mijn paard staat op een manege waar je van half oktober tot eind april niet gebruik kan maken van weidegang helaas. ik ben zelf wel zo veel mogelijk van de 'natuurlijke methodes' zoals op deze site. maar goed ik heb het maar te doen met de faciliteiten dus mijn paard staat helaas een heel groot gedeelte van de dag in een box.. Ik heb geen deken om bij mijn paard en ik snap ook de manier van hoe een paard zijn lichaam op temperatuuur houd en hoe die zijn zweet verdampt. maar dit geld volgens mij alleen bij paarden die altijd buiten staan en zelf kunnen bepalen of ze bewegen of stilstaan? dus als ik heb gereden en mijn paard heeft erg gezweet hoe zit het dan? kan ik hem dan gewoon als hij uitgestapt/op adem is in zijn box zetten zonder zweetdek ook al is het bv. 0 graden?
wie o wie heeft een antwoord, want natuurlijk is leuk maar ik kan mijn paard helaas niet natuurlijk houden....

groetjes angela

missangie schreef op vrijdag 19 november 2010, 15:51:


Hoezo kun je dan niet?

Hoezo kun je je paard niet 'natuurlijk' houden? Het is waarschijnlijk niet wat je wilt horen, maar dit heb je nog altijd zelf in de hand en je kiest er zelf voor om je paard daar te stallen. Je hebt dus wél een keuze...

Groet, Dani

Wie zoekt zal vinden.
Als je werkelijk vindt dat jouw paard een ongezond en onnatuurlijk leven heeft, ga dan eens heel hard zoeken naar een andere plek. Al was het voor de winter maar een gezamenlijke paddock met een altijd open staldeur.
Je maakt je druk over voer, over dekens en besluit dat het eigenlijk zo niet moet. Alle dingen die je opnoemt zijn compromissen omdat je het belangrijkste niet gerealiseerd hebt.
24 uur de mogelijkheid om te bewegen in schone amoniakvrije lucht. Als je dan eenmaal dat voor elkaar hebt dan wil je vanzelf niet meer dat het paard verkeerd voer binnenkrijgt, zelfs geen kwart schep biks of koeienvoer in de vorm van kuil en als ie buiten loopt dan hóef je je niet meer af te vragen of ie nu wel of niet een deken op moet enz. enz.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Bij mij is de overgang naar het natuurlijk paardenhouden ook niet van de ene dag op de andere gekomen.

Toen ik mijn ruin (met stalverleden) voor het eerst zonder deken wilde zetten, stond hij overdag meestal buiten, maar 's nachts steeds binnen. Hij redde het toen niet zonder deken. Pas toen hij continu in weer en wind buitenstond heeft hij een pracht van een wintervacht gekweekt. Het was prachtig om die evolutie te zien! Dus ik denk dat voor de meeste paarden de basisvoorwaarden inderdaad moeten vervuld zijn.

Trouwens, niet alleen die overgang was boeiend om te zien, ook mentaal wordt je paard een heel ander dier, en ook je band met je paard wordt heel anders, intenser.
Ik dacht in het begin ook dat natuurlijk paarden voor ons een utopie was, maar langzaam maar zeker is dit toch bereikt. Het is vooral de manier van denken over alles dat moet veranderen, en dat is vaak het moeilijkste. Zeker in het begin.

Ik wens je heel veel succes in je zoektocht, geef niet te vlug op, en geloof me: het is de moeite meer dan waard!

Groetjes, Lena

Kun je eigenlijk ook verhoogde spierenzymen in het bloed aantreffen door fors gewichtsverlies?

Na het lezen van het bericht over de dramatische ervaring van Ans met 'Jammie' en het recente verhaal van Pien met 'Winner' is het woord "koliek" voor mij een huiveringwekkende belichaming geworden voor het plots verliezen van een naaste.
We schrijven hier met veel dure woorden over een groot aantal mysterieuze aandoeningen welke een paard kan vatten maar een algemeen gekende term als 'koliek' is al bijna niet meer aan de orde.
Eens te meer is hier bewezen dat het hierbij toch gaat om een ernstige pathologie welke al het leven heeft gekost aan heel veel paarden.
Misschien kunnen we via deze draad eens in kaart brengen wat de ervaringen met koliek zijn en misschien nog belangrijker, de voorbodes hiervan. (voedingsverandering, training, stress, weersomstandigheden, ...?)
Is maar een voorstel natuurlijk.

