Coralie schreef op zaterdag 25 januari 2014, 22:00:


Interessant. Haha.. wie weet... gaan we dat nog meemaken.
Dokter, mag ik een nieuwe long?

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Mijn verzorgpaard (3/4 Andalusiër x 1/4 fries, 14 jaar oud) Condessa heeft altijd voordroog gehad. Ze is een half jaar geleden verhuisd naar een andere stal, waar ze meer voordroog kreeg. Ze werd snel dikker en dat kregen we met rijden er niet af, dus hebben we wat veranderd. Ze krijgt nu de helft voordroog en de andere helft hooi (maar dan een groter volume dan die helft voordroog).
Direct nadat dat veranderd was, vond ik haar al dunner, het leek wel alsof ze eerst wat opgeblazen was. Ze kan niet in een paar dagen tijd al vele kilo's zijn afgevallen lijkt mij.
Gisteravond had ik een gesprek met haar eigenaresse en zij vond ook dat Condessa in die korte tijd extreem vooruit is gegaan in conditie.
Ze liep altijd vrij snel te hijgen, volgens de eigenaresse had de veearts al eens naar haar longen geluisterd, ook omdat ze tijdens het rijden nogal eens een hoestje had. De veearts zei dat ze inspannings astma had en dat daar niets aan te doen was.
Ook zweette ze altijd heel erg, zweette ook heel lang na en het duurde dan ook extreem lang voordat ze weer wat droog was.
Dat is nu heel anders, ze zweet nog wel, maar veel minder en is veel eerder droog en ze hijgt dus vele male minder! Ze kan nu veel langer galopperen, zonder dat je tussendoor steeds rust moet inbouwen, om haar weer op adem te laten komen.
Dat is allemaal gelijk veranderd nadat ze hooi bij kreeg, dus kan het niet zo zijn dat ze minder hijgt omdat ze afgevallen is, want dat lijkt me niet dat je dat in een paar dagen al merkt.
Condessa heeft haar hele leven voordroog gegeten en nooit hooi gehad, de eigenaresse kent het paard niet anders als hijgend en zwetend. Ook voordat ze naar deze pensionstal ging, op de vorige pensionstal (daar kreeg ze ook alleen voordroog, maar heel weinig en was toen erg mager) heeft ze altijd lopen hijgen en zweten.
Ik ben ervan overtuigd dat ze nu zoveel beter is doordat ze hooi bij krijgt en minder voordroog, ik denk dat het wel degelijk veel verschil maakt voor haar lichaam.
Misschien dat niet elk paard er gevoelig voor is en dat daarom veel mensen geen problemen hebben met paarden op voordroog, maar ik denk dat sommige paarden er wel degelijk last van hebben.
Ik ben blij dat Condessa nu hooi bij krijgt

Die van mij krijgt ook dagelijks luzerne bijgevoerd, maar heeft geen dikke benen ofzo. Ik zie aan haar voeding altijd vrij snel wat het met haar doet, ik heb een Arabiertje. Ik geef in de winter nog wel eens kleine beetjes bietenpulp en zemelen, want ze staat dekenloos buiten en bij vorst heeft ze extra energie nodig om zich warm te houden, anders wordt ze te mager. Na een week bietenpulp&zemelen krijgt ze ineens een dikke buik

Ik denk dat je wel op moet letten wat voor soort luzerne je voert, zeker als je er veel van voert. Ik geef nu zelf nog Hartog, maar daar zit nog we melasse (=suiker) toegevoegd (en lijnzaadolie). Sindskort kunnen we ook andere soorten luzerne kopen, dus dat doe ik hierna als m'n Hartog zak leeg is. Dan ga ik over op puur luzerne, zonder iets erbij.

