Ik dacht het gisteren ff te filmen. Maar ja, dan zit je klaar met je camera, gebeurt het gewoon niet hahaha. Hij begaf zich overal volledig ontspannen, zo'n warme dag waarop er sowieso niet veel gebeurt. Dan is het dus zo goed als onzichtbaar. Zeker als je hem niet kent. Stress/spanning is DE trigger van z'n gekke bewegingen.

Hallo allemaal,

Bedankt voor alle reacties.
Ik heb net nieuwe fotos van Tysteman nu erbij gezet.

Ja dat denk ik ook. Hoewel Super-Vet niet echt geloofde dat het veel uit zal. Zij vertelde mij dat het hier om meerdere millimeters gaat en dat een ostéopaat op enkele tienden millimeters kan inspelen. Volgens haar is het een goed idee om een ostéopaat naar ‘m te laten kijken, alles wat een beetje helpt moet je aangrijpen, MAAR ik moet niet verwachten dat hij dit kan repareren. Maar om heel eerlijk te zijn : ik durf na al die ellende bijna niks meer. Ben doodsbang dat een osteopaat het erger maakt door aan zijn nekwervels te wrikken. Bijgelovig zeker, maar alles lijkt fout te gaan als het op Tytse aankomt. Ik moet zeker weten dat ik een verdomd goede osteopaat te pakken krijg (en aangezien ik eigenlijk niemand ken in het paardenwereldje… ).

Nee, hij viel nooit om… In 4 jaar heb ik ‘m misschien 2 of 3 keer zien vallen. Nooit op deze manier, meestal gleed zijn achterhand onder ‘m vandaan in een bocht tijdens een “gevecht” of tijdens het “pakkertje spelen” met Plinseman en op een modderige ondergrond; niks onnatuurlijks dus.

Oh ok, ik dacht dat elk paard dat kon maar dat Friezen gewoon niet zo hoog sprongen (niet zo geschikt waren voor het topniveau)…en dat de mijne dus een uitzondering was.


Jambette : hij gooit ‘m hoog op (altijd met gebogen knie maar ik begrijp ook niet hoe je ze kan leren die te strekken; Plinseman strekt wel maar dat heeft hij zelf bedacht) en dan KNALT hij ‘m op de grond neer.
Achterpootjes geven: als je ernaar wees (verleden tijd want nu doet hij het anders) moest je uitkijken dat je niet een hand onder zijn buik had hangen. Hij krulde ‘m helemaal en heel snel naar boven op (alsof hij dacht dat je ‘m vroeg een vlieg onder zijn buik vandaan te slaan) en dan knalde hij ‘m weer op de grond (vrienden dachten dat hij heel boos op mij was en dat hij naar mij sloeg als ik een achterpootje vroeg…. Voor het uitkrabben / bekappen pakte ik dus zelf zijn pootje op, niet op afstand).

En over Jack :

Het zou kunnen (maar ik ben geen expert), Tytse draaft (als hij dat aandurft) soms best goed. Hij is ook in de draf wel eens flink op zijn bek gegaan (niet leuk, net op zijn verharde pad) maar meestal tilt hij dan zijn poten beter op…

Je hebt het er ook over dat het vooral Jack’s achterpootjes zijn die niet altijd doen wat ze moeten doen…. Bij Wobbler zijn het ook meestal de achterpoten die problemen geven. De bewegings-testen zijn oa kleine cirkels lopen (dan gaat de achterhand naar buiten bij wobbler-paarden) en ook achteruit lopen (dat alles NATUURLIJK op een zachte ondergrond)… dat doet Tytse HEEL RAAR nu.

Oh ja, je kan ook (met de hand, niet overstappen vragen) de linkerpoot voor de rechterpoot neerzetten (ook achter en ook andersom natuurlijk, alle pootjes testen). Een “gewoon paard” corrigeert meteen. Een wobbler paard blijft rustig “een tijdje” zo staan; geen minuten lang hoor, vergelijk met je andere paarden om te kijken wat “normaal” ongeveer is enneh als je een hete kikker hebt : draag een helm, haha.