Koen

Dat je nu net Jamaica als voorbeeld gebruikt,...
Als we die chirurg in die kliniek moeten geloven, was er geen reden waarom hij koliek heeft gekregen.
Er waren geen recente veranderingen in zijn voer of omgeving, hij had geen wormen, hij was niet verstopt, geen gas,...
Er is geen verklaring gegeven dan dat zulke dingen nu eenmaal voorkomen bij veulentjes.
'Pech' noemde hij het.

Ivm het soort koliek waren er 2 mogelijkheden zei die DA. (Voor zover ik het begrepen heb)
Of hij had een ontstoken darm net na zijn maag waardoor de motiliteit in zijn darm verloren ging en zijn maag overvuld zou raken en uiteindelijk zou barsten.
Of er zat ergens een 'knoop' en de darm was druk bezig met afsterven.
Het tweede was meer waarschijnlijk omdat er bij sonderen geen reflux aangetoond kon worden.
In het eerste geval hadden we in theorie nog af kunnen wachten. Maar door de reacties van Jammie (zich op de grond werpen en rollen) was dat eigenlijk ook geen optie.
+ Dat zijn kansen aanzienlijk zouden dalen bij een operatie als deze uitgesteld zou worden. Nu kreeg hij 70% kans.
Bij de 2 de optie was de enige behandeling sowieso een operatie.
Samengevat werden er dus eigenlijk maar 2 opties aangeboden: opereren of hem meteen laten inslapen.

Koen Theys schreef op zondag 21 november 2010, 23:00:


Weet je, Koen, ik was vanavond precies hetzelfde aan het denken.
Paarden zijn sterke dieren maar hun buik en benen zijn o zo kwestbaar....

Laat me beginnen met aan Ans te vragen wat Jamaica gegeten had. Of was er iets anders veranderd?

Wat Winner betreft; zijn gehele groep hadden we die dag net op een nieuwe weide gelaten, ze hadden er vijf uren op gestaan. Wij verweiden alle paarden naar een nieuw stuk zodra het oude ver afgegeten is. Dat doen we zo al jaren en als er veel gras staat krijgen ze zo'n weide niet gelijk een hele dag. Natuurlijk is het eerste wat we dachten dat we hem te lang op het gras gelaten hadden, zeker toen ook Týra daarna koliek kreeg. Maar dat kan het niet zijn; er stond immers amper nog gras want het was het einde van het zomerseizoen.
Wij hebben de hele weide afgespeurd naar 'iets' wat die koliek veroorzaakt heeft. Ik heb 3 soorten paddestoelen gevonden maar alledrie bleken ze onschadelijk (judasoor, stuifzwam en nog een waarvan ik de naam vergeten ben). Over de heg gegooide peren konden het ook niet zijn want Winner lustte geen peren en appels. Er konden geen buurtbewoners bij dat stuk wei dus er kan niks anders gevoerd zijn. Winner heeft nog een paar jaar eerder een keer koliek gehad, dat was precies hetzelfde maar dat heeft hij wel overleeft zonder operatie, wel in de kliniek. Toen hij dood ging was er een verdraaiing van de darm (gaskoliek). Onze DA zei dat hij al een zwakke plek (gevoeligheid) moest hebben, het ging ook allemaal zo snel....

Stress : nee, een dag als altijd.
Training: nee, de paarden hadden niet gewerkt die dag.
Weersomstandigheden: bewolkt weer, niks bijzonders.
Nog iets? (vul maar aan).

