Omdat ook dit onderwerp de laatste tijd nogal eens en vaak in negatieve zin voorbijkomt op het forum, onze laatste ervaringen met De Poedertoren.

We waren daar al geruime tijd niet geweest, het is immers voor ons toch een ruime drie uur rijden met de auto. Drie weken terug zijn we er heen gegaan, omdat wij er tijdens onze vakantie, een mestkar-ronsel in de greppel hadden zien liggen en John die graag wilde hebben voor onze oude mestkar.

We werden met open armen ontvangen door Linda en Rudy, die een dagje “vrijaf” hadden, door afzegging van een buitenrit. Zij vertelden heel enthousiast over het huidige reilen en zeilen van de Poedertoren en we kregen een rondleiding over het hele terrein.
Het is ongelooflijk wat daar in een jaar tijd allemaal verbeterd en veranderd is voor de paarden! Op verschillende plaatsen zijn mooie ruime schuilstallen gebouwd. Er is een verhard pad tussen de winterweilanden, er is een lang pad tussen de zomerweilanden, de drinkplaats en de speelweide met diverse zandheuvels. Als je een paddock-paradise met eigen ogen wilt aanschouwen, moet je daar eens gaan kijken!
De paarden zagen er allemaal heel goed uit. Sommigen, waarvan ik me herinner dat ze een jaar terug nog erg “verlegen” waren, kwamen nu naar ons toe voor een kennismaking. Prutske toonde een zwak voor John en liep een groot deel van de rondleiding heerlijk achter hem aan te sjokken.
Linda en Rudy zijn druk doende met allerlei opleidingen op paardengebied om hun kennis nog beter op peil te krijgen.

John en ik waren zeer zeker onder de indruk en zullen vast nog weer eens, al dan niet met onze paarden, daar terug komen!

Els.

DC schreef op vrijdag 20 november 2009, 11:12:


Absoluut, ik blijf ook altijd een piekerkont
Wat die regendeken betreft, sommigen hier doen hun paard er één op, anderen zweren erbij het niet te doen.
Wat ik zelf zou doen hangt af van mijn paard, heeft ze het moeilijk in de regen en wind, zou ze nergens kunnen schuilen en is ze gelukkiger en comfortabeler met een regendeken op, zou ik er niet over nadenken en dat ding erop leggen.

Unartica schreef op donderdag 19 november 2009, 19:16:


Dat klopt en dat is ook echt de belangrijkste reden dat ik daar weg zou gaan, naar die boerderij. Maar blijft staan dat ik haar nu nog niet kan verhuizen.
En ik weet dat ze van de stress ook vreselijk zand kan gaan eten, dat deed ze bij de vorige verhuizing ook En niet een beetje, echt met grote happen tegelijk. Kortom ik ben gewoon bang om haar te verhuizen. Ondanks de beperkingen van het weiland hier, gaat het nu wel goed met haar. Ze eet vrijwel geen zand meer, glanst weer en is veel aktiever geworden. Nou ja, voor nu stel ik de verhuizing in ieder geval uit.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 20 november 2009, 11:13:


Wat een goed initiatief zeg! Ik denk niet dat er veel pensions zijn die een echte paddock paradise maken. Volgens mij komt hit-actief nog het best in de buurt en dat is best wel een afknapper als je het in real life ziet.
Dit klinkt erg mooi!

En wat is wijsheid bij een paard dat nu overdag buiten een niet al te dikke deken of regendeken op heeft en 's nachts op stal staat. Niet al teveel hooi krijgt maar vrij veel krachtvoer.
Hals lekker dik in de vacht maar de rest van het lijf een stuk korter in het haar, wel wat wollig. Verder zie je wel de ribben.
Zou zo'n paard vanaf nu nog zonder deken maar met 's nachts nog veel gras en continue hooi in de wei kunnen zetten. Wel met schuilstal erbij trouwens.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 20 november 2009, 11:13:


Hoorde Linda en Rudy het zeggen dat jullie geweest waren, spijtig dat ik er die dag net niet was anders had ik jullie ook eens in het echt gezien
Toen ik afgelopen week in het ziekenhuis lag heb ik alle foto's op mijn laptop nog eens bekeken. Vanaf het begin dat ik op de PT kom (24 februari 2008) tot nu is het er inderdaad immens veranderd.
Niet alleen voor de paardjes maar ook voor ons, zo staat er ondertussen zelfs al een deur voor de WC
Ik weet niet of jullie ons Kobytje (tinker) hebben gezien, 3.5j terug toen we haar kochten was ze IMMENS mensenschuw! Ik kon haar haast niet pakken op de weide, door zelf veel te oefenen bij mij thuis is dat mensenschuwe er meer en meer afgegaan en nu staat ze denk ik een dik half jaar op de PT en je ziet haar echt meer en meer openbloeien daar in de kudde... Het is niet meer dat menseschuwe paardje dat ik gekocht heb De paardjes amuseren zich daar rot ... Gans de kudde die de hele dag door in beweging is (of niet van de boerderij crossen naar de speelweide achteraan, lekker hun buikjes vol eten met gras, lekker een dutje doen en dan eens een prachtige rit maken in het bos.
Achja ik, als zeer tevreden PT-klant zou niet meer weten wat te doen zonder de poedertoren, zonder Linda en Rudy (zijn toch echt wel twee fantastische schatten van mensen met het hart op de juiste plaats ), ...
Hopelijk zie ik jullie dan eens bij jullie volgende bezoek ^^
xJulie