joop schreef op dinsdag 16 september 2014, 11:01:


Ik snap je hele verhaal, dat van Egon vind ik zeker sterk, maar it snap ik niet zo goed...
Diergeneeskune is een lange, relatief zware studie, waar je maar moeilijk inkomt en waarna je grote kans op werkloosheid hebt. Daarbij is het relatief slecht betaald en zijn er slechte arbeidsomstandigheden (fysiek soms zwaar, nachtshifts, enz.). Het is een hele 'nadelige' studie als je vergelijkt met andere universitaire studies.
Ik snap ook weinig vn de huidige manier van werken van da's maar ik denk niet dat da's it soort dingen alleen voor het geld doen.

Ik sprak 2 jaar geleden een dierenarts die na zijn opleiding regulier is gaan werken maar eenmaal aan de slag al snel afknapte op het feit dat het gebruikelijk is dat er in 90% van de ziektegevallen, ongeacht de aard en omstandigheden, standaard naar ab en ontstekingsremming gegrepen wordt. Hij heeft zich na de eerste jaren naar een andere, alternatieve richting ontwikkeld (acupunctuur, osteopatie, haaranalyse). En valt daarmee ongetwijfeld in het rijtje kwakzalvers dat onze paarden nóg kreupeler maakt dan ze al zijn!

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 september 2014, 13:03:


Dat lijkt me inderdaad een goed idee. Bij oplossingen als het ingipsen van de hoef bekruipt me namelijk het gevoel dat het vooral gedaan wordt om maar het gevoel te hebben (of te geven, aan de eigenaar) 'iets' te kunnen doen bij een aandoening die vooral tijd nodig heeft om te genezen.

Een aangelegd gipsverbandje geeft een eigenaar misschien ook meer vertrouwen dan het ogenschijnlijk simpele advies om de voeding/huisvesting/beweging/hoefverzoring aan te passen.