Mijn paard en die van mijn vriendin (Tinker en kruising Camarque) staan 24/7 buiten. We hebben 1,5 ha. weiland, verdeelt in 3 lange stukken en 2 kleinere stukken. 's Zomers hebben ze de beschikking over een kaler stuk en doen we aan strip begrazing. 's Winters krijgen ze een van de lange stukken als soort van overwintering zodat ze de andere stukken niet kapot lopen. Maar dat ene stuk dat ze in de winter krijgen wordt compleet omgewoeld, het lijkt alsof er een groep varkens bezig is geweest. Ze doen dit elk jaar. Ze lopen met zijn tweeën en hebben dag en nacht de beschikking over een rondbaal natuurhooi, dit hooi komt van een weiland dat niet (meer) bemest wordt. Daarnaast krijgen ze ook wel eens ander hooi van een beter bemest weiland. Doordat we het gevoel hebben dat ze mineralen tekort komen omdat ze de wei zo omspitten (het lijkt of ze de wortels van het gras opzoeken) krijgen ze brok en muesli bij ... maar ik begrijp dat jullie daar geen voorstander van zijn. Ze hebben wel de beschikking over een blauwe mineralen emmer die eigenlijk voor rundvee is omdat ze van de rode paardenliksteen geen gebruik maken. De weidegrond is hoge zandgrond.
Nu is mijn paard een paar weken flink aan de diarree (dunne brei) geweest, mest onderzocht; geen wormen, geen zand ... (vond ik wat vreemd gezien het gewroet in de wei). Nu ik sinds kort luzerne bijvoer krijgen de mestballen weer wat vorm.
Het andere paard heeft geen diarree, wroet ook in het zand, krijgt hetzelfde voer.
Wat mij betreft mogen ze de wei wel omwroeten als dat goed voor hun is maar als ze het doen vanwege een tekort dan wil ik graag weten wat dat tekort dan is. Hoe kom je daar achter? En wat kunnen we ze geven om dat tekort op te heffen?
Heeft het nut om grasbrok of kuilmais bij te voeren, of moeten we een beter soort hooi voeren?
Graag jullie reacties,

Greet Abbink

Ik geef mijn paardje altijd maar enkele handjes krachtvoer per dag (Pavo basisbrok gemengd met Havens Natural Balance en luzerne), meer voor het idee dat ze dan iets van vitaminen binnenkrijgt, mocht er in het kuil tekorten zijn. Ze krijgt altijd onbeperkt kuil gevoerd en verricht op het moment geen arbeid (wintervakantie), in het voorjaar pak ik de buitenritjes weer op.

Binnenkort wil ik echter helemaal van het krachtvoer af stappen, en haar puur vitaminebrokjes gaan geven (gemengd met luzerne, en af en toe bietenpulp/zemelen). Dit vanwege het feit dat in veel krachtvoer ingrediënten aanwezig zijn die je paard eigenlijk helemaal niet nodig heeft.

Nu vraag ik mij af hoe jullie ervaringen zijn, en wat het "beste" voedingssupplement/vitaminebrokje is dat je in plaats van krachtvoer zou kunnen geven? Dus waar alle vitamines in zitten?

Ik dacht eerst zelf aan Pavo VitalComplete, maar zie nu bijvoorbeeld dat er ook dextrose (=suiker) in deze brokjes zitten als tweede grootste ingrediënt. Dus heel natuurlijk is dat ook weer niet!?

Billiejean schreef op donderdag 30 januari 2014, 14:26:


Kijk even in de webwinkel op deze site. Met Equi Life F4F, sla je twee vliegen in één klap. Alle vitaminen en mineralen zonder suiker in een luzernebrok.

http://zonne.infoteur.nl/specials/gezond-paardenvoer.html En dan ook het artikel wat eronder genoemd wordt over vitaminen en mineralen supplementen.

Kwam dit artikel tegen op Bok't.nl

Hoe zoet is ons gras ?

De meeste eigenaren van paarden die gevoelig zijn voor hoefbevangenheid en overgewicht, of die EMS of de ziekte van Cushing (PPID) hebben, zijn actief bezig met beheren van de weidegang die hun paard heeft. Gras en hooi kan namelijk wateroplosbare koolhydraten bevatten in de vorm van simpele suikers zoals sucrose, glucose, fructose en fructaan, die hoefbevangenheid kunnen veroorzaken.

Veel paardeneigenaren zijn zich er ook van bewust dat de hoeveelheid suiker in het gras afhankelijk is van het seizoen en de weersomstandigheden, waardoor zij veel tijd besteden aan het selecteren van "veilige" graastijden om een teveel aan suiker te voorkomen. Het is duidelijk dat paarden ontworpen zijn om gras te eten en te verteren, echter bestaat hun natuurlijke dieet ook uit schors en kruiden, iets wat vaak vergeten wordt. Vele rassen zijn ook ontworpen om in barre omstandigheden te kunnen overleven.
Maar is het mogelijk om in ons huidige stalbeleid een "veilige weide" te vinden of een accurate manier om de suikerinname te berekenen?

