als ik met dit soort figuren in discussie wil ga ik wel even bij de blauwe buren kijken. Daar zitten o.a. jut en jul en nog wat van dat soort. Hier komt ik voor mijn 'rust'

jeetje.......wat een verhaal... en best vervelend dat je niets meer van Olav hebt gehoord.Ik zat te denken kan het niet zo zijn dat toen Olav bezig was met de behandeling er nog wel kiezen waren? die mede door de behandeling los zijn gegaan en de dagen erna zijn uitgevallen (ook omdat hij de eerste dag beter leek te eten) Een vriendin van mij heeft namelijk een 32 jarige pony, die slechte kiezen had en behandeld moest worden, helaas heeft de tandarts de behandeling vroegtijdig moeten stoppen omdat tijdens het raspen bleek dat vrijwel alle kiezen los zaten en hij bang was dat de kiezen dan uit zouden vallen. (de gene die er nog stonden na die jaren)

sterkte in iedergeval je hebt wel enorm je best gedaan voor hem volgens mij!

groetjes cindy

Ik bedoelde met ergens een moord voor doen , wat vind hij ontzettend lekker.
Experimenteer daar eens mee , en verzin de meest vreemde dingen.
Rijstwafels?bospeen?[waspeen motten ze hier niet]

Zoek de fout , als iets niet lukt, altijd bij jezelf.
Bedenk dat goed als je aan de slag gaat , wat voorn verleden Amon ook heeft gehad. Clickeren is universeel en op alles te doen.

Ik zou het moeten zien , maar sluit hij zich af?als hij het lekkers niet aan wil nemen?
Eigenlijk maakt het niet uit of ik het zie of niet , je kan er van uit gaan dat je stappen te groot zijn geweest.
Houd je stappen klein , je beloningsgraad snel , maar wees consequent.Heb zelf een waterdicht plan in je hoofd waarbij je geen stapje overslaat.
Werk niet te lang door , misschien maar een sessie per keer , 10 beloningen in je zak , start de sessie met een duidelijk signaal , en stop de sessie na 10 beloningen met een duidelijk signaal en geef hem dan ook echt rust. trek je even terug uit zijn zicht.
Met die 10 beloningen hoef je je uiteindelijke doel nog niet bereikt te hebben.
Zorg dat je het niet aannemen van het lekkers voorkomt , dus maak het niet te moeilijk , of veel te simpel , want ook dat kan een reden zijn voor een paard om niet verder te willen gaan.[alhoewel , als je een goede beloning hebt vreten die van mij wel door hihi]

Durf te experimenteren , en leer van je fouten , probeer ze te zien , en uiteindelijk te voorkomen.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Ik besef inderdaad wel goed dat als iets niet lukt, dat dan aan mij ligt. Maar wat ik dan precies niet goed doe weet ik zelf niet zo goed. Voor mijn gevoel zijn de stapjes al heel klein. Zo lukt het niet om de inhalator bijvoorbeeld van 2 naar 3 seconden tegen zijn neus te houden. Met 1 brokje is hij in 1 seconde klaar en ontwijkt hij vervolgens die inhalator, dus dan heb ik er meerdere in mijn hand. Als ik er dan voor zorg dat hij ze niet allemaal in 1x op kan schrokken uit mijn hand (hij heeft dan haast want het is eng) dan is hij heel even wat langer bezig. Het lukt me niet om hem te vragen eerst met zijn neusgat tegen de inhalator te houden voor enkele seconden, en hem daarna direct ervoor te belonen. Wel met het aantikken van de inhalator. Vandaar dat ik denk dat wat hulp in de praktijk me wel verder op weg zou kunnen helpen. Ben echt een praktijkmens

Ik vind het een moeilijke pony om te doorgronden. Hij sluit zich af en toe wel af. Kan heel slecht tegen veranderingen. Hij heeft een klein jaar erover gedaan om zich bij ons op zijn gemak te voelen. Terwijl hij er qua huisvesting (van stal naar weide) en verzorging en bereden worden zeker op vooruit is gegaan. Vreemden laat hij meestal niet meteen in de buurt komen. Maar hij is wel heel rustig. Geen probleem om er kindjes op te laten rijden in de rijbak. Hoe klein ze ook zijn, hij is er heel voorzichtig mee. Terwijl hij bij bosritten helemaal niet geschikt is voor kindjes. Dan is hij bijna niet te houden, wil alleen maar hard. En kan soms schrikkerig uit de hoek komen. Hij heeft echt heel uiteenlopende karaktertrekken/eigenschappen. Dat maakt hem misschien ook wel moeilijk te doorgronden.

