AMA schreef op maandag 17 juni 2013, 19:53:


Dat is ook niet vreemd... Het weefsel moet immers herstellen en daar staat gewoon een bepaalde tijd voor. Ook de 'structuur' van die plek veranderd, de samenstelling en vorm van het weefsel wordt ook iets anders. Dat kan best een jaar duren, voordat het helemaal 'klaar' is.

Off the hook!
Wat nu dus resteert is de wond aan het been waardoor hij op 3 benen staat? Of staat hij door dat neuromusculaire gedoe op 3 benen?

Cedric Coucke schreef op maandag 17 juni 2013, 19:46:


Klopt je mailadres bij je persoonsgegevens nog steeds?

AMA schreef op maandag 17 juni 2013, 19:34:


Welnee. Fluitje van 1 cent.

Talitha schreef op maandag 17 juni 2013, 21:25:


Niks te maken met poetserigheid. Verstandig is om het af en toe te controleren.
Die boon is geen gewone smegma, het wordt keihard. Ziet er ook anders uit, meestal veel lichter.
Punt is dat als het ding te groot wordt, het de plasbuis gaat dichtknijpen.

Het is wel een beetje vergelijkbaar met het periodiek controleren van de anaalklieren bij een hond. Sommige honden moet je echt regelmatig leegmaken, anderen nooit...


Je hebt de gave van de piemvriendelijke handen

Ik heb ooit op 12 jarige leeftijd ook een 'stamp' tegen mijn onderbeen gehad van een pony. Zwaar gekneusd been met flinke bloeduitstortingen. Later kwam er een ontsteking bij omdat ik ermee ging voetballen en er nog een paar stampjes tegenaan kreeg. Moest dus toch even aan de AB.
Op die plek zit onderhuids nog steeds een andere struktuur en een ander gevoel ik ben nu 4 x zo oud......
Ik kan er prima mee lopen maar..............helemaal goed is het niet meer geworden.

Is de plek ook warm, want dan zou er natuurlijk een ontsteking bij kunnen zitten.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Christel Provaas schreef op maandag 17 juni 2013, 21:47:


Wel, goeie vraag...

Ik weet het niet wat ik ermee aan moet... echt niet meer.
Ik vind zijn heropleving van vandaag zo raar, wetende dat ik hem enkel met homeopathie behandeld heb en de wonde gezuiverd met waterstofperoxide en dan Traumeel erop en groene klei erover.

De wonde heeft er onder een nieuwe wonde bijgekregen, net aan de hoefrand.
Ik vrees dus dat het hoefzweren zijn ipv verwond door ergens tegen te slaan. (is ook een rare plaats om te kunnen verwonden)
Zou het kunnen dat de pijn minder is omdat er een hoefzweer open gebroken is? Maar die vorige was dan toch ook al open?
Zou ik er morgen terug groene klei op doen om het vuil eruit te trekken?

Vervelend nu zijn wel al die vliegen rond die wondes... ik moet ze dus afdekken maar dan groeien ze zoveel trager dicht.

Ik ga hem morgen terug (kinesiologisch) testen op Hepar Sulfur tegen de ontsteking.

De neuromusculaire dysfunctie maakt dat hij niet voelt hoe hoog hij zijn been optrekt, of doet het been optrekken wanneer dat niet nodig is en hij voelt dan niet dat hij het moet terug neerzetten. Hij voelt precies ook niet goed wanneer hij het neergezet heeft want hij zwalpt dan echt.

Heb hem daarstraks effe doen sneller doorstappen omdat hij in draf en galop vroeger veel minder tot geen probleem had. Maar hij was blijkbaar wel wat bang om sneller te gaan, al ging het precies toch wel beter dan in trage stap.

Wat ik wel vreselijk frustrerend vond vandaag is dat je zowel de veeartsen als de ex-hoefsmid hoort dingen vertellen waarvan je zelf meent dat ze compleet verkeerd zijn maar dat je er niet op durft te reageren omdat je de taal niet machtig bent...
Ik vond vb nergens een vertaling van hoefbevangenheid...

Ik denk dat ik eens via de barefoot site op zoek ga naar een hoefbekapper... wish me luck!

AMA schreef op maandag 17 juni 2013, 23:57:



Geef de klei een kans! Klei dicht af... zodat de vliegen er niet bijkunnen, maar laat wel een wond ademen. Je hoeft dus echt niet bang te zijn dat je een genezingsproces zal vertragen of zo...
Lijkt verdraaid veel op hoefzweren die eruit komen!

Hoefbevangenheid in 't Italiaans: laminiti
Enne... Laminitis is latijns, dus dat snappen ze echt wel!

Wish you luck!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Heb gegevens aangepst maar oude email is nog steeds ok.

Wat fijn dat het wat beter gaat met hem. Wat de toekomst brengt weet je nooit( en gelukkig maar). Gewoon in het nu leven en genieten dat het nu beter gaat.

Gr. Jean

Wil schreef op dinsdag 18 juni 2013, 2:30:


Dus gewoon de klei er dik op smeren en niet inpakken bedoel je?

Inderdaad, probleem is dat als hij die hoefzweren vormt omwille van zijn neuromusculair probleem, dan gaan we daar altijd blijven mee sukkelen, dat is dan een vicieuze cirkel.
Hij heeft in het verleden heel regelmatig dergelijke wondes gehad, ik stond er echter nooit bij stil dat het echte hoefzweren zouden kunnen zijn.

Hij heeft ook regelmatig open wondes aan de achterzijde van zijn hoef net onder de vetlok. Hij heeft daar altijd wel een litteken of een kraakje, aan beide achtervoeten.

In België had hij heel veel last van mok. Hier staat hij nu veel droger maar lijkt het of zijn huid te droog is en open barst... Ik spuit daar dan regelmatig lanoline op om de huid soepeler te houden maar het probleem blijft regelmatig terugkomen.

Hij is en blijft mijn grootste zorgenkind...