Met het perspectief op een veilige weide heeft de Bangor School of Chemistry in Wales de suiker in de zogenaamde "inferieure inheemse grassoorten" onderzocht en vergeleken met de meest populaire grassoort in Groot-Brittannië: het Engels raaigras, welke goed is voor 86% van het verkochte graszaad.

Sinds 2005 wordt het Engelse raaigras zo geproduceerd dat het een zeer hoog fructaangehalte heeft (80%), ongeacht de weersomstandigheden of andere omgevingsinvloeden. Dit is logisch voor een melkveehouder welke een hoge melkopbrengst wil zonder grote hoeveelheden krachtvoer te moeten voeren. Het idee achter de ontwikkeling van het suikerrijke raaigras is dat pensbacteriën graag het fructaan metaboliseren, waardoor er meer aminozuren aanwezig zijn die door de koe worden opgenomen met betere groei en efficiënter gebruik van stikstof als resultaat. Helaas maakt dit juist dat het type gras volledig ongeschikt is voor sobere paarden.

De hoeveelheid fructose is vergeleken tussen het authentieke Engels raaigras (zoals het gezaaid werd 25 jaar terug) en het moderne Engels raaigras, én met een aantal andere grassoorten, waaronder de Gestreepte Witbol (Holcus lanatus), Beemdlangbloem (Festuca pratensis), Kropaar (Dactylis glomerata), Fioringras (Agrostis stolonifera) en Roodzwenkgras (Festuca rubra). Het onderzoek is gedaan van oktober 2012 tot oktober 2013 en onderzocht daardoor ook seizoensverschillen.

De eerste resultaten waren opmerkelijk: zowel de oude als de nieuwe varianten van het Engels raaigras waren hoog in fructose, waarbij de moderne variant zelfs 332 mg/g fructose bevatte. Dit is bijna zeven keer hoger dan het fructose gehalte in Beemdlangbloem gras, dat maar 0,52 mg/g fructose bevat.

De meest arme grassoorten bleken Kamgras (Cynosurus cristatus), met respectievelijk 0,48 mg/g fructose, 0,23 mg/g glucose en 0,13 mg/g sucrose, en Beemdlangbloem gras, met respectievelijk 0,52 mg/g fructose, 0,26 mg/g glucose en 0,19 mg/g sucrose.

Wanneer een paard de keus heeft tussen Engels raaigras en Beemdlangbloem gras zal het absoluut voor de meest zoete variant kiezen en zich mogelijk overeten, terwijl het Beemdlangbloemgras minder aantrekkelijk is waardoor het paard langzamer eet en ook andere planten zal eten als een gezond alternatief.

Voor een grafiek, klik op onderstaande link.
http://horsetalk.co.nz/2014/01/02/sweet-how-safe-grass/#axzz2rsxx89aK
Oud Engels raaigras = Perennial Ryegrass
Modern Engels raaigras = Perennial Ryegrass 2
Roodzwenkgras = Red Fescue
Beemdlangbloem = Meadow Fescue
Kamgras = Crested Dogstail

Victorious Secret van Horsefoodforthought, vergelijkbaar met in poedervorm Your Horse Trace van dezelfde firma. Zonder suikers, zonder ijzer, met extra koper en zink.

Volgens mij doen ze het om iets te doen te hebben. Het gras is op en de verveling slaat toe. Dan maar op zoek naar iets lekkers onder de grond en daar fijn mee bezig zijn. :)
Mijn jongste doet dit ook ieder jaar in de loop van de winter, als er echt geen grassprietje meer te knabbelen is. Dat is voor mij dan de tijd om de wei af te sluiten en ze de rest van de winter in de paddock te houden. En daar krijgen ze dan verse takken (beuk en wilg) en wat boomstronken om zich mee te vermaken.

De diarree kan trouwens wel wijzen op zand. Een mestonderzoek zegt mij niet of er wel of geen zand in de darmen zit. Dus een zandkuur zou je sowieso kunnen doen.

Dank je Waldo, interessant artikel, heb zelf ook een IR pony.

¨Heb eerlijk gezegd geen idee welk gras hier groeit?

Je kan misschien wat takken in de wei gooien, onze paarden kunnen zich erg goed mee amuseren in de winter. Ze durven hier al wel eens "takje trek" doen.

Peet schreef op donderdag 30 januari 2014, 18:10:

Precies, hier ook geen zand gevonden in de mest, Toch maar wél een Psyllium Husk kuur gegeven. Mooie mest is weer terug

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.