Ik heb inmiddels contact gezocht met Conrad. Bedankt voor de tip! Hij heeft me al geantwoord dat hij hierin zeker wat voor mij en Amon kan betekenen. Dus dat is super. Het is soms gewoon beter om op tijd goede hulp in te schakelen dan zelf maar aan te blijven modderen. Niet dat ik iets verpest, want ik ben heel voorzichtig met hem. Maar verder kom ik dus ook niet. Is voor mij soms ook wel frustrerend, zeker omdat het om zijn gezondheid gaat en het toch wel heel belangrijk is dat hij aan zo'n ding went. Kon ik het hem maar gewoon vertellen dat het niet zoveel voorsteld....

Groetjes Jolanda

Monique Meijer schreef op dinsdag 14 september 2010, 21:31:


Mijn Haf had ze ook. Maar nooit problemen.

o jeetje, wat een verhaal!
Wat jammer van Trigger!
Sterkte

Groetjes Clarissa

Mijn dierenarts is geweest. De hengstetand was van zichzelf niet scherp, echter helemaal bedekt met een dikke laag tandsteen, het tandvlees flink ontstoken. Lily vond het erg eng, ze vindt het nog steeds maar niks als andere mensen dan ik aan haar hoofd zitten. Aangezien hij gelijk haar hele gebit kwam doen, heeft Lily een kleine verdoving gehad. Dit liet ze zonder problemen toe, hij knuffelde haar en leidde haar af, even een snelle prik, weer knuffelen en klaar. Ik ben blij dat ik zo'n dierenarts heb.

Haar gebit is grondig onderzocht en was zoals verwacht een puinhoop, zelf gezien en gevoeld, heel scherp, overal haken, wondjes in de wangen. Het ging erg vlot, Lily stond wat te soezen en Klaas en ik hielden samen haar zware hoofd omhoog. Lily haar mond is nog wat gezwollen door het gepruts aan die dikke laag tandsteen en het schoonmaken van het tandvlees, maar ze eet met smaak.

Vorig jaar had mijn dierenarts ook al even een snelle blik geworpen, echter was het toen onmogelijk op een normale manier in de buurt te komen en haar gebit te behandelen. Een verdoving was toen geen optie, ze liet hem gewoon niet in de buurt. Vandaar dat we afgesproken hadden het in de gaten te houden, ik zou contact opnemen indien ze moeilijk zou gaan eten. Dat was ook op een gegeven moment het geval. Mijn eigen dierenarts was er toen niet, zijn vervangers wilde ik liever niet bij Lily hebben, zij grijpen mij te snel naar een praam. Ik heb toen contact opgenomen met Olav. Dat liep helaas spaak, ik kon toen geen vrij krijgen wegens vergaderingen, Olav was er niet blij mee, ik ook niet, maar het ging helaas niet anders. De dagen dat ik wel kon, kon hij weer niet. Lily at toen plotseling ook niet meer moeilijk en verder merkte ik ook niets meer aan haar, vandaar dat we haar eerst maar met rust gelaten hebben. Ik merkte pas een paar dagen geleden met sidepull aandoen en rijden dat er iets aan de hand was, eten deed ze gewoon normaal en met smaak. Eten is schijnbaar zo belangrijk voor haar dat ze de pijn op de koop toenam......

Ik ben blij voor haar dat het klaar is, eindelijk de haken weg. Mijn dierenarts heeft op mijn verzoek Kim ook nog even onder handen genomen, met alle toeters en bellen erbij, gewoon om haar te laten wennen, mocht het later nodig zijn. Kim is pas 3,5 haar gebit staat mooi recht, problemen zijn er niet. Ze vond vooral de hoofdlamp erg interesant en liet zich zonder problemen in de mond kijken. Al die koffertjes, het gereedschap, de handschoenen met rubberluchtje. Toen hij klaar was, leek ze bijna teleurgesteld, aandacht is nu eenmaal prachtig, ookal is het de tandarts (brrrrr, ik kan me iets leukers voorstellen ....).

Monique

Zekerse weten dat het nu goed gaat komen!!!!
Succes!

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Onze Shetlander merrie is 5 maanden geleden hoefbevangen geworden omdat ze Prednisolon moest nemen van de dierenarts. Medicijn onmiddellijk gestopt uiteraard, maar vijf maanden later loopt ze nog steeds moeilijk. Ze krijgt al de hele tijd alleen maar hooi en liksteen. Heb haar in het begin ook een magnesium-chelaat kuur gegeven maar daar zag ik niet echt resultaten van. De laatste weken is er een verbetering te merken, ze stapt al wat vlotter. Mijn vraagje : wanneer mag ze terug een beetje gras eten? Is het niet zo dat gras in het najaar minder "krachtig" is dan in het voorjaar, weinig of geen fructaan, e.d.? Is het nu inderdaad minder schadelijk en mag ze er af en toe op, of moet ik haar nog volledig op hooi laten? Alle wijze raad is van harte welkom!

