Ik heb alleen merries maar het lijkt me dezelfde smurrie als wat ook tussen de uiers zit?

Hennie,wat vreselijk!De grote angst van ons allemaal!Heel veel sterkte!

Het lijkt gewoon onvoorstelbaar, zoals je het beschrijft.
Zoals ik het lees is het dus binnen een paar uur zo slecht geworden dat hij eraan overleden is.
Zo onderhand vraag ik me af of dit nu iets van de laatste jaren is... of dat dit vroeger ook al voorkwam. Omdat het zo onbekend lijkt bij iedereen...

En inderdaad: verontrustend!

Ik wil je nogmaals sterkte wensen Hennie... verdorie zeg!

Vreselijk Hennie, veel sterkte...

Hennie van Oosten schreef op vrijdag 7 mei 2010, 23:00:



Pffff, echt zo verschrikkelijk; om op die manier je prachtige, lieve paard te verliezen.

Ik ben behoorlijk ongerust (en dat ben ik niet zo héél snel, vind ik zelf). Zou je misschien nog willen schrijven aan welke andere risicofactoren de wei en/of je paard wel voldeden, en welke niet? Als je hoofd daar nu niet naar staat, dan kan ik me dat natuurlijk voorstellen!

Je schrijft al dat er geen bomen/blaadjes waren. Ik denk dat die risciofactor bomen/blad hoort bij dat kennelijk een vochtige, zure omgeving het meest gevaarlijk is. Dus kennelijk overleeft de ziekmaker 't best in zo'n omgeving
Is de grond van je weide zuur (lage PH-waarde)? En relatief vochtige grond (grondsoort, evt. omringende sloten en dergelijke; is er bij jullie veel regen gevallen de laatste week?) Stond het gras hoog of was de wei "afgegraasd"?

Mest op de wei laten zal ook de zuurgraad van de wei verlagen (is één van de dingen die ik zelf te weinig doe; mest vh land halen).
Jouw paard kreeg wel goed beweging en was niet jonger dan drie jaar oud, dat is al duidelijk... Brrrr, ik probeer te zoeken naar wat ik kan doen om zo goed mogelijk te zorgen dat mijn paarden zo min mogelijk risico lopen. Maar het is wel duidelijk dat ook als je paarden en weiland niet aan alle risicofactoren voldoen, dat het je paard dan tóch kan treffen... Plus wat met het oog op fructaan verstandig is, kan eventueel juist onverstandig zijn mbt Atypische Myopathie.

Nogmaals heel veel sterkte.

Karen

Elders las ik dat 1 van de triggers kennelijk het verschil is tussen de vrij koude nacht- en dagtemperaturen. Dus na een redelijk warme week ineens weer intredende koude.
Dat zou kunnen verklaren waarom AM alleen tot nu toe in herfst- en nu voorjaarsperioden voorkomt.

Vind dit gewoon niet alleen verontrustend, ik vind dit doodeng.

Onderzoekers van de universiteit in Bern zijn er mogelijk in geslaagd de veroorzaker van de dodelijke ziekte atypische myopathie op te sporen. De wetenschappers onderzochten of de toxine van de bacterie clostridium sordellii iets te maken kan hebben met de ziekte. Het onderzoek wees uit dat deze toxine inderdaad een rol speelt bij het optreden van atypische myopathie.

De onderzoekers onderzochten met behulp van elektronenmicroscopie monsters van (hart)spierweefsel van paarden met atypische myopathie. Deze resultaten vergeleken zij met monsters van muizen die aangetast waren door de dodelijke toxine van de bacterie clostridium sordellii. De veranderingen in het weefsel bij zieke paarden en besmette muizen kwamen ongeveer overeen. Met behulp van de techniek immunohistochemistry ontdekten de wetenschappers bovendien overeenkomsten in de aanwezige antilichamen. Uit deze onderzoeksresultaten concluderen de onderzoekers dat de bacterie een rol moet spelen bij het optreden van de ziekte, maar of de bacterie de directe veroorzaker is blijft nog onduidelijk.

Atypische myopathie tast de spieren aan. Symptomen zijn koorts, stijfheid en onderkoeling. Ook kunnen de paarden wat kolieksymptomen hebben. De overlevingskans is slechts tien procent. De ziekte zorgt voor dodelijk verlopende spierafbraak die in het late najaar of in het vroege voorjaar sporadisch optreedt. Atypische myopathie kan binnen 24 uur fataal zijn voor een tot dan toe kerngezond paard. Het onderzoek naar atypische myopathie wordt binnen Europa geleid door dr. D.M. Votion van de Universiteit in Luik.

