een bos of een winkelstraat of waar dan ook, je doet niets byzonders, en opeens krijg je een flinke klap door je lijf! Wat zou dat met jou doen? (jou is algemeen bedoeld, niet specifiek Sandra )

Ik heb het nu niet alleen over eigen honden, maar over honden in het algemeen. Tijdens 12+ jaar werk als hondentrainer/hondengedrags-consultant, heb ik heel wat van dit soort gevallen gehad.

Natúúrlijk is het de fout van de eigenaar, als een hond losloopt en hem gebeurt zo iets. Maar ja, mensen maken zulke onoplettendheidsfouten. Ik ook wel eens.
Ik ken een geval van een Border Collie die op die manier een traumatische ervaring meemaakte. Bij een weiland waar zij en haar eigenaar al langer dan een jaar heel vaak liepen. Er stond nooit stroom op dat lint daar (de eigenaar checkte dat in het begin telkens, voordat ze de hond los liet). Tot die ene dag.

Ander geval uit mijn praktijk: zeer bange hond, gered uit een asiel, loopt aangelijnd met nieuwe eigenaar. Eigenaar is bezig om de hond geleidelijk aan te socialiseren / desensibiliseren, o.a. door de hond telkens een klein stukje verder "de wijde wereld" mee in te nemen. Ze lopen op een stoep, langs een tuin. Tuin is afgezet met paaltjes met daartussen in bogen hangend touw/koord. Hond loopt iets voor de eigenaar uit en draait zich om, omdat de eigenaar om zijn aandacht vraagt (met als doel daarna het commando zit, [click], brokje. Bij het omdraaien van de achterhand raakt de hond dat touw, dat er uitzag als niet meer dan touw. Staat er !@#$!!-stróóm op dat touw! Wég effect van drie maanden training. Wég pril vertrouwen in de nieuwe eigenaar. AAAARGHH!!

Mjah, een meter of 5 verder hing een klein bordje aan dat koord "pas op - schrikdraad". De eigenaren van die tuin verklaarden later dat ze dat zo gedaan hadden omdat dan hun dwerggeitjes regelmatig op het gras van de tuin konden grazen. Op zich begrijpelijk, toch?

Oké, die betreffende Border Collie en de ex-asielhond zijn uiteindelijk (weer) blije honden geworden. Maar onderschat alsjeblieft niet wat schrikdraad kan doen met een dier.

Reeën en eventuele andere wilde dieren met schrikdraad-ervaringen, over hoe die dieren dat beleven krijg ik geen feedback. Maar die feedback is niet nodig om te kunnen beredeneren dat ook dergelijke dieren erg onprettige ervaringen hebben met schrikdraad.

En katten? Mijn onderste schriklint staat heel laag, omdat Joris er anders onderdoor kruipt. Kat met staart hoog kan dat lint gemakkelijk raken.

Vandaar dat ik inmiddels vind (de mening die ik hierboven schrijf is gegroeid met de jaren), dat schrikdraad een stom dieronvriendelijk mensending is.
En het frustreert me dat ik zelf ook nog steeds schrikdraad heb, omdat ik geen fatsoenlijk (sterk genoeg) houten of beter nog metalen hek kan betalen, hoog genoeg zodat de geiten er niet overheen springen en sterk genoeg om schurende paardenlijven te weerstaan. Mede daarom de emotie/frustratie in de toon van dit bericht ;-(

grt,
Karen

Fam Meck schreef op zondag 21 maart 2010, 11:27:


Mijn respect voor wat jullie willen doen voor jullie paard!

Misschien kan hij eventueel tijdelijk terecht bij Stichting Paarden met Plezier?
http://www.stichtingpaardenmetplezier.com/
Op deze site staan verder wat mogelijkheden aangeboden in de advertentie rubriek (click op interactief, dan op advertenties, selecteer de rubriek weide en stalling, en/of de rubriek algemeen).

Vr. grt,
Karen

Hoi Karen,

Toevallig ben ik gisteren naar de Eifel geweest om plekje te reserveren voor 'n veulens die er op vakantie gaan.
Is prachtig, kleinschalig (privé), grote weides op bergflanken, maar ook een paddock aan hun huis die in strook door de bergen loopt waar oude paarden lopen. Is er echt fantastisch en er is mogelijkheid om er zelf te verblijven.
Het is niet de eifelopfok.
Zend ik je link door? Zet dit niet graag op een forum.

Sorry, had niet goed gelezen, was niet Karen die plekje zocht dus. Mijn computer zit hele tijd vast en zag maar 1 post.

Verdorie, is dat enkel mijn computer die zich altijd verslikt op paard natuurlijk?

Hoi Karen,
Bedankt voor het advies, ik heb gister naar stichting pmp gemaild. Ziet er inderdaad erg veelbelovend uit dus ben heel benieuwd!

Hoi Maria,
ik ben degene die een adresje zoekt, ben benieuwd naar je link. Zou je hem kunnen sturen naar fam.meck@gmail.com? Bedankt!

Ok doe ik meteen

Tja, in dat opzicht zijn onze ervaringen minder traumatisch. We hebben 3 honden en ze hebben alle drie meer dan eens kennis gemaakt met schrikdraad. Onze oudste had vrij snel door waar het aan lag, de andere twee ... ik weet het niet.
Ze waren zeker van slag, maar in de meeste gevallen (uitzonderingen daargelaten) denk ik dat de reactie van de baas belangrijk meespeelt in de beleving ervan.

