Christel Provaas schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:00:


Als hij zich aan heeft gepast aan een basische bodem is het geen zuurminnende plant meer.

Zo is die diversiteit aan planten ook ontstaan, doordat planten zich gingen aanpassen aan "lastige" grondsoorten, verschillende klimaten, predatoren, etc. Die zuurminnende plant is waarschijnlijk ooit begonnen op een PN-neutrale bodem, is steeds verder zijn grenzen gaan verleggen naar een zuurdere bodem omdat daar minder concurrentie was, en is daarmee steeds beter aangepast aan een zure bodem. Dat proces kun je ook weer de andere richting opsturen door hem gedwongen in een minder zure omgeving te laten groeien. Elke soort (plant en dier) is ontstaan door een opeenvolging van aanpassingen aan een veranderende omgeving.

Frans

Dank voor jullie adviezen!

De dierenarts is vandaag geweest en heeft wat bloed afgenomen. Bij de eerste beoordeling leek hij geen ernstige ziektes te hebben, en de bloedtest zal dat hopelijk bevestigen.
Wel had hij flinke haken aan zijn kiezen, maar ook zij adviseerde nog even te wachten met het behandelen daarvan omdat hij wel goed eet.

Zo zijn ook de hoeven heel dringend aan een bekapbeurt toe, maar op dit moment ligt de prioriteit vooral bij tot rust komen en aansterken.

Hoe zwak hij is zag ik gisteren toe hij even lag te rollen na de wasbeurt waarbij we een laag aangekoekte stront van hem afgeweekt hebben. Bij het opstaan zakte hij door zijn achterbenen. Hij heeft dan ook totaal geen spieren meer, het is echt een geraamte met vel eroverheen.

Frans Veldman schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:08:


Ik wist niet waar te knippen, heb ik dit maar laten staan om mijn reactie op te plaatsen.

De maag/darm worm is dan wel een parasiet, maar nog geen ziekte verwekker, in de zin dat het lichaam word aangevallen. Het leeft in de darmen en produceert eitjes die uitgescheiden (gescheten ) worden, zonder het paard kwaad te doen.
Zelfs de opgenomen larfjes doen het paard geen kwaad, dat komt pas als er teveel larfjes zijn. Zelfs het inkapselen schaad het paard niet, DAT komt pas als teveel ingekapselde larven "besluiten" uit hun rustplaats te komen. (teveel "beschadigingen" in de darmwand, ineens)
Naar mijn bescheiden mening ligt het geheim van het "immuunsysteem" in een onaangenaam darm milieu, waarin een larve niet naar volwassenheid groeit.
Nu heb ik toevallig geen idee, wat de levens verwachting van een volwassen bloedworm is, hoe "oud" die zouden kunnen worden? Maar ik verwacht niet, vele jaren.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op maandag 31 oktober 2011, 23:31:


Een donororgaan valt het lichaam ook niet aan, is geen ziekteverwekker, maar zal toch door het afweersysteem worden aangevallen.

Het afweersysteem valt gewoon eigen lichaamsvreemde weefsels aan en kijkt daarbij niet of het een ziekteverwekker is of niet.

Je kunt toch ook aan antistoffen in het bloed zien of er sprake is van een wormbesmetting? (Mits het immuunsysteem reeds geactiveerd is tegen de parasiet).


Nou eh, op zijn minst consumeert het voedsel. En ik dacht niet uit de darminhoud maar uit het bloed van het paard. Zou dat de reden zijn waarom het bloedwormen heten?


Inkapselen schaadt wel, er worden gaten en gangen geboord in weefsels, tot ver buiten de darmen. Daarna is het een tijd "rustig", tot die &^#%$-dingen weer wakker worden en weer terugtrekken naar de darmen, wederom een spoor van vernieling achterlatend.

Frans

Frans Veldman schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:20:


Die waarschijnlijkheid ontgaat mij totaal, daarom mag je me dat haarfijn uitleggen


Dat is nog maar zeer de vraag. Hoe komt het toch dat je een zo klakkeloos en kritiekloos volger bent van wat er aan neo-darwiniaanse simplistische nonsens wordt voorgekauwd?
Een andere even goede mogelijkheid is dat een levensvorm ontstaat door endosymbiose of nog anders. Legio mogelijkheden en mechanismen. De enige echte constanten waar levensvormen aan onderworpen zijn, zijn van vooral natuurkundige aard, bijv. zwaartekracht.
Om kort te gaan is verandering (evolutie) mogelijk zonder evolutionaire druk. Prof. Kimura bedacht in deze richting zelfs de genetische drift die veroorzaakt dat verandering ALTIJD en per definitie gebeurt.