Bron: http://www.equinescienceupdate.co.uk

Wil schreef op zaterdag 8 mei 2010, 0:02:


Ja, dat klopt wel met het beeld dat ik gekregen heb door de info die http://www.myopathieatypique.be geeft. Zij zeggen:
"- Adverse climatic conditions (low sunshine, strong winds, heavy rain…) favour outbreaks of atypical myopathy
- Outbreaks occur mainly with a minimum daily temperature between 0°C and 8°C (no heavy frost)"

Dat soort omstandigheden in het voorjaar, dat gaat vaak samen met een weeromslag (koude voorjaarsnachten maar geen echte vorst, dat is van dat weer dat we de afgelopen circa 1 1/2 week in NL hebben, met bakken met regen (behalve in Pekela...).
Weinig zonneschijn en harde wind hebben denk ik geen oorzakelijk verband met de ziekteverwekker; maar bij dat soort omstandigheden valt meestal veel regen. En vocht/nattigheid, in combinatie met een lage PH, dát zijn denk ik de omstandigheden waarin de ziekmaker kennelijk floreert.

Kaalgegraasde weides zijn een risico; ik denk dat dat is omdat paarden normaal gesproken vermijden om te eten op plekken die verzuurd zijn. Precies daarom ontstaan in paardenweides van die plekken waar het gras hoog blijft staan; dat zijn de vaste mestplekken vd dieren en dus vreten ze daar niet.
Maar als de wei kaalgevreten is en de paarden hebben honger / trek; dan zullen ze eerder geneigd zijn gras te eten dat eigenlijk niet zo smakelijk is. Dat kan zijn op of dichtbij mestplekken, of op plekken waar de grond verzuurd is door veel humus (bladafval). In een wei die vanwege de grondsoort (zoals veengrond) en/of door geen (kalk)bemesting tóch al zuur is, is de verzuring op mest- en humusplekken éxtra groot.

Had ik nu maar een Paddock Paradise! Die wil ik al een tijdje, maar door allerlei omstandigheden is het daadwerkelijk realiseren daarvan nog niet van de grond gekomen .

Vanwege fructaangevaar staan onze paarden een groot deel vd tijd op een kaalgevreten weide. Het was me al opgevallen dat ze daar de plekken die ze vorig jaar nog onbegraasd lieten (mestplekken) nu wél afgrazen. Ik ben ivm fructaangevaar en gevaren van overgewicht en IR dit (voor)jaar voor het eerst strenger dan ooit qua graasbeleid, voor m'n paarden. En hoewel ik dat strenge graasbeleid terécht vind (!), is het gevolg nu dat m'n ene wei zo kort enorm begraasd is dat-ie nu niet meer fructaangevaarlijk is, maar éxtra gevaarlijk in het licht van AM.

De andere wei, daar staat het gras zo dat dat wel prima kan om Fálki en Donna 's nachts op te laten als de nachttemp. 5 graden of meer is (die kunnen beter tegen wat fructaan en tegen aardig wat kilo's bij elkaar grazen dan de rest). Maar voor de ezels en shet Joris is die wei taboe (zeker als het langer is dan een uurtje of zo); véél te veel gras voor hun..

Maar juist 's nachts is het gevaar op AM besmetting groter dan overdag; dus om die reden staan Fálki en Donna op dit moment niet in die wei te grazen, maar lopen ze nu met Joris in de paddock bij de (inloop)stallen, met hooi.

Ook in andere opzichten zijn een aantal dingen die zorgen voor fructaangevaar juist tegengesteld aan de omstandigheden die zorgen voor AM-gevaar . Bijv. nachtvorst en dan overdag stralende zon = veel fructaangevaar en weinig AM gevaar. En andersom geldt het ook: bewolkt weer met regen en 's nachts tussen de 5 en 10 graden is fructaanveilig, maar juist AM-gevaarlijk.

Onze ezels staan altijd al, zomer en winter, 's nachts in hun eigen paddock met inloopstal. Maar overdag lopen daar onze twee varkens... En de ezels en varkens samen is géén succes (zucht).

En o ja, al onze weides zijn verzuurd (hebben een te lage PH). Ik had dus beter moeten bemesten (kalk), veel efficienter mest moeten weghalen en eerder een PP moeten bouwen. Maar ja, da's een typisch geval van achteraf een koe in z'n kont kunnen kijken. Shit.