Als het gebeurde, maakten wij er geen punt van.
Hond kreeg schok, jankte, rende weg, bang etc... en wij negeerden dat eigenlijk.
Geen troosten, geen bij ons roepen etc, maar in feite negeren.
Dan is het snel over en de hond is weer net zo vrolijk als voorheen.

Vroeg of laat trekken ze het verband schrikdraad/schok wel. Voor de een duurt het wat langer als voor de ander. Maar net als bij alle angstaanjagende dingen voor de hond, denk ik dat de reactie (of uitblijven) van de baas meespeelt in de mate waarin het voor de hond werkelijk een probleem wordt.

Hetzelfde geldt ook als hier een geweer wordt afgeschoten of iets anders knalt. Een hond schrikt er steevast van, de jonge hond alleen in het begin.
Door ons wordt er op een dergelijk moment nooit getroost, tenzij we willen dat hij ergens bang voor wordt.

Sandra van Bommel schreef op zondag 21 maart 2010, 14:33:


Ja, vanzelfsprekend klopt dat Sandra. De hond (of het paard) troosten als hij schrikt is het domste dat je kunt doen. Maar voor mijn gevoel gaat dat voorbij aan de essentie van mijn bericht.

grt,
Karen

njah... ik bedoel alleen maar dat ik het wat minder dramatisch zie, om het zo maar ff te zeggen.
Ja, een shock is vervelend, maar ik vind het persoonlijk niet iets waarover ik mij dan druk moet maken.
Ik vind stroomdraad gewoon een erg praktische oplossing. We hebben ruim 5 ha wei. Daar zie ik mij nog geen stalen hekwerk omheen zetten (hout werkt dus niet, zoals ik eerder uitlegde... nog even afgezien van werk en kosten)
En dan vind ik stroomdraad een goed alternatief, al kunnen de honden daardoor een shock oplopen. Ze hebben er hier aardig mee leren leven en gaan evengoed de wei in
(al is dat niet de bedoeling)
Ze zijn er erg handig in geworden.
Reeen springen er losjes overheen (ze kennen het) en een eland dendert er gewoon dwars doorheen als je pech hebt.

Daarom heb ik gewoon wat minder problemen met het fenomeen schrikdraad.
Prikdraad... daar heb ik pas problemen mee. Heb een paard dusdanig gewond zien raken daardoor dat het afgemaakt moest worden.
Jammer dat gebruik van schrikdraad in die tijd nog niet zo gebruikelijk was.

Bedankt voor de reacties allemaal, mijn paard kan gelukkig bij onze kennis terecht, ik ben dus voorzien!

Fijn voor je, het is niet tof om je daar zorgen over te moeten maken.

Mijn hond ook een paar keer een opdonder bij de paarden en stroomdraad.
Nog nooit zo goed op het baasje gelet als daar. Ja lullig voor hem maar die let bij de paardjes nu wel goed op. Beter als een paar hoeven op zijn kop.
Met paardje was anders vandaag, 2 keer d'r hoofdje wilen aaien, 2x te laag, 2x een opdonder...shit! Da was ik niet he vrouwke! Ze snapt het gelukkig en liep verder gewoon mee. Oef! "t is wel een straf ja maar inderdaad beter als die scheuren en littekens van prikkeldraad. Dat is pas gemeen en de pijn duurt ook langer denk ik.

Goedemorgen mede Paard-Natuurlijk forummers,

Voor mijn aanstaande adoptiepaard ben ik op zoek naar een kudde in de omgeving Apeldoorn (Klarenbeek, Lieren-Oosterhuizen, Loenen, Beekbergen, Hoenderloo, evt. Otterlo, Hoog Soeren, Nieuw Milligen, Uddel, en evt. Kootwijk).
Uitrijmogelijkheden moeten aanwezig zijn.

Eerst stalling, dan paard....

Vergoeding in overleg. Bereid tot delen van de werkzaamheden.

Wie weet iets?

Hartelijke groet, Stephanie

Mijn bijna 6 jarige merrie staat nu bijna 1 jaar op deze fijne stal in een leuke kudde van 6 paarden , 4 merrie,s en 2 ruinen !
Echt duidelijkheid van Rangorde binnen de groep krijg ik niet . Het zit als volgt mijn merrie alle paarden wijken voor haar als ze dat wil , er staat een ruin bij daar wijkt alles voor ook mijn merrie op 1 andere merrie na . Ik denk dus dat mijn merrie hoog in rang staat omdat ze enkel wijkt voor een ruin .
Nu verwacht zij in de 3e week van mei haar 2e veulen , vorig jaar heeft ze een veulen gehad , die op 301 dagen dracht geboren is en maar enkele minuten geleefd heeft .
Ik wil haar ten tijde van het veulenen even apart in een weide doen ( wijsheid ? ) En daarna gewoon weer bij de kudde na een aantal uren of 1 dag als het veulen stevig op de beentjes staat !
Is dit wijs , of juist niet ?
Zijn er mensen met ervaring hierin ? Ik wil haar absoluut niet de hele zomer alleen met haar kind op het land doen ! De kudde splitsen misschien ??

Alvast bedankt :)