Theoretisch lijkt het evolutionair con- en divergeren uiteraard een heel elegant model en het bestaat ook nog in werkelijkheid, maar het is bepaald niet zo dat het automatisch op gaat omdat er veel meer mogelijkheden zijn.
De mogelijkheid echter dat een levensvorm terug stuurt naar een voorgaand genotype heeft een dermate kleine kans dat je die gerust aan niet bestaand gelijk kan stellen

Het lijkt mij het meest praktisch, als we de neo-darwinistische kerk even laten voor wat het is, er van uit te gaan dat wanneer je het substraat waarop een plant groeit teveel verandert, die plant gewoon dood gaat. De kans dat er geheel nieuwe boterbloemen gefabriekt worden die "aangepast zijn aan de nieuwe situatie" is veel kleiner dan de kans dat er voor die "nieuwe situatie" die evolutionair eigenlijk helemaal niet nieuw is, reeds een andere boterbloemsoort bestaat die het gewoon overneemt.
Het wordt evolutionair pas echt interessant wanneer een omstandigheid echt nieuw is, zoals bepaalde vormen van door mensen veroorzaakte "vervuiling".

e m kraak schreef op dinsdag 1 november 2011, 0:01:


Ach, ik schreef PN-neutrale terwijl ik PH-neutrale bedoelde. En eingelijk bedoelde ik dat niet eens maar meer een "andersoortige" bodem.


Ben ik niet. Behalve die opeenvolging van aanpassingen aan een veranderende omgeving zijn er ook nog veranderingen door andere oorzaken, dat weet ik ook wel.
Maar aangezien dit concept voor velen kennelijk al ingewikkeld genoeg is zie ik geen reden om het nog ingewikkelder te maken met zaken die niks toevoegen in deze context.


Ja duh. Genetische drift is er eerst, selectiedruk is een (optioneel) vervolg.
Wordt de uitleg er daar begrijpelijker door denk je?


Dat was wat ik sowieso niet suggereerde. Met "omkeren" bedoelde ik dat de plant evengoed weer minder zuurminnend zou kunnen worden, maar niet noodzakelijkerwijs zoals hij vroeger was.


Als je het "teveel" verandert wel. Verander je te weinig dan is dat gewoon selectiedruk. En dat was waar we het in deze context over hadden.


Het strooien van kalk op veengrond is anders ook niet echt een natuurlijk proces...

Frans

arm dier...
Wat is je plan nu?

Beste iedereen,
Gisteren is mijn man met onze Selle Francais ruin van 9 jaar bij de kliniek geweest om foto's te laten maken. Hij liep wat kreupel een ruime week geleden, maar de veearts kon niet zien wat er aan mankeerde dus heeft hem in eerste instantie onstekingsremmers gegeven om tek ijken hoe hij daarop reageerde. Hij liep inderdaad een heel stuk beter, maar afgelopen vrijdag was ie ineens ontzettend kreupel. Dus afspraak gemaakt voor een foto en gisterochtend vroeg konden we erheen (eerder konden we geen vervoer regelen). Nu blijkt er een stukje van zijn hoefbeen te zijn afgebroken en dat is gaan ontsteken. Het abces is waarschijnlijk onderweg opengebroken, want toen ze bij de kliniek aankwamen, was het boven zijn kroonrand open. De veearts heeft het via de onderkant ook opengemaakt en hem een nat verband gegeven wat we de komende dagen nat moeten houden met een zoutoplossing. (max 8 dagen)
Maar nu wil ik eigenlijk weten of er mensen zijn met een gelijke ervaring, want ik vind het opmerkelijk dat zijn hoefbeentje is afgebroken, terwijl het een voorbeen is. Normaal breekt er toch alleen iets af als er ineens een grote kracht op komt te staan zou je zeggen. Zou het ook van het beslaan kunnen komen? Als je toch soms ziet met hoeveel geweld die ijzers eronder getimmerd worden! (Zijn ijzers zijn er nu overigens af en we laten ze er ook af, wij zijn nog maar kort bekeerd )
Hij heeft daarbij ook ontzettend naar binnengedraaide voorhoeven. Vooral zijn linkerbeen (waar nu ook dat hoefbeentje is gebroken). Hij zet zijn hoef niet alleen naar binnen gedraaid neer, maar vanaf de voorknie draait zijn hele been naar binnen. Ook heeft ie aan de buitenkant van zijn linkervoorhoef een vertikale verdikking (van kroonrand tot hiel), wat hoogstwaarschijnlijk een (al dan niet goed behandelde) oude blessure is geweest. (ik zou er wel een foto van willen plaatsen, maar zijn pootje zit nu net in het verband!)
Maar zou het feit dàt ie zo'n gedraaid been heeft ook mede oorzaak kunnen zijn dat dat hoefbeen is afgebroken? Dat de kracht die op de hoef komt verkeerd verdeeld wordt?
En wat betreft dat afgebroken stukje bot, is de kans groot dat dat ingekapseld raakt of niet? De veearts zei dat het waarschijnlijk ingekapseld werd, maar als dat neit het geval was, hij geopereerd moest worden. Kan zo'n stukje ook 'aan de wandel' gaan?
Deze vragen kan ik ook aan de veearts stellen, maar ik hoor graag meerdere meningen.
Alvast bedankt weer! (en als iets niet duidelijk is, dan hoor ik het wel... )

