Frans Veldman schreef op vrijdag 25 juni 2010, 23:46:


dat klopt, het bot verzekert de stijfheid op druk
de spierenen pezen houden de boel bijeeen op trek
samen zorgt dat voor een relatief vormvast geheel dat nog een kleine beetje flexibel is
en zo variaties in belasting makkelijker aankan, de vering zeg maar

op macroschaal heb je inderdaad die middelpunt-trekkende aardkracht
op microniveau is dit natuurlijk gewoon de zwaartekracht vertikaal op het aardoppervlak
maar daarnaast kunnen krachten zich natuurlijk in alle richtingen uiten,
weliswaar gemodereerd door de zwaartekracht
zet je die boogbrug dus op jouw wieltjes en daar zijdelings tegenaan stelblokjes
dan blijft je boogbrug staan gewoon door drukoverbrenging via die blokjes naar de bodem
zet je die stelblokjes langs de binnezijde dan schuift je brug gewoon uiteen
EEN BOOGBRUG WERKT ALLEEN OP DRUK !
in de bodem is géén trek, hoogstens kleef : dit is een beperkte trekkracht tussen onderlinge partikels waardoor de druk deels opgevangen wordt, daar heb je vooral vééééééééééél kontaktoppervlakte nodig
een voorbeeld daarvan is funderen op palen in hele slappe grond,
of ook jijzelf die in een weke modderplas gaat staan en daarin vastgezogen wordt....


natuurlijk : maar de boogbrug werkt enkel op druk, de ruggengraat op trek én druk,
een hangbrug werkt ook op een kombinatie van trek (bovenaan de kabels) en druk (onderaan, de bodem en eventueel het wegdek)

leg alle segmenten plat, span er een kabel omheen en ga er bovenop staan,
indien de segmenten niet op de bodem liggen dan zakje er bijna zekere doorheen
tenzij de gekreeerde trekspanning zo hoog is dat ze dit extra gewicht ook kan opvangen, dwz dat ze de stijfheid van een houten of stalen balk benadert

das nogal wiedes

Peter Donck schreef op vrijdag 25 juni 2010, 21:37:





Toppie, ik moet er nog wel weer verder in verdiepen, wat jij zegt ook over gewicht ruiter doornuitsteeksels naar elkaar, dat is een heel andere theorie die ik mij "meester" had gemaakt.
Ik ga nu weg voor een weekend, Zonder internet .

Hallo Esther, dat genetische foutje zou het dan moeten zijn Ook hebben we boterbloemen op de wei.

Ik lees her en der over Sudocrem. Ik ben bij mijn baby's altijd grote fan geweest van het vertrouwde grijze potje, maar er zit wel een zinkbestanddeel in. Het ruikt ook sterk vind ik. Het smeert wel zacht en blijft lekker hardnekkig zitten. Is deze creme een optie?

Peter Donck schreef op vrijdag 25 juni 2010, 21:40:


Beschadiging van groeischijven in de wervels kunnen juist ook grote consequenties hebben. Door niet evenwichtige groei kunnen de wervels ten opzichte van elkaar niet precies passen dus er ontstaat een groot risico op arthorse van de wervels, en beschadiging van de tussenwervelschijven. Resultaat: chronische rugpijn.

Peter Donck schreef op zaterdag 26 juni 2010, 8:20:


Ik ben het daar niet mee eens. Ok, als je alleen naar de pijlers kijkt wel, die "duwen" tegen het zand, maar uiteindelijk is er iets dat er voor zorgt dat het zand van de linkerpijler en de rechterpijler niet uit elkaar beweegt. De aarde als geheel zorgt voor de "trek". Nogmaals, haal de aarde weg, zet het ding op wieltjes, of in de ruimte, en de pijlers bewegen UIT elkaar.


Je bent de buikspieren vergeten...
De buikspieren, gelegen op enige afstand van de ruggegraat, daar gehouden door de ribbenkast, zorgen dat de ruggegraat niet naar beneden door kan zakken. De rugspieren zorgen dat er spanning blijft staan op de ruggewervels. Op die manier krijg je een stevig doch beweegbaar geheel.
Waarbij de spieren zorgen voor trekspanning, en de ruggegraat zorgt voor druk.

Frans

Ja, inmiddels kan ik haar ogen schoonmaken. Het gaat niet gemakkelijk, maar ze is niet meer gevaarlijk. Ik heb het witte gaasje vervangen door een grote, dikke, donkerbruine washand. Deze accepteerde ze veel beter en ik hoef iets minder precies te zijn. Gewoon lekker doordrenken met lauw, gekookt water en dan maar weken en vervolgens de korsten er af wrijven.
Ze is nog wel angstig en de beloning (speltkorrels) neemt ze op zo'n moment niet.

joop schreef op zaterdag 26 juni 2010, 10:43:


dat geloof ik graag !