Ik moet nog even de opties en de gevaren/risico's rustig op een rijtje zetten (ik ben nu niet rustig, ik ben heel ongerust). Maar ik denk dat het er op neerkomt dat onze paarden niet meer de wei opgaan, totdat de nachttemp. 10 graden of meer is. Ondertussen bemesten (maar het duurt wel even voordat dat een goed effect heeft op de bodem), en een PP aanleggen. Nou, heb ik genoeg te doen de komende tijd . En waar de paarden en ezels en varkens dán moeten lopen zonder dat ze elkaar letterlijk de hersens in slaan; dat weet ik nog niet. Misschien kan volgende week een loonwerker de kort-afgegraasde wei volledig omploegen, bemesten met vloeibare magnesium/kalk en daarna egaliseren. Niet ideaal, maar wel de snelste manier om zsm méér ruimte te hebben om m'n paarden op zand te laten lopen. En het gras dat dan uiteindelijk weer opkomt groeit dan op minder verzuurde grond.

Hoe zit 't qua zorgen bij andere forumdeelnemers? En qua omstandigheden (risicofactoren zoals ph van de weide, en hebben jullie voldoende paddocks of, zoals ik, vooral kort afgegraasd grasland)?

Ik hoop voor álle paarden en hun eigenaren dat deze kl*te ziekte zsm bestreden kan worden.

Karen

Karen Koomans schreef op zaterdag 8 mei 2010, 1:46:



Hoe zit 't qua zorgen bij andere forumdeelnemers? En qua omstandigheden (risicofactoren zoals ph van de weide, en hebben jullie voldoende paddocks of, zoals ik, vooral kort afgegraasd grasland)?

Als deze onderzoekers gelijk hebben, wordt AM dus veroorzaakt door een bacterie.
Die ook nog overal voorkomt, zeker in de aarde. Het is dezelfde familie bacteriën die o.a. Tetanus en botulisme veroorzaken. Althans: de toxinen die ze aanmaken.

Tsja... zorgen. Zou ik nog in NL wonen, op leemgrond, verzuurd, bende's eikenblad in het land... meestal kort afgegraasd.... zou ik nu niet zo lekker slapen denk ik.
Zou me wel zorgen maken.
Bij onze blauwe buren loopt er een topic over:

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=1283637&hilit=atypische+myopathie

En als je Googled kom je voldoende info tegen. Blijkt ook dat deze aandoening toch al langer bekend is.

Wil.

Wil schreef op zaterdag 8 mei 2010, 2:20:


Vooral via Bokt krijg ik het één en ander mee...

Ik vind het griezelig, zoals meer van dit soort dingen, maar probeer mij er niet te veel door te laten leiden en het zelfs een beetje 'links te laten liggen'.
Ik geloof niet dat ik er op het moment erg veel aan kan doen, dus dan zou ik me gek lopen maken 'voor niets'.
Dit soort zaken zijn heel erg rot, maar ik hoop altijd gewoon maar dat het aan mij voorbij trekt, hoe rot ook...

Ik denk dat je zo realistisch mogelijk moet blijven... De kans dat je paard am krijgt is niet zo heel erg groot. Het rotte is vooral dat je er weinig aan kunt doen, en dat boezemt angst in... Maar om nu voor al die rotziektes zoveel schrik te hebben... Nee, da's paniek...
Daar wil ik niet aan meedoen...

Weet je wat het is, je kunt het haast nooit goeddoen. Oppassen met fructaan, niet oppassen met fructaan, enz. Het moet wel reëel blijven. Ik kan mijn pony ook echt niet steeds verhuizen van paddock naar land en omgekeerd. En dat wil ik niet ook...

Maar het lijkt me hard, heel hard, om je paard zo te verliezen. Heel veel sterkte...

Afschuwelijk. Mijn medeleven, van harte....

van lennep schreef op vrijdag 7 mei 2010, 11:48:


Dank je!

Nancy leek vanmorgen weer ietsje soepeler te lopen toen ik haar in de weide deed met haar maatje Winsor. Nog wel iets kreupel, maar vlotter in haar algehele beweging.

Gistermiddag met haar aan de hand een klein wandelingetje gemaakt op het fietspad (± kwartier) Wil dat als het goed blijft gaan uitbreiden naar meer. Misschien eens kijken of ze tzt ook naast de fiets wil lopen.

Dat wandelen doen we al vaker, net als longeren of lange lijnen. In de weide loopt ze gemakkelijker dan in de bak (zand) Misschien omdat de weide harder aanvoelt?

Zit nu te twijfelen of ik de gekochte muesli laat staan of toch nog een handje blijf bijvoeren Paar bietenpulp korrels (geweekt) + tarwezemelen + scheutje lijnzaadolie blijf ik geven (bietenpulp kreeg ze al)

Hennie van Oosten schreef op vrijdag 7 mei 2010, 23:00:


Dat zou toch godgeklaagd zijn. Waar heb je zo'n lab dan voor?!?!
Het had je paard niet kunnen redden, want de overlevingskans is dacht ik iets van nul.
Afschuwelijk, sterkte.