cindy altorf schreef op woensdag 15 september 2010, 1:22:

Nee volgens mijn veearts is hij bijna alle kiezen al kwijt op 2 gladde stukjes en 1 hoge kies, lijkt me stug dat binnen 1 week spontaan alle kiezen er uit gaan vallen.
Nee het dier is op zeer hoge leeftijd, (schatting veearts is eerder 34, 35 dan 30), dat was duidelijk en Olav had gewoon moeten zeggen dat dit niet meer goed zou komen.
Hij leek even beter te eten, maar dat kwam omdat hij dus wel kan grazen en kauwen, maar zodra hij het wil malen komt hij er achter dat dat niet meer gaat en duwt hij de hele handel met de tong weer naar buiten en het ritueel begint opnieuw! Daardoor leek het beter te gaan, maar dat was dus schijn.
Het is niet anders, als hij nog kon rondlopen en genieten mag hij van mij 100 worden, maar dat zit er niet in, hij heeft te veel pijn en wordt met de dag stijver.
Het lijf is gewoon op en daar valt niets meer aan te doen.
Ja ik heb mijn best gedaan en in de laatste week van zijn leventje genieten we nog even van de kleine dingen.

Waarom kreeg ze prednisolon?
Over fruktaan kun je lezen als je linksboven op deze pagina op 'Fructaan' klikt en dan onder de plaatsnamen op 'Wat is fructaan? Lees hier meer!'
Najaarsgras is gevaarlijker dan hoogzomergras, omdat dan de nachten koud zijn en in combinatie met overdag wel eens een zonnetje.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maak er maar een mooi weekje van en heel veel sterkte !

Maak er maar een mooi weekje van en heel veel sterkte !

Marleen C schreef op donderdag 16 september 2010, 18:42:


Zolang ze nog steeds niet goed loopt zou je maar beter geen risico nemen en haar van het gras af laten. Het is zoals Christel zegt; najaarsgras is 'gevaarlijk' wanneer je paard hoefbevangen is (geweest).
Maar wat ik me ook afvraag; waarom loopt ze nog steeds nzo moeilijk? Is ze correct bekapt?

Groet, Pien

Hallo Marleen,

Een hoefbevangen paard op het gras zetten is niet handig dat hebben andere
al gezegd maar jouw paardje is niet van fruktaan bevangen geraakt maar van
de prednisolon dus wellicht moet je het in een andere hoek zoeken.

Het paard op enkel water op hooi houden is de beste manier om haar neutraal te houden
en geen ergere terugval. Wellicht kan je het hooi eens een tijdje weken het kan zijn
dat het "suiker" gehalte van het hooi erg hoog is waardoor de verbetering uit blijft.
Ik weekte het hooi van mijn paard een paar uur bij hooi dat ik niet vertrouwde hou er wel rekening mee dat bij langer dan 20 minuten weken je al veel voedingstoffen kwijt raakt.

Ik heb een merrie waar ik 2,5 jaar mee getobt hebt aangezien waar ze tijdelijk stond
haar tegen mijn instructies in kilo's granen heeft gevoerd. Daarna was ze ook gevoelig voor
gras en zal ik altijd voorzichtig moeten zijn. Zij was ernstig hoefbevangen met sinker aan 4 benen. Veel deskundige hebben haar gezien en soms behandeld en wij kwamen er maar niet uit wat het probleem was. Uiteindelijk zijn wij erachter gekomen dat ze vanuit die eerste periode hb spierbevangenheid zich had ontwikkeld. De voeten waren dus niet meer gevoelig maar ze was zo stijf als een houtenplank van de spierverzuring. Ikzelf en iedereen was zo geconcentreerd naar die hoeven aan het kijken dat je iets anders over het hoofd gaan zien. Ik heb haar Neutradex gegeven tegen het verzuren en ze knapte ziender ogend in een paar weken op. Na 2,5 jaar strompelen galopeert en bokt ze weer door de paddocks en staat ze nu na jaren voor het eerst weer iedere dag een tijdje op het land.

Magnesium chelaat is voor hb en ir paarden als jouw paard dat niet is dan is het vanzelfsprekend dat het niet werkt. Wellicht heeft je paardje niet goed werkende lever of nieren waardoor ze zich zelf vergiftigd of heeft ze net als mijn paardje uit de hb spierbevangheid ontwikkeld. Het paard zo min mogelijk belasten door goede kwaliteit hooi met weinig suiker en een goede bekapping is altijd de basis naar herstel maar wellicht moet je ook in een andere richting gaan zoeken om een doorbraak te vinden.
In ieder geval sterkte.