Zoals Piet al opperde kan je misschien warmte foto's maken. Je kan dan ook zien wat en waar er wat aan de hand is. Wellicht geeft dit minder stress voor je paard.
Mocht het bij mij niet met een sisser zijn afgelopen dan had ik warmte foto's genomen.
Hoop dat het mee gaat vallen, fijn dat je alle tijd en ruimte hebt om hem op te knappen.
Sterkte met alle kopzorgen.

Piet schreef op woensdag 4 augustus 2010, 19:36:


Ik zat gister toevalloig te denken of het niet veel beter is om pas een scan of thermografie te doen als de pees herstelt lijkt. Ik kan nu ook wel zien dat er iets niet goed is. Maar zodra hij weer dun is, dán is het eigenlijk belangrijk om te weten hoe het ervoor staat. Zodat je nieuwe schade kunt voorkomen. Dat lijkt me toch wel erg waardevol.

Het ergste lijkt nu achter de rug. Ik denk dat hij heel veel geluk heeft gehad. Hij heeft er continue op kunnen lopen, ook toen het net was gebeurd. Dus er is niks afgescheurd lijkt me. Hij stapt nu ook zonder problemen weer. Dan is er niks aan hem te zien. De bult wordt ook niet meer dikker. Zondag en maandag was het het ergst. Maar sindsdien is hij iets geslonken. Nog niet zoveel, maar hij wordt ook niet meer dikker en ook niet warm. Zal misschien ook aan de metacam kunnen liggen. Die heeft hij nu 3 dagen gehad.

Ik wil binnenkort met hem gaan stappen. Dan begin ik met 5 minuten over het harde fietspad.

Bedankt voor jullie reacties! En voor de tips!

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op donderdag 5 augustus 2010, 11:46:

En dat is precies het gevaarlijkste moment. Pees is weer dun, dus het gevaar lijkt geweken. NOT! Echt niet! Het maken van een scan nu en een scan wanneer het er 'genezen' uitziet, geeft de beste indicatie over het genezingsproces. Want juist bij peesblessures zegt het helemaal niks wat je aan de buitenkant of klinisch waarneemt.


Als er wat afscheurt, hangt de hoef er in een vreemde bocht aan. Maar tussen afscheuren en 'gewoon' blesseren zit nog een enorm gebied aan narigheid met als gemene deler dat het een langdurige kwestie is. Warm en/of dik is alleen maar de aller-acuutste fase. Daarna komt een ENORM lange fase van herstel, dat je zeer zorgvuldig moet managen. Wees alsjeblieft voorzichtig en al helemaal als je er geen da of scan tegenaan gooit en dus niet weet hoe het er binnen uitziet. Stappen op fietspad, prima, maar zonder ruiter en het liefst de komende 3 maanden 2x per dag!

De pees bij Janka is nooit meer dun geworden...
Ze heeft vorig jaar alleen maar in de wei gehobbeld en 2 maanden geleden opnieuw een voorpees gescheurd aan haar andere voorbeen. Ze loopt nu redelijk, maar bereden wordt ze zeker niet.

Het lijkt wel of sommige paarden er gevoelig voor zijn. Bij onze merrie begon het 13 jaar geleden. Daarna was het dan weer voor, dan weer achter, steeds een ander been. Nu is ze 24 jaar. Vorig jaar kon ik nog met haar rijden, nu is het over. Achter heeft ze steeds dikke benen. En bij haar spronggewricht zitten allemaal knobbels en dingen. Ze is ook kreupel met draven. Doet ze wel eens, ook galoppeert ze nog wel. Inmiddels heeft ze al een paar jaar cushing. Daar kunnen ook de ontstekingen vandaan komen Ik vraag me af in hoeverre de cushing debet is aan die dikke benen en knobbels.
Ik kan je wel zeggen dat zij bij de 1ste peesblessure al afgeschreven was door de da, toch is dat goedgekomen, jaar rust, jaar stappen, daarna heeft ze nog wedstrijden gelopen zelfs. De laatste peesblessure voor was heel erg, ze heeft 3 weken bijna alleen maar gelegen, maar zelfs dat is helemaal in orde gekomen. Dus ik zou zeggen, neem de tijd. Gr. Ingrid

Wil schreef op woensdag 4 augustus 2010, 14:53:


Is het aangekomen, die geelwortel?
Mijn internetverbinding is slecht helaas op dit moment, dus ik kan niet veel lezen op PN,

groeten, Letje

Kim, onze 24 jarige merrie heeft in de plooien van de vulva zachte bulten zitten, jeukt als de pest. Ze heeft wel aarsmaden gehad, maar die zijn weg, al een paar maanden geleden. Ook geen gele smurrie meer gezien bij de anus.
Ik heb er vetramil op gedaan net. Normaal gaan ze vaste prik om 17.30 de wei in, maar ze stond op stal, te schuren met de kont.
Wat is dit nu weer Het ziet er uit als ballonnetjes, grootte van een knikker, kan ze zo indrukken, het is zacht. Wie weet er superjeukstillende zalf. Ik heb nog cortisonenzalf van mezelf dat ik erop kan smeren evt., fucidin met nog wat extra's erin, zou eens even kunnen kijken als dat wat zou zijn.
Alvast bedankt voor jullie reacties, groetjes Ingrid

joop schreef op vrijdag 6 augustus 2010, 18:34:


Hoi, eergisteren nog niet... maar vlak de PTpost ook niet uit... Traag!
Ze had gelukkig dus zelf ook een zakje.... en zij zegt dat die paarden onwijs opknappen! Zelfs Spartan schijnt weer vlees op z'n lijf te krijgen, is in jaren niet gebeurd!
Ze geeft het de kleine Monty én Spartan... zij zegt dat ''t een wondermiddel is!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ah zo zat dat, Ja, dat was doorgekomen, Letje, nog bedankt natuurlijk.
Gisterenavond laat kwam ik thuis van mn werk en Ellis kwam me alleen begroeten.
Dit was wel heel vreemd, dus ik ben gaan kijken of Linda niet onder de draad door was gegaan ofzo...
Maar nee, ze stond gewoon op het pad achteraan, maar wel met hangend hoofd...
Dus ik was eigenlijk bang dat haar voeten nu toch echt veel pijn gingen doen.
Ik heb haar mee naar de (open ) stal genomen(ze liep"normaal") en haar hooi gegeven, maar ze wou niet eten.
Na enig observeren bleek ze haar buik af en toe flink op te trekken en tegelijk haar staart iets op te tillen, Kramp ofzo koliek? Ik heb haar temp genomen en die was net 38 .
Toen ben ik toch maar even een stukje met haar gaan stappen en na 10 min. kwam er, na even persen, een drolletje (helft van normaal) uit.
Terug op stal heb ik haar de bietenpulp die toch al klaarstond voorgehouden en die at ze dan toch wel op en daarna ging ze toch verder aan haar hooi.
Het ergste leed leek alweer geleden, dus ik heb lekker wat stro in de stal gedaan, een emmer water neergezet en een klein uurtje erbij blijven zitten.
Ze bleef gewoon wat knabbelen dus ik ben maar naar bed gegaan met de wekker op anderhalf uur later.
Dan lag ze toch languit met dr hoofd naar boven, mmm niet normaal, Dus hop Linda, ja, in de benen, en ja hoor daar was ze weer, ging gewoon mee wandelen en er kwam weer een drolletje uit.
Vannacht nog een paar x mn bedje uit geweest en vanmorgen vroeg lag er ineens een hele grote(bijna) koeievlaai, dan pas had ik het idee dat het echt over was.
Nu is ze dus weer zoals "normaal".
Oorzaak? uurtje op de wei voor t eerst weer?
Had haar tijdens de wandelingen wel wat laten grazen, elke dag, dus ik dacht dat dat wel zou gaan, maar er staat wel veel "onkruid" .
Curcuma had ik nog niet gegeven en durfde ik er gister ook niet in te doen omdat ze al niet lekker was.
Als ze zich nog steeds goed voelt, zal ik daar morgen aan beginnen? ,
Anders moet de DA maar weer komen ...
Zonet met de wandeling liep ze weer heel vrolijk mee en kon er spontaan een drafje vanaf?!?!

Ah Letje had het niet tegen mij.... Geweldig, dat krijg je als je toch alles in warboel leest.
Ik lach me echt een deuk hier, en ja, als het zon wondermiddel is, ga ik het zeker proberen.
Fijn om te horen dat het met die 2 bij Sue zo goed gaat...

Even voor de duidelijkheid. Kurkuma wordt gegeven bij maagzweren en niet bij hb, toch?

Klopt. Maar.... schijnt ook ontstekingremmend te zijn, werkzame stof: curcumine.
volgens Wiki schijnt door het veelvuldig gebruik van Koenjit Alzheimer nauwelijks voor te komen.. Curcumine schijnt de hersens te beschermen tegen beschadiging door cyanide, lood en cadmium. Het stofje bindt zich aan deze giftige verbindingen voordat die schade kunnen toebrengen in de hersenen.
Interessant....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Het is alweer geslonken gelukkig na een paar keer vetramil.
Ingrid

Christel, ik kan me je verwarring wel voorstellen.
Linda zit al langere tijd niet lekker in haar vel en blijft maar afvallen.
Terwijl ze dus vreet als een hongerig paard.
Dr poep is 7 van de 10 x redelijk goed en dan ineens weer plat .
Wat we weten is dat ze hete voeten had, ze liep op eieren. Zou hb kunnen zijn, maar er zijn verder geen typische hb verschijnselen. Ook niet op de langere duur.
Geen verbreding van de witte lijn en ook geen verslechtering nu ik de hoefwand ietsje langer laat (mm.) ze loopt nu redelijk. alleen steentjes op t verhardde zijn een struikelblok.
In haar Bloed was vooral opvallend dat ijzer laag was en dan zou er ontsteking kunnen zijn, ergens, toch? Ijzerpreparaat geeft vooralsnog nog geen verbetering.
Ze blijft vermageren en is van de week ook nog een nacht koliekerig geweest.
Ik heb begrepen dat curcuma in het algemeen ontstekingsremmend is en daarom heb ik daar vragen over gesteld. Ik volg hierin een beetje mijn gevoel...
Omdat het verder niet schadelijk is lijkt het me het proberen waard, maar als jij (of iemand anders) betere ideeen hebt, mag je dat gerust laten horen.

Wil schreef op zaterdag 7 augustus 2010, 0:26:


zeker interessant wil!