Hoe is dit paard op je pad gekomen?

cindybijl schreef op dinsdag 1 november 2011, 9:03:

Christel Provaas schreef op dinsdag 1 november 2011, 9:14:

Het paard is via de dierenbescherming op ons pad gekomen. We werden gebeld met de vraag of we konden helpen noodopvang te bieden aan een of meerdere paarden die in Egmond in beslag genomen waren.
Daar is op dit moment een hoop gaande aan afstands- en wettelijke regelingen en wie-betaald-wat-gedoe waar ik gelukkig geen verstand van heb, maar twee ervan waren er dermate slecht aantoe dat ze gewoon gelijk weggehaald werden, waaronder deze knul.

Qua plan: hij blijft hier, we mogen tot zeven paarden hier hebben en dit is dan nummer zeven.

Qua herstel: Nu alleen veel hooi en water. Over een week moeten we kleine porties vetrijk voedsel en vitamines bij gaan geven van de DA en dat verhaal klonk logisch. En stap voor stap doen we steeds wat herstelwerkzaamheden. Schoonmaken was de eerste ronde - het moet niet lekker voelen zo'n dikke laag aangekoekte bagger op je hele lichaam - en dat liet hij heel goed toe.
Nu weer even rust en dan eens kijken wat we met de hoefjes kunnen.
Dan tanden en kiezen dan later.

Ik zal er zo nog een foto bijzetten, waarop nog beter te zien is wat een armzalig dier het is.

Christine vdH schreef op dinsdag 1 november 2011, 9:06:


als het abces open is gaat het verder vanzelf over, lopen helpt maar in dit geval weet ik niet of lopen goed is. Helaas heeft de DA een 2e opening in de onderkant gemaakt, dat verhoogt alleen maar het risico op verdere problemen en infecties en helpt niet, het abces was immers al spontaan geopend. (ik schrijf dit om je te waarschuwen voor een eventuele volgende keer) Beste bij hoefzweren is animalintex verband.


Ik vraag me af wanneer dit hoefbeentje gebroken is, is het recent of een oude breuk die niet is genezen?


Om dit probleem zo goed mogelijk in de hand te houden moet je een goede bekapper hebben (mijn ervaring is dat hoefsmeden dit fenomeen vaak zo behandelen dat het verergert, ze laten de hoef te lang op het naar binnen draaiende gedeelte)
Hoe je het ook draait of keert, alleen zeer zorgvuldige en regelmatige bekapping kan dit paard helpen. Het beste is als je zelf leert hoe je dit moet doen. Wat er met het afgebroken stukje bot gaat gebeuren kan je nog niet weten, maar als je paard zo goed mogelijk loopt is de kans op goede afloop het grootst.

marjolijn schreef op dinsdag 1 november 2011, 10:01:


Ik snap gewoon niks van zo'n advies. De prioriteit bij ondervoeding ligt niet bij aankomen maar bij het gezond krijgen van het spijsverteringssysteem. Dus de darmflora en peristaltiek op gang krijgen. Daarna komt het dier vanzelf aan. Dus paardenmest in bietenpulp helpt beter dan vet. Luzerne met veel eiwit kan ook beetje bij beetje aan het voedsel worden toegevoegd. Laat het paard grazen als je nog te grazen hebt. Uit de bloedtest zal je snel weten welke vitamines nodig zijn. Uiteraard zou dit paard ook nog kunnen lijden aan maagzweren.

Ik zou hem meteen bekappen. Eerst voor, en als hij energie heeft ook achter, gewoon alleen met de tang het ergste eraf halen.

Na 2 weken kan je ook aan een wormkuur gaan denken. Ik hoop dat bloed ook op wormbesmetting wordt bekeken. In ieder geval mest testen.

Het paard ziet er wel treurig uit uiteraard, maar ik heb al zo vaak met dit bijltje gehakt, en ik heb altijd zonder kunstgrepen de paarden weer helemaal gezond gekregen met normaal dieet en vitamines alleen bij aangetoonde tekorten.

Christel Provaas schreef op dinsdag 1 november 2011, 9:14:


Jij vraagt het al... ik zou het ook graag weten. Hoe heeft het zo vér kunnen komen met dit arme dier?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Veel is ook afhankelijk wat er precies is (af)gebroken.
Je kan een hoefbeen opdelen in een 9 tal zones.
Bij een fractuur heeft het ene al met meer gevolgen dan het andere.

Koen

Koen Theys schreef op dinsdag 1 november 2011, 11:51:


Goed mogelijk dat er hele lastige breukplaatsen bij zijn. Alle hoefbeenbreuken die ik tegen gekomen ben zijn uiteindelijk genezen.... tenminste, het paard liep weer rad.
Er is onderzoek gedaan naar de voeten van jonge paarden.
Daaruit bleek dit veel meer dan verwacht voor te komen.
Weet helaas de bron niet meer
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren