Hennie van Oosten schreef op dinsdag 1 juni 2010, 20:22:
> Ik ben dus net een paard verloren aan AM en nu weet ik zeker dat een ander
> paard van mij dat jaren geleden op dat zelfde stuk land ook heeft
> opgelopen.
> Die heeft het na maanden intensieve verzorging overleefd.
> Ze dachten toen aan maandagziekte, maar zeiden wel dat dat eigenlijk niet
> kon gezien de omstandigheden.
> Als ik nu verhalen lees over paarden die het overleefd hebben , dan is dat
> precies het verhaal van mijn paard dat nog leeft.
Jeetje, ja, dat zou best kunnen dat dat AM was. Maandagsziekte ("Tying Up") is óók Myopathie, maar dan met een andere oorzaak.
> Reken maar dat IK voor de rest van mn leven wakker ben. Tot ze meer weten
> haal ik elk jong esdoornplantje uit het land.
> En ik durf ze helemaal niet meer op het stuk te zetten waar ze het allebei
> hebben opgelopen. Die bomen zijn daar dus zeker besmet.
>
> IK verzamel dus nu alles over AM en wil dus alles graag hebben.
> Eventueel op mn pm hwjvanoostenathotmailpuntcom
Ik probeer vannacht samen te vatten wat ik op dit moment weet over AM, incl. de onzekerheden. Nogmaals heel veel sterkte met je verlies, ik vind het echt verschrikkelijk voor je.
Mijn dieren met AM (varken Toos en shetlander Joris) hebben domweg het
geluk gehad dat heel kort nadat de 1e ziek werd, dat bericht van de Uni Utrecht was gepubliceerd en ik het had gelezen. Het is dááraan te danken dat ik de
DA wist te overtuigen om te behandelen met corticosteroïden, bij Toos. En daarom leven ze nu nog, zowel Toos als Joris. Dat laatste is inmiddels ook de overtuiging van mijn DA. Waar ik bij Toos nog moet praten als "brugman"; bij Joris hoefde ik mijn
DA nergens meer van te overtuigen, tóen was hij inmiddels beter op de hoogte dan ik op dat moment.
Bij varken Toos zei de eerste
DA die kwam (niet mijn "eigen" DA, want die had op dat moment geen dienst): "Karen, er is nog nooit een geval van AM beschreven bij een varken, dus dat kan het niet zijn." Ik zei toen: "Jawel, je hebt zonet toch de eerste gevalsbeschrijving gehoord."
Ik heb die
DA later nog gebeld en gelukkig vat hij het allemaal heel sportief op. Hij heeft overlegd met "mijn eigen" DA, en heeft nu in 'z'n boekje' bijgeschreven dat AM kán voorkomen bij varkens. Alleen bij scharrelvarkens kan het evt. door schimmels op esdoorn worden veroorzaakt. Omdat dat soort varkens nauwelijks nog gehouden worden in NL, kan ik me voorstellen dat AM bij een varken heel uitzonderlijk is.
Van "mijn eigen"
DA heb ik een hoop bijgeleerd over AM. Ik weet nu bijvoorbeeld, dankzij mijn DA, dat de dosering corticosteroïden bij een paard nooit zo hoog mag zijn (gerelateerd aan lichaamsgewicht), als bij een varken. Een varken is nauwelijks gevoelig voor
IR en de gevolgen daarvan (HB); een paard wel.
Zeker bij een paard of pony van een sober ras, of een paard dat al aanleg heeft voor
IR /
HB, kunnen corticosteroïden enerzijds helpen tegen AM maar anderzijds tevens de dood juist kunnen bespoedigen
. Als zo'n bijwerking van cortecosteroïden optreedt (IR dus), dan is een paard dat al AM heeft meestal ten dode opgeschreven.
Dat corticosteroïden zoveel bijwerkingen kennen waaronder
HB dat wist ik wel, maar ik wist niet dat de veilige dosis - volgens mijn
DA - zó laag is voor een paard.
Karen
Gezondheid