Bovendien weet ik niet of wobbler door stress wordt beïnvloed (oh ja wel : Tytse loopt een stuk beter met stress / in een andere omgeving !)...

Maar hoe dan ook, als een diagnostiek zo simpel zou zijn zou iedereen DA zijn…
Om Wobbler te kunnen diagnosticeren moet je naar een kliniek. Ik had echt een diagnostiek nodig want ik wist echt niet wat hij had, en het ging slecht…. Maar als je paard steeds beter gaat is het misschien niet nodig om een diagnostiek te hebben (plus ze nemen wel “ruggemerg / nekmerg-vloeistof” af voor de definitieve diagnostiek… ook niet zonder risico).

Groetjes,
Lenneke

Lenneke keijzer schreef op zaterdag 5 juli 2014, 18:01:

Als de wervels "raar" staan t.o.v. elkaar, kan een osteopaat daar wellicht wat aan doen.
Je schrijft dat hij meerdere keren per dag omvalt, deed hij dat voor de operatie ook, of niet?
Friezen kunnen zelden springen. De galop is vaak al moeilijk genoeg, laat staan een galopsprong in de hoogte (wat een sprong in feite is).
In welk opzicht raar? Bij Friezen komen losse kniebanden regelmatig voor; dat resulteert ook in een typische wijze van achterbeen geven.

Klopt het dat er nog geen recente foto's bij staan van een "aardig aangekomen" Tytse? Ik zie op de eerste foto na een ingevallen paard met nul spierspanning, wat logisch is 2 dagen na zo'n zware operatie.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Tja, bij Jack lijkt alles maar half te gelden. Zo kan hij die kleine cirkels wel heel normaal lopen (mits hij éénmaal op gang is). Achteruit lukte dus in het begin helemaal niet en ziet er tegenwoordig nog steeds raar uit. Maar hij kan het best goed nu.
Zou Tytse zich bezeerd hebben bij het opstaan na de narcose? Omdat hij nu zulke klachten erbij heeft gekregen... Een nare val bij het proberen opstaan op wiebelbenen...? Dat gaat er ruw aan toe. Mijn paard zat toen onder de wonden aan z'n hoofd toen. En die is altijd verdomd handig op z'n 4 benen.
Grappig, Jack heeft zelf een soort voorpootje-over-techniek ontwikkeld bij het maken van een hele korte wending (op het erf of zo, waar het smal is). Vond dat ook altijd al een afwijkend iets. Het ziet er echt niet uit als hij vanuit stilstand op het erf langzaam een hele krappe bocht moet maken (hij is ook nog es 1,76m... helpt op zo'n moment ook niet). Ik probeerde zoiets al vaker op film te zetten maar is nog niet gelukt.
Verkrampt Tytse ook op zulke momenten van raar lopen? Dat lijkt bij Jack meer het geval. Dát, plus het verliezen van z'n evenwicht dat er vaak aan vooraf gaat.
Als ik hem heel zachtjes achteruit vraag, en echt contact met z'n hoofd heb in alle rust doet hij mooie ontspannen stapjes achteruit. Moet hij opeens vanwege een ranghoger paard achteruit lopen bijvoorbeeld gaat dat eerder in een soort verkrampte voorbenen naar voren gestrekte achteruit-schuifmethode.
Het lijkt dus wel te kunnen, maar onder stress of als als het langzaam moet gebeuren niet.
Ga je het laten doen, dat diagnosticeren? Het lijkt me doodeng. En wat eraan te doen áls het al wobbler is... Ik heb er nooit echt iets aan laten onderzoeken, wel es met wat DA's over gehad. Maar ja, Jack is verder gezond en een erg happy, altijd speels paard.

