> Standaard staat er minstens 6 weken vanaf stam tot "hooi" worden.
> Gedurende die tijd vindt er, dus na het drogen op het land, altijd een
> na-proces plaats.
Dit is dus de reden (naast het boterbloemen-verhaal) dat hooi 6 weken moet liggen voor het te voeren. Het 'leven' (zoals de boer hier dat noemt), moet er helemaal uit.
> Vers hooi = >80% ds
> Er zit ALTIJD nog vocht in.
> Plastic omwikkeld kan dat er niet uit. Het hooi kan niet "ademen" en als
> je een pak open maakt ruikt het altijd anders dan de hooiberg op zolder.
> Probeer maar.
I> Het is natuurlijk wel zo dat hoe natter het gewas gepakt en gewikkeld
> wordt, hoe meer het proces gaat verschillen van dat in een open hooiberg.
Er is dus sprake van een geleidelijke schaal en niet van absolute verschillen tussen hooi,voordroog en kuil. Hooi is het droogst en met de geringste fermentatie. Kuil is het natst, het zuurst en met de sterkste fermentatie. Voordroog zit er tussenin.
Het is mijn ervaring dat voordroog echt nagenoeg als hooi kan zijn, net zo droog, net zo ruikend, net zo lang te bewaren na verwijdering van het plastic en zonder gevolgen voor de mest. Een minimaal verschil dus. Dit gaat dan wel over door ons zelf gewonnen voordroog, waarin slechts een klein percentage raaigras zit. Ik denk dat ook de grassoorten een rol spelen in het uiteindelijke vochtgehalte en dus bij de fermentatie.
Voor paarden die hoesten vind ik dit ideaal; voor andere paarden heb ik toch een lichte voorkeur voor gewoon hooi.
Maar ik heb ook wel eens ergens pakken voordroog gekocht (Italiaans raaigras) en dat was gewoon kuil, zuur, nat en slap. Ik heb het weggegooid, hoewel de paarden zoiets erg lekker lijken te vinden. Maar ja, suiker vinden ze ook heerlijk.
Moniek
Voeding
