Okee, dank je!! Daar kan ik wat mee! Kan ik het straks tenminste aan hem geven. Nu nog hopen dat ze t eten...

It takes a wise man to understand that strength lies in
a gentle hand

Ik heb een heel handig keuken - brieven weegschaaltje, kan ik exact meten wat er in een schepje gaat.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Hallo,

Het zou kunnen dat dit onderwerp ooit al eens behandeld werd, maar heeft iemand duidelijke foto's van hoe St JKK er in gedroogde vorm uitziet? Ik ken het wel in bloeiende vorm, maar heb het nog nooit in hooi gezien. Deze morgen kreeg ik haast een hartverzakking toen ik in mijn hooi een roodbruine stengel met minuscuul kleine bloemetjes vond. De stengel is niet rond, maar eerder hoekig met diepe ribbels erin en is gemakkelijk te breken. Er zijn ook restanten te zien van de bladeren en deze gelijken niet meteen op het gekartelde blad van St JKK, maar meer op dat van zuring. Ik vermoed (en hoop) dat het om een andere plant gaat, maar wil toch echt zeker zijn. Voor de zekerheid heb ik dan ook maar de gehele bot hooi weggegooid.
Ik probeer later nog een foto te plaatsen, maar moet even uitzoeken hoe dat werkt

Maar als iemand aan de hand van de beschrijving al iets meer weet te vertellen, graag!

Groetjes, Debbie

Anja S schreef op zaterdag 21 augustus 2010, 11:47:


Bedankt Anja!

Dit is een super interessante link met heel duidelijke foto's. Ik heb jouw bericht dan ook een verdiend sterretje gegeven. Ik denk dat nog wel andere paardeneigenaren met St JKK -paniekaanval hier veel aan zullen hebben. Wat mezelf betreft ben ik er nu wel bijna helemaal zeker van dat het om zuring gaat. Ik probeer alsnog vandaag een fotootje te plaatsen om helemaal zeker te zijn.

Alvast een welgemeende merci van mezelf en m'n Hafjes!

Groetjes,

Debbie

Hier ..http://www.jakobskruiskruid.com/website/ ... kun je ook het e.e.a. vinden.

Het lijkt misschien een gekke titel, maar ik vraag me iets af. Vanaf het moment dat mijn man en ik in de polder zijn gaan wonen en de paarden lekker aan huis staan, zijn we bezig om te zorgen dat er geen jacobskruid in de weiden staat. En dat kost echt heel veel tijd, ook met de vork die we via PN besteld hebben. Er blijven toch elke keer weer kleine plantjes op te duiken. Omdat de paarden genoeg gras hebben eten ze er netjes omheen waardoor de rozetten goed zichtbaar worden om verwijderd te kunnen worden.
Ik werd (zeker in het begin) nogal panisch als ik weer een plantje zag want ik was als de dood dat er iets met de paarden zou gebeuren.

Nu wonen wij in een gebied waar veel paardjes buiten lopen, zowel prive aan huis als bij pension(stallen). In die weiden staat redelijk veel kruid in bloei en de paarden lopen er gewoon bij. Mijn man begon daarop te twijfelen maar ik bleef volhouden nee alles verwijderen uit de wei.

Nu hebben we een hele grote wei (wel 4 ha) in de buurt waar jaarlingen staan (zeker 20) en inmiddels zijn er nog wat oudere paarden bijgekomen. Deze paarden zijn van een handelaar. Nu stond er in die wei redelijk veel jacobskruid in bloei. Tot mijn verbazing is er enkele weken geleden gemaaid en bleef het maaisel liggen. Nu is het inmiddels verdroogd en is/wordt alles opgegeten. Toch lopen de paarden daar nog steeds en zijn er geen zieke dieren. Mijn man begint nu echt aan mijn verhaal te twijfelen, en loopt niet meer zo hard om de plantjes te verwijderen. Dus mijn vraag: hebben deze paarden geluk of komt de leverbeschadeging er misschien pas jaren later uit?

Mariël