Bizar verhaal!! ..... Ik hoop dat iemand zijn ervaringen (soortgelijk) met mij wil delen

Juli 2012 kocht ik mijn prachtige merrie (welthitt II x Goodtimes). On beleerd op 6 jarige leeftijd, ze heeft dus lekker uit kunnen groeien. Ze ging lekker en leerde alles heel snel (rustig opgebouwd). Ze was wat scheef aan het begin (zoals bijna aale paarden) maar dit heb ik in de training goed kunnen oplossen. Fijn paard met grote beweging en een goede takt.

Begin augustus 2013 ging het niet helemaal lekker. Niet kreupel maar ik voelde iets wat niet helemaal klopte. Besloten de fisio/chiropractor maar eens te laten komen. Ze vond wel het een en ander maar geen afwijkende dingen. 3 maanden 3x behandeld en het leek beter te gaan. De training weer opgepakt, het ging een tijdje goed. Alle andere mogelijke oorzaken inmiddels ook meegepakt (tanden, zadel, bit fit)...

Februari 2014 vond ik haar weer niet lekker aanvoelen. Ik had les van een goede/bekende instructrice die aangaf dat dit wat ik voelde een balans probleem was. Ik vond haar onregelmatig in het verruimen maar ik bleek de enige te zijn die het zag en voelde. Door trainen was de opdracht, gezien het niveau en kennis van mijn instructrice heb ik dat aangenomen.

Maart 2014 was mij merrie van de een op de andere dag zichtbaar kreupel. IK WIST HET !! had ik bij de eerste twijfel nu maar meteen naar de Kliniek gegaan dacht ik nog....
Daarna was het 4 maanden een hel....

-5x bezoek van paardenarts aan huis (met apparatuur)
-röntgen onderzoek
-div scan`s
-cortisone behandelingen

Mijn paard bleek artritis te hebben in de hals, kreupel op rechts voor (ontsteking hoefbeen)
Na enkele dagen knapte ze op. Toen ik er weer op mocht alles rustig opgebouwd maar ze zat erg vast in haar lijf, ik was nog niet gerust.Na 6 weken besloot ik toch naar de kliniek te gaan. Opnieuw foto`s gemaakt en scan. De arts zag meteen dat het probleem de hals was. Nog 2 ontstoken halswervels maar dit keer aan de rechterkant (die had de vorige arts over het hoofd gezien).
Op nieuw inspuiten en meso therapie (heel de hals aan beide kanten) opnieuw revalideren. Nu moest de chiropractor elke week (4 weken lang) de halswervels los komen maken.
Als snel knapte ze op.... kon haar hals weer goed gebruiken en liep loep zuiver. Na rustig opbouwen en longewerk ben ik weer gaan rijden. Even leek dat goed te gaan en deed niets bijzonders (rechtuit, geen korte voltes). Maar er zat geen schot in.....
Ik kan het omschrijven als... stuwen, bit pakken/leunen, moeite met lichte buiging rechts. Alsof ze een bezem ingeslikt had....

Op een gegeven moment dacht ik... Ja! wat nu?
Via via ben ik in contact gekomen met een paarden magnetiseur/paragnost. Ik had er niet alle vertrouwen in maar dacht baat het niet dan schaadt het niet....
Ik mocht vooraf niets vertellen, ze wilde er blanco in en het paard laten vertellen wat er loos is met haar. Ik was echt perplex!! ze wist me te vertellen dat ze last heeft gehad van het rechter voorbeen en dat dit probleem 90% opgelost is. Even als de hals, daar had ze geen last meer van. Ze voelde een blokkade in de kaak/nek/mond en wist dat ik problemen had met de aanleuning. Toen ze eenmaal bij de onderrug kwam kon ze wel huilen.... DAAR ZIT HET PROBLEEM zei ze. Je paard heeft enorm last van haar onderrug/si/heupen en daar zijn alle andere problemen door ontstaan. Ze zei dat er iemand steeds aan heeft gezeten en dat doet haar pijn... daar moet je direct mee stoppen!!... nou dat kan wel kloppen ja. De chiropractor was vanaf augustus 2013 al bezig met manipuleren van dit gebied (11x behandeld in totaal). Ook moest ik zelf elke dag oefeningen doen om dit gebied los te houden.
Ze heeft iets gedaan met haar energiebanen (bloed doorstroming) en adviseerde homeopathische druppels. Ze is inmiddels 2x geweest om haar te helpen. Het gaat de goede kant op. Mijn paard oogt weer blij en gaat nu ook onder het zadel redelijk goed. We zijn er nog niet....