Frans Veldman schreef op zaterdag 26 juni 2010, 11:14:


haal alle grond naast (niet tussen !) de pijlers weg,
natuurlijk schuift je brug uiteen, omdat je de tegendruk wegneemt
daar sta je dan met je hoopje grond tussen die pijlers......
je mag geloven wat je wil frans, maar klei, leem, zand en ander grondmateriaal
neemt gewoon GEEN trek op,
hardere gesteenten (ook beton) nemen amper trek op, die barsten gewoon

nee, die ben ik niet, zie een van de vorige posten over verzameling


op de rug heb je én trek én druk
op de buik heb je alleen trek

Peter Donck schreef op zaterdag 26 juni 2010, 13:35:


Ik heb het over de aarde op zich. Die neemt trek op. Die twee "duw-plekken" van jou die zitten aan elkaar vast via de aarde. Natuurlijk niet via het zand tussen de pijlers in, maar wel via de aarde als geheel.
Til het hele zwikje op van de aarde, en je hebt een TREKstang nodig om de twee pijlers bij elkaar te houden.
Natuurlijk kun je ook de pijlers tegenhouden met twee duwberen aan de buitenkant... maar die twee duwberen zul je dan weer via een TREKstang aan elkaar moeten relateren.
Het is dus een TREKbelasting, die je via een duwbelasting overbrengt. In feite hetzelfde als je twee ankers neemt en die via een trekstang aan elkaar bevestigt. Aan stenen kun je niet trekken, dus wordt het een duwbelasting op het anker, maar die twee ankers zitten dan wel via een trekstang aan elkaar verbonden. Hetzelfde geldt voor de pijlers.

Als je het nog niet gelooft: Je bent het kennelijk wel met me eens dat de pijlers naar buiten willen bewegen. Dan is mijn vraag: WAT weerhoudt die aarde waar die pijlers tegenaan duwen om uit elkaar te bewegen?

Frans

Allemaal onzin, op m'n rug heb ik het niet druk
maar ik krijg én op m'n rug én op m'n buik wel trek op den duur.

Frans Veldman schreef op zaterdag 26 juni 2010, 14:02:


Jullie hebben denk ik allebei gelijk maar OHt langs elkaar heen.
Frans heeft het over de aardse aantrekkingskracht/wrijvingscoëfficiënt tussen pijlers en ondergrond, Peter negeert die omdat het een zo goed als constante is. Natuurkundig moet Frans in principe wel gelijk hebben omdat: actie = reactie (zoek die maar op want weet niet meer welke wet dat van wie ook alweer was - iets van Newton?).

Maar terug op de paarderug
Spieren kunnen alleen maar trekken (=spannen) en ontspannen. Dat trekken duwt de botten die het hele zwikkie uit elkaar en daarmee in vorm houden bij elkaar. Dat schreef Frans in het begin ook al.
Volgens mij maakt bovenstaande geen spatader uit waar het vernielen van groeischijven betreft door te jong berijden. Dat veroorzaakt, op wat voor manier ook, autonoom een invaliditeit. Daar ging het topic toch over?
Aangezien de invaliditeit successievelijk ontstaat, niet plotsklaps zoals een hernia, denk ik dat door beschadiging of vervorming van de groeischijven vervolgens een vervormd bot groeit. Voila de kissing spines e.a. ellende.

e m kraak schreef op zaterdag 26 juni 2010, 15:40:


Precies. Hoe het in elkaar steekt is interessant, maar doet niks af aan het risico dat je neemt als je op een te jong paard gaat zitten. Schade aan groeischijven heeft ernstige gevolgen en er is niet veel voor nodig schade aan groeischijven aan te brengen. In ieder geval bij mensen. Toch weerhoudt dit veel ouders er niet van hun lieve kindertjes te laten turnen of paardrijden, risico sporten voor blijvende schade, oa door beschadiging van groeischijven. Waarschijnlijk speelt eenzelfde onverschilligheid en/of onwetendheid een rol bij te jong berijden van paarden. Een DA echter MOET op de hoogte zijn van de risico's. Dus als Anita weer contact heeft met de hooggeleerde DA's in Utrecht kan ze misschien even vragen hoe die DA's denken te kunnen garanderen dat er geen schade aan de groeischijven kan ontstaan.

Frans Veldman schreef op zaterdag 26 juni 2010, 14:02:


onderlinge cohesie of kleef en vooral massa !
voor de rest ben je er nu onbeschrijfelijk omheen aan het lullen
over and out !

e m kraak schreef op zaterdag 26 juni 2010, 15:40:


...en dat kun je ook allemaal lezen in een van die lange mails van gisterenavond van me,
los van wel of géén boogbrug
en als je alles oprekt leidt alles eindelijk wel tot zwaartekracht........
pfffffffffffffft !

joop schreef op zaterdag 26 juni 2010, 17:57:


Als het is zoals ik denk, dan is de schade dus getrapt, en daarbij de 2e trap waarvan de effecten resulteren in een salamipaard een geleidelijke want evenredig aan de groei.
Van de oorzakelijke 1ste trap, de schade aan groeischijven zelf, weten we dan nog niks. Niet hoe het wel of niet ontstaat, noch drempelwaarden, etc. Gaat dat ook min of meer geleidelijk of is de drempelwaarde een harde zoals hernia?


Is daar dan wel veel meer over bekend?


Onwetendheid en moeite met voorstellingsvermogen vanwege lange latentie van de effecten. Volgens Skinner heel logisch
Als je paard een significante kans op hernia had wanneer je er te jong op gaat zitten, en dus acuut naar de slager kan, zou niemand dat risico nemen.

En toch vind ik het raar. We hebben paarden zat. Volwassen paarden ook zat. Toch staat zelfs in de IJslandse subcultuur de minimaal 5 jarige leeftijd voor een rijpony zwaar onder druk. Handel? Presteren? We Want More Better Faster?