Týra is daarna wat blijven sukkelen met een paar keer weer een lichte koliek. Jong paard (Ijslander van bijna 2 jaar die pas twee maanden bij ons was), stugge vacht, dikke buik maar wel een ruggetje, veel beharing onder haar buik, dus in overleg met de DA heb ik haar enkele weken later 2 maal een Panacur womkuur gegeven. Daar is ze heel goed van opgeknapt hoewel we geen wormen gevonden hebben.

BD heeft ook enkele keren koliek gehad als gevolg van een hengstigheid (eisprong) maar zoiets gaat vanzelf weer over, en Puck had eens koliek agv bloedwormen, helemaal in het begin toen ze hier nog niet zo lang was.

Van Blue weet ik dat ze koliek krijgt van oud brood (not done hier).

Tot zover mijn bijdrage.
Het blijft triest te moeten lezen dat er weer een paard overleden is aan koliek.
Maar ik vind het interessant om ook jullie verhalen te lezen zodat we misschien een risico top vijf kunnen samenstellen.

Groet, Pien

Tweemaal lichte koliek hier.

Buck stond in 1998 een dag in de oostenwind heel PN zonder jurk in de wei. Waterbak was bevroren. Die avond wilde hij zijn hooi niet zo erg eten. De volgende ochtend koliekverschijnselen, die echter verdwenen was toen de da arriveerde. Wellicht krampkoliek door weinig water/blootstelling aan snijdende koude.

Vorig jaar had Buck onverklaarbare koliekverschijnselen: normale mest, maar buikpijn, schoppen naar de buik, schrapen, iets verhoging (38,7). De da constateerde een virus na bloedonderzoek. Later zou blijken dat Buck al jaren de ziekte van Lyme heeft, en die zorgt voor een lichaam in chronisch ontstekingsreactieve toestand waardoor virussen gemakkelijker opspelen.

Spirithorses schreef op zondag 21 november 2010, 23:29:


Misschien lees ik het verkeerd hoor, maar wat heeft veel beharing onder de buik te maken met wormen/koliek? Ik heb daar nog nooit van gehoord, of lees ik iets nu ontzettend blond?

Spirithorses schreef op zondag 21 november 2010, 23:29:


Hij kreeg alleen hooi te eten.
En de melk van z'n mama natuurlijk.
En hier en daar knabbelde hij aan nog een restje gras dat op de weide stond.

De weide waar hij stond hij al 9 dagen op. En het is een weide die wij reeds 6 jaar gebruiken als winterweide en waar nooit rare dingen mee gebeurd zijn.
De weersomstandigheden waren gelijkaardig aan de dagen ervoor. (Weersomslag (vriezen) is pas vannacht gekomen.)

Wij hadden nog nooit eerder een paard met koliek gehad.

Wel zei de DA, dat er enorm veel koliek gevallen waren de laatste weken.

Merel Stoffers schreef :

Ik wist het ook niet totdat een dierenarts mij daarop attent maakte dat dit een teken van worminfectie kan zijn als de rest van de vacht wel gewoon kort is. Lamge haren die niet uitvallen na de verharing.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op zondag 21 november 2010, 23:56:


Had je hem wel al ontwormd?
Groet, Pien

Even ook een eigen verhaal over koliek.
Onze 'Cashew' een 16 maand oud hengstje pas op een verse weide, onbemest en gehooid in de zomermaanden.
Het gras was terug gegroeid tot een 20 à 25 cm hoogte.
Twee dagen sinds hij op die weide stond zagen we hem iets meer gaan neerliggen dan wat we van hem gewend waren.
Toch hadden we geen reden om ons zorgen te maken. (dachten we)
De derde dag stond hij bijna niet meer op en lag hij geregeld ook te trappen richting zijn buik.
Dit gaf ons wel een 'alarm'-gevoel en we zijn toen uren lang met hem gaan lopen, vooral bergop en bergaf over een zandcarriëre in onze bossen om dan plots te worden opgeschrikt door een salvo van spastisch colon (mengsel van lucht, mest, water, ...) waarna we een tiental minuten later weer ons vertrouwde paardje terug zagen.
Toch bleek dit (achteraf gezien) reeds twee dagen aan de gang te zijn, ...??

Koen