Het onderrug probleem is niet opgevallen bij mijn paardenarts en ook niet op de kliniek. Ze zijn alleen bezig geweest met de hals en het rechter voetje. Mijn paard trekt wat scheef onder het zadel, wil nog steeds niet echt onder treden met de achterhand (blijft wat stuwen).
Ik doe nog steeds rustig aan en forceer niets. Toch zal ze moeten gaan dragen anders word ze ook niet sterker in de spieren.

Nooit gedacht aan onderrug problemen!! ik overweeg nu toch foto`s/echo/scan of thermografie. Ik ben toch erg bang dat als hier het grote probleem zit en ik blijf haar belasten (al is dit geen optimale training) dat alle problemen weer terug komen die we voorheen hebben gehad.

Zijn er mensen die soortgelijke ervaringen hebben?. Wat hebben jullie ondernomen, welke behandeling/revalidatie
-ervaring met thermografie?
-artritis si/heup (onderrug)

Ik hoop hier wat wijzer van te worden. Alvast bedankt

Heel typerend voor veeartsen, ze vinden een plaats met symptomen en staren zich daar vervolgens blind op en kijken niet verder. Dierencommunicators kunnen heel goed werk verrichten, veel mensen vinden het onzin, maar ik ken heel wat mensen die daar wel hun oplossing in hebben gevonden. Helaas praten veel mensen er niet over, omdat het gros van de mensen (die er overigens geen ervaring mee hebben) het niet gelooft en je zomaar belachelijk kunnen maken of uitschelden voor heks.
Vaak komt de dierencommunicator pas als laatste, wanneer niets anders geholpen heeft, dan proberen mensen zoiets. Het zou een hoop ellende kunnen schelen als je deze als eerste laat komen, het kan een hoop onnodige behandelingen schelen, doordat je gelijk op het juiste spoor beland en die richting kunt aangeven aan je eigen veearts.
Ik laat het liefst een holistisch veearts komen, deze bekijkt en onderzoekt het gehele paard en loopt niet vast op de symptomen, want deze kunnen een oorzaak hebben in een ander deel. Zoals bij jouw paard het geval is.
Ik heb geen ervaring met dat heupgewricht, ik wilde alleen even een goed woordje doen voor de dierencommunicators
Ik hoop dat je paard weer wat opknapt, sterkte ermee!

Daps schreef op zaterdag 12 juli 2014, 22:56:


-knip-


In dit verhaal staat dat je met bit rijdt en in een ander verhaal schrijf je over een Hoefkatrolonsteking]">HKO slachtoffer. Is dit paard beslagen? staat je paard 24/7 buiten in de kudde? Als paarden helemaal vast zitten zoals jouw paard kan het heel veel helpen haar 6 mnd vakantie te geven ergens waar ze gewoon kan lopen en zelf genezen. Genezen kost tijd. Die moet je wel krijgen. Trainen kan pas weer als je paard helemaal in orde is. Gooi het bit op de oudijzerhoop en probeer welke bitloze optoming bij je past. Misschien kan je zelf leren bekappen, daar leer je heel veel van. Misschien moet je je hele rijstijl herzien.

Vervelend dat je paard zoveel klachten heeft. Zonder mij uit te spreken over je reguliere arts danwel de fluisteraar, denk ik dat het goed trainen van je paard hem een heel stuk zou kunnen helpen.