Aafke schreef op zaterdag 8 mei 2010, 7:46:


Mooi, dat is goed nieuws!

Ik heb nog een ander voorbeeld: een tijdje geleden schreef ik dat Jomanda een paar slokken van geconcentreerd betadine-shampoo water had gedronken (ik had 't niet snel genoeg in de gaten en geen moment gedacht dat één van de dieren dat zou drinken). Het feit dat ze dat deed leek me te duiden op een Jodiumtekort (bericht #199625 , 19 april). Ik heb na enige aarzeling Zeewier gegeven, is rijk aan Jodium (maar ook aan allerlei andere stoffen).

Jo is oud en al jaren wat mat; de afgelopen tijd nog wat matter dan ze al was en met een doffe, droge wintervacht. Ik dacht dat het aan haar leeftijd lag, want verder mankeert ze niks zichtbaars (ze heeft voor de zekerheid een tijd geleden ook nog een algehele check-up gehad van een DA, die vond geen afwijkingen). Gisteren wist ik niet wat ik zag: Jo galopperend en spelend/bokkend door de weide. Dat heb ik geen járen gezien. Toeval? Ik kan dat niet uitsluiten, maar ik geloof niet dat dat toeval is.

Ik weet er nog niet voldoende van om dat zeker te weten, maar ik denk steeds meer dat een normaal bloedonderzoek naar mineralen/vitaminen maar weinig zegt. Als een paard IR heeft, dan zegt het meten van de glucosespiegel ook vrijwel niets. Pas als je de Insulinewaarde meet, dán weet je dat de suikerhuishouding van het paard 'ziek' is.

Ik denk dat dat bij mineralen (en vitamines?) meten ongeveer net zo is: als je in het bloed al een duidelijke onder- of overwaarde meet, dan is het ernstig en waarschijnlijk het gevolg van een al heel lang lopend tekort of teveel. Al láng voordat je een afwijkende bloedwaarde vindt is er iets mis met de balans van dat mineraal, maar dát kun je alleen meten door de waardes te meten van de hormonen die dat mineraal aansturen. In de tussentijd gaat je paard heus niet daaraan dood, maar kan wel allerlei min of meer vage klachten hebben.

Ik ben benieuwd hoe anderen hierover denken? Ik weet dat het geen gangbare gedachte is; niet bij dierenartsen maar ook niet bij mensenartsen. Hoewel, een orthomoleculair arts waar ik jaren geleden een tijd onder behandeling ben geweest, zei toen al dat hij vond dat de bloedwaardes van mineralen en vitamines niet het hele verhaal vertellen over mogelijke tekorten en tevelen. Toen snapte ik eigenlijk niet wat hij bedoelde (ik nam het voor kennisgeving aan), maar nu beginnen er kwartjes te vallen.

Karen

Ik had al vaker over AM gelezen, maar was niet zo ongerust omdat wij in een heel open landschap wonen met nauwelijks bomen. En daar leek het mee te maken te hebben.

Het schijnt dus vooral met die weeromslag te maken te hebben, die was er toen dus ook.
Het gras was idd kort. Er lag absoluut geen blad op het land en paddestoelen komen bij ons bijna nooit voor. (de bladeren waaien al weg voor ze op de grond vallen door de altijd aanwezige zeewind)
Volgens onze DA is het dus ook al voorgekomen in de gebieden achter de zeedijk. Daar staat absoluut niet 1 boom.

Het is dus wel zaak volgens de DA om ze bij die weeromstandigheden bij bepaalde temperaturen in elk geval veel hooi bij te voeren zodat ze bijna geen gras eten.
Wij vinden het hier in de buurt nu allemaal heel eng nu we het meegemaakt hebben.

Mijn drie ruinen liepen daar; Marcus, een haflingerruin van 9 ; Andi, een Ijslanderruin van 2: en Melle een haflingerruin van net 12.
Melle was altijd voor mn gevoel de sterkste van het hele stel, een beer.
Met hem heb ik vorig jaar een trektocht over de veluwe gereden en elk jaar de vierdaagse en natuurlijk de eindeloze ritten hie bij ons in de buurt.
Ook heel vreemd dat alleen hij het heeft gekregen ; zit het net op een klein plekje waar hij nou net gegraasd heeft of was hij er gevoeliger voor?
Heel vreemd.
De andere twee zijn natuurlijk meteen weggehaald en mankeren niks.
Ik ga hier ook zeker veel over lezen en informeren want ik durf ze nu nauwelijks met dit weer in het land te laten. Gelukkig heb ik ook een (klein) "paddock paradise."