Je schrijft dat je bekend bent met Antoine de Bodt. Volgens mij is hij de aangewezen man voor jouw paard met rugproblemen. Of één van zijn leerlingen (Karmie Stroeve of Mireille den Hoed).

Hoeveel ervaring heb je opgedaan bij Antoine? M.a.w. hoeveel lessen heb je bij hem gevolgd? En hoelang heb je bij hem getraind?

Ja misschien heeft hij dan wel heel iets anders…

Dat zou natuurlijk zomaar kunnen. Ze hebben een “rubberen” kamer daarvoor en ze hebben mij verteld dat alles goed is gegaan, maar zullen ze het vertellen als hij hard is gevallen en het daarna leek toe doen ???

Dat doet Tytse ook nu… hij kan het geloof ik niet meer op de “normale” manier.

Jij zegt dat Jack het voornamelijk met stress doet en dat hij dan verkrampt. Dat doet Tytse helemaal niet. Hij doet het ook in totale rust. Als hij lekker aan het grazen is loopt hij soms “totaal dronken” en vaak in een bocht weer een endje verder. Hij valt de laatste dagen niet zo vaak meer (ik zie soms nog wel vieze moddersporen in het weiland hoor en uit voorzorg mag hij zijn verharde pad nu niet op), da’s fijn. Wat ik wel merkte in het begin is dat hij er triest van werd. Als hij dan gevallen was ging hij naar zijn hok om in een hoekje met zijn kop naar beneden te gaan staan…

Ja ik ben wel doorgegaan tot de diangostiek. Ik heb getwijfeld wbt die afname van ruggemerg-vloeistof maar het ging best slecht met ‘m en we wisten echt niet wat hij had dus we hebben alles laten doen. In het geval van Wobbler is er niet zoveel aan te doen (je kan een beetje “pootjes-begrip” trainen maar dat mogen wij nog niet zo “snel” na de 2e operatie). Maar ik was naar de kliniek gegaan omdat ik dacht dat hij misschien iets had waar ik wel wat aan kon doen ?? Alleen daarom durfde ik dat aan. Als ik, zoals jij, een paard had dat het best goed doet, steeds beter gaat, vrolijk en gelukkig is zou ik dat waarschijnlijk niet gedaan hebben.

Sommige dieren hebben gewoon (altijd al ?!) een lichaamlijk probleempje, als ze daar verder geen problemen mee hebben en het verder goed doen, dan zou ik daar niet zo mee zitten.

Succes.
Lenneke

Net als met je Hoefkatrolonsteking]">hko-paard heb ik hier ook een soortgelijke ervaring mee en misschien zet het je op een spoor.
Mijn 22-jarige had langere tijd water bij de mest dus bruine achterbenen ondanks dat hij grof super verantwoord onbemest hooi kreeg. Het hooi leek goed, maar de mest was slecht. Ik zal je besparen wat ik allemaal geprobeerd heb om de mest goed te krijgen, maar anyway door de chronische verstoring van de darmflora is hij langzaam maar zeker zijn rechter SI op slot, in een kramp gaan zetten. Er is naar mijn stellige overtuiging een duidelijke connectie tussen disbalans in de blindedarmflora en het vastzetten van SI of bekken. Een paard zijn hele rechterkant is zowat darmen!

Ik heb eerst de mest weer op orde gekregen. Na heel lang testen bleek het 'm te zitten in de fijnheid (het moet fijn zijn want zijn 22-jarige gebit krijgt het verantwoorde grove hooi niet goed voorverteerd) en in de wijze van aanbieden. Dat moet in een fijnmazig net, zodat hij niet kan schrokken. Door deze twee maatregelen werden de voorwaarden voor goede vaste mest geschapen.

Traditionele dierenartsen kennen niet de connectie darmen/SI; ik heb dit zelf uitgevogeld. Geen reden om naar de kliniek te hollen dus. Nadat de mest goed was liep hij nog steeds niet lekker rechtsachter hoog, maar wel beter. Omdat de kreupelheid al een maand of 4 duurde heb ik er een chiropractor/da/acupuncturist bij gevraagd die verder keek dan de opleiding. Ze hoorde mijn verhaal aan, vond het plausibel klinken en vond een blokkade in het rechter SI, plus enkele halswervels. Deze laatste afwijking was volgens haar compensatie van het SI. Dat is 1 keer behandeld en sindsdien loopt hij weer rad. Ik heb oefeningen gekregen om hem in shape te houden.

Wat ik maar wil zeggen: denk bij SI/heup/bekken klachten óók aan de darmen. Hoe vaak krijgt het paard hooi, hoe is de kwaliteit, is het grof, kan hij goed kauwen, zijn de darmen altijd gevuld of krijgt hij maar 3x per dag wat, hoe is de mest. Ook als de mest okee is kan er een darmprobleem spelen. Wij denken nl dat we correct voeren als we de standaard volgen, maar dat geldt niet voor elk paard!
Ik heb in dit hele proces Jan Jonas, paardenvoedingsprofessor, gesproken en hij vertelde dat in 90% van de kreupelheidsgevallen rechtsachter hoog, een darmprobleem ten grondslag ligt. Wij voeren verkeerd en naarmate men zichzelf 'hoger in de sport' waant wordt dat erger. Nu slaat hij ook door in zijn eigen discipline -zoals eenieder die een passie heeft- maar ik bekijk een minder goed meekomend rechterachterbeen sindsdien mede vanuit die optiek.

Lenneke... wat een verhaal! Wat mij gelijk opvalt en bijblijft uit de hele story is o.a. een opmerking van Egon. Sorry voor de terminologie, maar het gaat over rottende ballen in z'n buik. Ik heb geen ervaring met deze methode, maakt ook niet zoveel uit.
Feit is dat het zo gebeurd is. En ik gruwel alleen al bij het idee dat die testikels zijn blijven zitten, en IN zijn lijf moeten vergaan. Al dat 'afval' zal afgevoerd moeten worden. Kan dat niet de e.o.a. oorzaak van de ellende zijn? En dat uit narcose komen en omdonderen, kan hem idd. ook schade gedaan hebben. Als je er niet zelf bij bent geweest dan weet je het gewoon niet.
Ik weet wel dat omdonderen op zich, na een narcose of sedatie, veelal een groot risico kan zijn.
Het zal niet het eerste paard zijn wat hierdoor problemen heeft gekregen.

Iedere operatie is een trauma. En hij was weliswaar onder narcose, maar zijn hersens hebben alles wél geregistreerd. Negatief celgeheugen. Het bestaat.
Als je al met een osteopaat in zee gaat... moet het een hele zachte zijn. Ruk- en plukwerk, waar jij terecht zo bang voor bent, zal hem (meer) schade doen.
Wat misschien een idee is om hem te helpen wat te verbeteren, is iemand die met trillingen werkt. Dat kan ook een osteopaat zijn. Of een cranio sacraal therapeut. Zoiets doet misschien beter werk voor hem.

Ik wens je sterkte en wijsheid Lenneke!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Lenneke keijzer schreef op zondag 13 juli 2014, 14:41:

Nou, wat Wil zegt... Flame stond ook op in zo'n rubberen kamer (vloer en wanden), maar toch zat z'n kop volledig onder de wonden. Het is echt afschuwelijk dat wakker worden. Inderdaad gaat er daar ook vaak van alles mis...
De vraag is natuurlijk ook of je een subtiele nekwervelbeschadiging meteen door hebt...
Och arm Dit is inderdaad een totaal ander beeld dan Jack. Die is nog nooit gevallen en is verder gewoon erg goed te been. Die lijkt van een aantal aandoeningen soms voor de helft ergens last van te hebben. Ik vind het jammer dat ik niet weet hoe hij vroeger was, en als veulen. Zou dit er altijd al geweest zijn of...
Nee, inderdaad, het is in mijn geval volledig onnodig. Paardje gaat steeds beter en is happy (en onderweg nog verdomd handig ook, hij is m'n pionierpaard, ik neem hem altijd mee op nieuwe trajecten).
Ik denk wel dat ik 'm de volgende keer als ik osteo laat doen bij Flame Jack ook ff laat bekijjken. M'n DA doet dat, ze is een hele kleine licht vrouw, heeft altijd een krukje nodig naast m'n paarden
Nee, inderdaad, maar in jouw geval zijn de problemen te groot. Maar het gaat hem nu wel langzaam steeds beter?

Jep, heb ik hier ook gezien, die connectie tussen het SI gewricht/vast zittende heupen en darmproblemen. Ik heb ook zo'n aantekening in m'n geheugen gemaakt. Het begon met de darm.
Jep, ook hier rechtsachter problemen (gehad). M'n DA hier doet ook osteo dus, de laatste keer dat ze hier was een paar weken geleden zat voor het 1e het darmbein (Duits voor SI) niet meer vast en z'n hals was super soepel. Ik had al zo'n vermoeden vanwege de manier waarop ik 'm achter zag lopen. Wat heb jij voor oefeningen gekregen?

Martina schreef op maandag 14 juli 2014, 14:04:


Zij gaat uit van twee doelen: rug bollen en bekken kantelen.
Ik doe de oefening met de vingers kriebelen/prikken onder de borst en dan steeds verder naar achteren waarbij hij zijn rug opbolt. En: erachter staan en met twee duimen (een links een rechts) de lijn van de bilspier volgen/drukken zodat hij zijn bekken kantelt.
En dan de worteloefeningen: stukje wortel opzij laag naast de voorhoef aanbieden en steeds verder naar achteren als dat gaat. En gecombineerd: wortel laag aanbieden en tevens één bilspier/bekkenhelft laten kantelen. Dit vergt ook enige souplesse van de wortelaar.
Eventueel longeren met een dekensingel aan de longeersingel, voor bekkenkanteling en meer activiteit achter. En veel galop, omdat het SI het meest in spieren ingebedde gewricht is waarbij galop de meeste effectieve gang is.

Klein jaar en om de maand (was zo ver weg)... dat is wel heel lang geleden (1998)
Ik heb ook wel gedacht aan karmie of mareille. Eerst wil ik uitsluiten of alles goed zit en ze geen pijn heeft. Ik ben geen beginnende ruiter, dit voelt niet goed.... maar ook is het wel een merrie die soms wat tegendraads kan zijn. Ik vind het in dit geval moeilijk om iest door te zetten.

Daps schreef op maandag 14 juli 2014, 20:30:


Kan mij heel goed voorstellen dat het een eind weg is. Ik ben zelf wel eens voor een aantal weken bij Antoine geweest. Veel geleerd, maar de afstand was mij uiteindelijk ook te groot.

Mijn ervaringen met Karmie zijn super. Ben laatst nog op een 3 daagse training bij haar geweest. Hierbij is ook een dierenarts aanwezig die tevens cranio sacraal therapeut is en osteopaat. Karmie is voor mij ook nog wel een stukje rijden, maar 1x per 2 weken is wel te doen. Mijn paard loopt super sinds ik weer bij haar train. Ik vind het erg fijn dat Karmie eigenlijk iets verder kijkt naar het paard dan Antoine. Antoine heeft zijn oefeningen en wijkt daar eigenlijk niet van af. Karmie bekijkt per paard wat er nodig is.

Ik was nl een tijdje gestopt omdat ik dacht een goede instructrice bij ons in de buurt te hebben gevonden. Helaas was dit niet het geval.....

Mireille ken ik niet, maar ik weet van Karmie dat zij ook erg goed is.

Succes!